ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη Συγγελλάκη
Γιόρτασε μόλις τα ενενήντα της χρόνια, αλλά η μεγαλύτερη εφημερίδα της ιταλικής Αριστεράς κινδυνεύει με αναστολή των εκδόσεών της. Η «Λ’ Ουνιτά», την οποία ίδρυσε το 1924 ο Αντόνιο Γκράμσι, προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο ισχυρό ευρωκομμουνιστικό παρελθόν της και στο κεντροαριστερό μέλλον του Δημοκρατικού Κόμματος, στο χαρτί και στο Διαδίκτυο, στον φιλοκυβερνητικό χαρακτήρα της αλλά και στην ανάγκη έκφρασης της αμφισβήτησης και του πλουραλισμού.
Επί σειρά εβδομάδων, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, οι δημοσιογράφοι σταμάτησαν να υπογράφουν τα άρθρα. Η εργοδοσία (το Δημοκρατικό Κόμμα κατέχει, πλέον, μόνον τη μειοψηφία του πακέτου μετοχών) πρώτα υποσχέθηκε ένα νέο σχέδιο ανάκαμψης και στη συνέχεια -πριν από λίγες ημέρες- άλλαξε εντελώς προθέσεις: ο Ματέο Φάγκο, ο οποίος κατέχει το 51%, άφησε να διαρρεύσει ότι η πώληση της περιουσίας της εφημερίδας είναι η μόνη διέξοδος, ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί μια νέα εκδοτική εταιρεία η οποία να συνεχίσει να στηρίζει τη «Λ’ Ουνιτά».
Στο μεταξύ, οι δημοσιογράφοι είναι απλήρωτοι εδώ και δύο μήνες και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι από τον περασμένο Ιούνιο.
Η καθημερινή κυκλοφορία έχει πέσει από τα περσινά 30.000 φύλλα στα 22.000 των τελευταίων μηνών. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, αλλά η εφημερίδα εξασφαλίζει ακόμη κάποιες αποκλειστικότητες, όπως τη συνέντευξη του προέδρου Ναπολιτάνο και- πρόσφατα- το σχέδιο νόμου που θα καταθέσει ο Ματέο Ρέντσι για την αναγνώριση των δεσμών των ομοφυλόφιλων ζευγαριών.
Ο ίδιος ο Ρέντσι έχει υπογραμμίσει ότι η εφημερίδα πρέπει να σωθεί, λαμβάνοντας υπόψη και την τεράστια ιστορική κληρονομιά της, όπως και τη σημασία της για τη σύγχρονη ιστορία της χώρας.
Από τον Γενάρη 2013 μέχρι τον Ιούλιο του 2013 οι οικονομικές απώλειες ξεπέρασαν τα δύο εκατομμύρια ευρώ και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης θα μπορέσουν α βρεθούν σύντομα νέοι επενδυτές, οι οποίοι να εγγυηθούν ότι η «Λ’ Ουνιτά» δεν θα αναστείλει την έκδοσή της.
Η κρίση της «φωνής» αυτής του ιταλικού Τύπου δείχνει, μάλλον, ότι υπάρχει ένα βαθύτερο ζήτημα προσανατολισμού, επιλογών, προτεραιοτήτων. Το αν σωθεί η «Λ’ Ουνιτά», θα εξαρτηθεί και από το πόσο το ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα θέλει να συνεχίσει να στηρίζει με σαφήνεια και χωρίς δυνατότητες παρερμηνείας τους αγώνες για μια διαφορετική Ευρώπη, για μια λιγότερο ολιγαρχική οικονομία. Η υπόθεση της εφημερίδας αυτής είναι υπόθεση γενικότερα της ιταλικής και ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς. Αρχίζοντας από την αυτονομία δράσης και σκέψης που θα κληθούν να της εξασφαλίσουν -το ελπίζουμε- τυχόν νέοι μέτοχοι και επενδυτές.
