Δεν μολύνουν τ' αυτιά μου εδώ στη ζούγκλα, όπου παρεπιδημώ εσχάτως, αμεριμνομέριμνος, ολίγωρος και αμφιρρεπής, δηλώσεις φερέγγυων Ελλήνων πολιτικών, όπως του εκ Τρικάλων ορμώμενου συμπολιτευομένου βουλευτού Ταμ-ταμήλου, όστις διατείνεται πως το φως δεν αποτελεί βασικό κοινωνικό αγαθό. Δικαιολογημένα. Ο γαλαζοποίκιλτος ταχυδρομικός παπαγάλος υάκινθος μακάο μού 'φερε το μαντάτο ψιθυρίζοντας ότι, έστω και μια αμυδρή δέσμη αχτίδων του ήλιου ή ενός φακού νυκτός, διαλύει με την εκτυφλωτική της λάμψη τους μουντούς, γκρίζους και κατασκότεινους πνευματικούς ορίζοντες του περιβάλλοντος Ταμ-ταμήλου. Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, το πόνημα του ακαταπόνητου Νικάνορος Παπαθεοδωροκομουντορονικολουκόπουλου εξετίθετο στα φώτα της δημοσιότητας μέσω των σελίδων της «Προχθεσινής» ενώ ο ίδιος εξακολουθούσε την περιπλάνησή του στις ζωηρώς απαυγάζουσες Ινδίες.
Ο συρμός διέσχιζε τις απέραντες πραιρίες της Μαχαράστρας, της Μάντιας και της Ουτάρ Πραντές κι η Μιχάλ περιέγραφε στον Νικ τα βάσανα της υπερδιετούς της θητείας στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις, από τις τάξεις των οποίων είχε άρτι απολυθεί παίρνοντας μια και καλή των ομματιών της από την άτεγκτη, αιμοδιψή της πατρίδα. Στρατευμένη στο αντιπολεμικό κίνημα, υπέφερε τα πάνδεινα στο τάγμα. Ο Νικάνωρ δεν είχε πάει ακόμη φαντάρος και την άκουγε κατάπληκτος να απαριθμεί τις κακουχίες του στρατιωτικού βίου. Στις 15 Ιανουαρίου θα συναντιόταν με την παρέα της στην Τζαϊπούρ και της έμενε ένας ολόκληρος μήνας να περιπλανηθεί στη χώρα μονάχη.
Εκείνος δήλωσε τακτικός αρθρογράφος της «Προχθεσινής». Εβγαλε μάλιστα από το σακίδιο τα φύλλα που κουβαλούσε μαζί του και, εκμεταλλευόμενος το ότι η συνομιλήτριά του αγνοούσε την ελληνική, της παρουσίασε όλα τα ανυπόγραφα και αρκετά ενυπόγραφα ρεπορτάζ σαν δικά του. Δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι η εφημερίδα τον στέλνει στις Ινδίες για να εντρυφήσει το αναγνωστικό κοινό στα μυστήρια, τα αρώματα και τις γεύσεις της Ανατολής μέσω της γραφίδας του.
Εφτασαν στο Βαρανάσι στις τέσσερις τα χαράματα έπειτα από κουραστικό ταξίδι τριάντα ωρών. Στον ρίξα-γουάλα, τον ταξιτζή με το μαυροκίτρινο τρίκυκλο, που καταπίνει αγκομαχώντας μικρές αποστάσεις με εκατονπενηντάρα μηχανή βέσπας, έδωσαν τη διεύθυνση του Hotel Gautam. Επρόκειτο για πολυτελές ξενοδοχείο, το οποίο ο ταξιδιωτικός οδηγός επαινούσε, μεταξύ άλλων, για τη τερψιλαρύγγιο κουζίνα του. Η Μιχάλ αποσύρθηκε στο δωμάτιό της όπου παραδόθηκε ξερή σε έναν βαθύ ύπνο. Ο Νικάνωρ, αντίθετα, πέταξε τις αποσκευές του σε μια γωνία, ζώστηκε τις φωτογραφικές του μηχανές και συνέχισε με το αυτοσχέδιο όχημα, μέσα από λαβυρινθώδη στενά, προς τα γκατ του ποταμού Γάγγη, στα βρομερά νερά του οποίου οι ινδουιστές συνηθίζουν να πλένονται τα άγρια χαράματα, σε τελετές ακατάληπτης μυσταγωγίας που προσφέρουν ένα απαράμιλλο θέαμα.
Την ίδια ώρα η υπογραφή Παπαθεοδωροκομουντορονικολουκόπουλος που δημοσιεύθηκε αναπάντεχα στην «Προχθεσινή» χωρίς να συνοδεύεται από έστω και μια αράδα κειμένου έκανε τον γύρο της Ελλάδας, σαν τρένο που ενώνει και χωρίζει ταυτόχρονα τους σταθμούς. (Συνεχίζεται…)
Μετέωρος [email protected]
