Του Γιάννη Ντεντόπουλου

Αλλες εύκολα, άλλες δύσκολα, οι οκτώ ομάδες των προημιτελικών, αφού πέρασαν με απόλυτη επιτυχία τις δύο πρώτες φάσεις, μπαίνουν πια σε τροχιά διεκδίκησης των υψηλότερων στόχων.

Με τέσσερα ματς στα πόδια τους, εκ των οποίων τα τρία των ομίλων και το ένα καθοριστικό νοκ άουτ στη φάση των «16», το δείγμα είναι επαρκές για να σχηματίσει κανείς μια εικόνα για τη φόρμα τους, τις δυνατότητες, ή τις αδυναμίες τους, αλλά και τις προδιαγραφές τους για να διεκδικήσουν το επόμενο βήμα.

Αρα μπορεί να γίνει μια χαρτογράφηση του προφίλ τους.

Για παράδειγμα, η έδρα είναι για τη Βραζιλία και πλεονέκτημα, αλλά ταυτόχρονα παράμετρος αυξημένου στρες.

Η Αργεντινή δεν έχει την πίεση της έδρας, αλλά επωφελείται από τη γειτνίαση για να έχει κόσμο στο πλευρό της.

Η Κολομβία είναι η ομάδα που παρουσιάζει τον υψηλότερο συντελεστή αποτελεσματικότητας, δηλαδή γκολ ανά σουτ.

Η Κόστα Ρίκα αποτελεί την κατ’ εξοχήν ομάδα των αντεπιθέσεων.

Η Γερμανία έχει την πείρα του πρωταθλητισμού.

Η Γαλλία τρώγεται από το άγχος των πέναλτι, επειδή σχεδόν πάντα βγαίνει χαμένη από τη διαδικασία.

Η Ολλανδία παρουσιάζει ταχύτητα και επιθετική πολυφωνία.

Θα συναντήσετε στη στήλη – «κλειδί» ονόματα που δεν αντιστοιχούν απαραίτητα στον σταρ της ομάδας, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ένα πολύτιμο χέρι βοηθείας, όταν η άμυνα είναι προσαρμοσμένη στο μαρκάρισμα του ενός.

Αξίζει να διευκρινίσουμε ότι ο Νόιερ είναι για τη Γερμανία καθοριστικός, επειδή παίζοντας μακριά από το τέρμα του καλύπτει τις αμυντικές αδυναμίες, ενώ ο Νάβας αποτελεί για την Κόστα Ρίκα τον άνθρωπο που μπορεί να την κρατήσει μέσα στο ματς μέχρι να χτυπήσει στην κόντρα. Ιδού λοιπόν.