Του Σπύρου Τσάμη

«Τι χρειάζεται να γίνει, ώστε να σπεύσουν και να λύσουν αυτό το ζωτικό πρόβλημα; Μήπως πρέπει να υπάρξει σοβαρός τραυματισμός κολυμβητή με κινητικό πρόβλημα ώστε να το αντικαταστήσουν;»

Μόλις διαβάσατε την εύλογη, όσο και κραυγαλέα, απορία που διατυπώνουν χρόνια τώρα προπονητές και γονείς κολυμβητών με κινητικά προβλήματα, όσων προπονούνται ως αθλητές ή απλώς κολυμπούν για θεραπευτικούς λόγους στις πισίνες του Ολυμπιακού Σταδίου.

Το προς αντικατάσταση μέσο είναι ο μικρός μηχανισμός πρόσβασης. Το γερανάκι που καταλήγει σε καρέκλα και χρησιμεύει ώστε ο καθισμένος σ’ αυτήν παραπληγικός, τετραπληγικός, ή για άλλο λόγο κάτοχος κινητικού προβλήματος, να μπορεί να μπει στο νερό της ολυμπιακής πισίνας ή αυτής των καταδύσεων και να βγει με ασφάλεια.

Παρόμοιο μέσο πρόσβασης υπήρχε από τον χειμώνα του 2004. Κι αυτό γιατί κολυμβητές, γονείς ή προπονητές είχαν διατυπώσει την έλλειψη του ίδιου μέσου πρόσβασης στο νερό…

Ο τότε υπεύθυνος του Ολυμπιακού Κολυμβητηρίου και παλιός διεθνής αθλητής Κυριάκος Γιαννόπουλος είχε ανταποκριθεί στο ίδιο αίτημα. Κινητοποιήθηκε και τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς αγοράστηκε από τη διοίκηση του Ολυμπιακού Σταδίου. Η διαρκής όσο και συχνά λανθασμένη χρήση του, οδήγησε σε βλάβη του ηλεκτρονικού χειρισμού του μετά την αφή στις ενδείξεις λειτουργίας που υπήρχαν στο σταθερό σκέλος του ίδιου φορητού γερανού.

Τα τελευταία τρία χρόνια, οι προπονητές ή απλοί εργαζόμενοι στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ, όταν ενημερώθηκαν για τη βλάβη του μηχανισμού, με αυτοσχέδια πατέντα(!) το μετέτρεψαν σε χειροκίνητο, ώστε να μπαίνουν και να βγαίνουν από το νερό οι συχνά καθισμένοι στο αναπηρικό αμαξίδιό τους κολυμβητές.

Από την ίδια αυτοσχέδια χρήση, η καρέκλα του μικρού γερανού ήταν σπασμένη, οι πατέντες έδιναν κι έπαιρναν, μικρά ατυχήματα είχαν συμβεί στην είσοδο και στην έξοδο από το νερό και οι υπεύθυνοι του ΟΑΚΑ (τα γραφεία τους βρίσκονται έναν ή δύο ορόφους πάνω από τις πισίνες ή σε διπλανά κτίρια…), αν και αυτό συνέβαινε μέσα στα πόδια τους, δεν έκαναν τίποτα…

Τις τελευταίες ημέρες, λοιπόν, χάλασε και η χειροκίνητη πατέντα του μέσου πρόσβασης και οι κολυμβητές με κινητικά προβλήματα, αθλητές ή απλοί πολίτες, μπαίνουν και βγαίνουν στα χέρια των προπονητών ή των συνοδών, με ευνόητους κινδύνους τραυματισμού τους…

Μαθαίνουμε ότι νεαροί προπονητές και προπονήτριες, όσοι δεν βρίσκουν άκρη με την προφορική διατύπωση της ανάγκης ν’ αγοραστεί άλλο μέσο, ετοιμάζουν επιστολή προς τον υφυπουργό Αθλητισμού και τη διοίκηση του ΟΑΚΑ.

Το κόστος αγοράς; Οχι απαγορευτικό. Οχι πάνω από 6.500-7.000 ευρώ…

Βρεθήκαμε πρόσφατα εκεί και ακούσαμε πατέρα κολυμβητή με κινητικό πρόβλημα να φωνάζει ότι «αν οι ίδιοι οι υπεύθυνοι ή κάποιος δικός τους είχε πρόβλημα αναπηρίας, τότε το χαλασμένο γερανάκι θα το είχαν αλλάξει σε μία μέρα! Δεν καταριέμαι κανέναν. Την αλήθεια λέω!».

Ας του απαντήσουν με την αντικατάσταση του μέσου πρόσβασης…