Του Γιώργου Σταματόπουλου
Ολα τα ζώα προσαρμόζονται στο περιβάλλον, δεν το διαμορφώνουν τα ίδια, όπως π.χ. ο άνθρωπος που παρεμβαίνει σ' αυτό είτε με την επιστήμη του είτε με την ανοησία του. Το ζώο άνθρωπος όμως προσαρμόζεται στην εξουσία, σε ό,τι τον προστάζει αυτή, παρ' ότι άνθρωποι ασκούν την εξουσία. Είμαστε, έτσι τουλάχιστον δείχνει η Ιστορία, φοβισμένα πλάσματα και ανασφαλή και ράθυμα, αυτή είναι η βεβαιότητά μας. Προκειμένου να μη χάσουμε (!) αυτή τη βεβαιότητα προσαρμοζόμαστε ακόμη και στο πιο τυραννικό καθεστώς (καλή ώρα). Εθιζόμαστε στον εκφασισμό της καθημερινότητας ακόμη και όσοι βλαστημάμε την εξουσία στο καφέ της γειτονιάς ή στα καφενεία του χωριού μας. Οι βλαστήμιες είναι ανόητες, διότι μας προσδίδουν μεν μια τάχα αντίδραση αλλά είναι μακριά από την ουσία και ουσία είναι ότι έχουμε παραιτηθεί από το νόημα της ελευθερίας, εάν βεβαίως το είχαμε ποτέ συλλάβει… Αυτά όλα είναι γνωστά· για μερικούς ενοχλητικά, γι' άλλους, τους περισσότερους, αδιάφορα. Κλείνουν με καθαρά φασιστικό τρόπο την ΕΡΤ, κουνιούνται ένα – δύο φύλλα και αμέσως μετά άπνοια. Κλείνουν τη Βουλή σκεπάζοντας έτσι, διαγράφοντας μάλλον, ποινικές ευθύνες κυβερνητικών στελεχών, ακούγονται δυο φωνές και αμέσως χάνονται στη βουή του ωχαδερφισμού. Νομοθετούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια Σύνταγμα και νόμους, στηλιτεύονται από μερικές γραφίδες, οι στήλες όμως παρασύρονται από το ρεύμα της απάθειας, της αδράνειας.
Βλέπουμε τη Δικαιοσύνη να ασελγεί στον κοινό νου, εμείς το βιολί μας. Δεχόμαστε στο πετσί μας τη βία της αστυνομίας αλλά πέρα βρέχει. Εχουμε εθιστεί στην αυθαιρεσία της εξουσίας, στον αυταρχισμό της. Βοηθούν, με το αζημίωτο, σ' αυτό οργανικοί διανοούμενοι και, κυρίως, οι δημοσιογράφοι, που προκειμένου να είναι στη δημοσιότητα και να πλουτίσουν, γίνονται στεντόρειοι τελάληδες της βούλησης της εξουσίας. Ας βαρυγκoμούν οι πολλοί, ας υποφέρουν· τα παπαγαλάκια της εξουσίας δείχνουν θαυμαστή ανηθικότητα, μερικά μάλιστα είναι και φτηνιάρικα· τόσος εξευτελισμός. Οφείλουμε να διακρίνουμε μια ευφυΐα πίσω από την εξουσία, διότι δεν είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποί της να είναι ανόητοι, ανεπαρκείς, ολίγιστοι· πολλοί απ' αυτούς είναι αλλά πίσω τους υπάρχουν μερικοί, καλοί μαθητές των «δεξαμενών σκέψης» της Αμερικής και της Ευρώπης που βαφτίζουν τον εκφασισμό κάτι σαν φιλελευθερισμό, που λένε (είναι η τελευταία μόδα) ότι άνεργος δεν είναι αυτός που έχει χάσει τη δουλειά του αλλά κάποιος που έχει μετασχηματιστεί (!) στην αγορά εργασίας. Ηθελα να 'ξερα: η μετάσταση και η εξαΰλωση είναι συστατικά του περίφημου μετασχηματισμού; Σε λίγο θα μας πουν ότι υπάρχουμε μόνο και μόνο για να έχουν αυτοί τη δυνατότητα να μας εξουσιάζουν. Γι' αυτό υπάρχει η πλέμπα: για να κυβερνιέται από μερικούς επιτήδειους. Εχουν απλωθεί παντού τα πλοκάμια της εξουσίας, κυρίως στην καθημερινή μας σκέψη και συμπεριφορά: Εχουμε προσαρμοστεί πλήρως στο περιβάλλον της εξουσίας, εννοείται στο περιβάλλον που διαμορφώνει η ίδια για να μας φυλακίσει εντός του. Οπως όλα τα ζώα προσαρμόζονται στο φυσικό περιβάλλον, έτσι και το ζώο άνθρωπος προσαρμόζεται στο κοινωνικό περιβάλλον. Ποια ανεξαρτησία, ποια ελευθερία, ποιο νόημα συνύπαρξης, το στομάχι (μας) να 'ναι καλά.
