Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη
Συγκεκριμένη έκφραση και μορφή αποκτά η παρατεταμένη κινητικότητα στο ΠΑΣΟΚ και τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Οι παρασκηνιακές διεργασίες και συζητήσεις των προηγούμενων εβδομάδων -μεταξύ τυρού και αχλαδίου- εξελίσσονται σε αντικρουόμενα μανιφέστα για το μέλλον της παράταξης, τη φυσιογνωμία της και τις πολιτικές συμμαχίες, επιβεβαιώνοντας την πρόβλεψη για ένα ζωηρό πολιτικά καλοκαίρι και προμηνύοντας ένα θερμό φθινόπωρο με εντάσεις και συγκρούσεις.
Εξάλλου, το ίδιο χρονικό διάστημα αναμένεται να πραγματοποιηθεί το προαναγγελθέν συνέδριο, ενώ δεν αποκλείονται γενικότερες πολιτικές εξελίξεις, όπως πρόωρες εκλογές, τις οποίες λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους οι συμμετέχοντες στις ποικίλες σχετικές ζυμώσεις.
Οι αντιπαραθέσεις
Το έναυσμα των αντιπαραθέσεων για το ΠΑΣΟΚ, τη στρατηγική της επόμενης ημέρας, τη διεύρυνση, ενδεχομένως και το θέμα της ηγεσίας, πιθανολογείται ότι θα δοθεί σήμερα -με θεσμικό και οργανωμένο τρόπο- στο Πολιτικό Συμβούλιο που έχει συγκαλέσει στις 12 το μεσημέρι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, για να ακολουθήσει η προγραμματισμένη για το Σάββατο Κεντρική Επιτροπή. Το χάσμα στο εσωκομματικό πεδίο προς το παρόν αποτυπώνεται σε δύο διαφορετικά κείμενα.
Το πρώτο προέρχεται από πρωτοβουλία στελεχών με αναφορές στον κοινωνικό και συνδικαλιστικό χώρο, που έχουν αποστασιοποιηθεί εμφανώς από τις επιλογές της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Στο κείμενο, που έχει στη διάθεσή της η «Εφ.Συν.» και αναμένεται να υπογράψουν πάνω από 1.000 άτομα, κατηγορείται ο Ευάγγελος Βενιζέλος ότι έχει μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε συμπλήρωμα της Ν.Δ. και ζητούν τερματισμό της σύμπραξης με τη Δεξιά «και τη μνημονιακότερη των μνημονίων πολιτική της». Επιπροσθέτως, καταγγέλλουν τις πολιτικές της «εξαθλίωσης» τονίζοντας ότι εφαρμόζονται «στο όνομα της δήθεν πολιτικής σταθερότητας και των δήθεν μεταρρυθμίσεων».
«Συγκυβέρνηση της “κεντροαριστεράς” με τους εκφραστές της συντήρησης και την εύνοια της διαπλοκής δεν μπορεί να υπάρχει, μια προοδευτική παράταξη έχει συνομιλητές και συνεργάτες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις», σημειώνουν, αποκαλώντας την Ελιά «αποστεωμένο», «παραδομένο» και «ηττημένο» πολιτικό μόρφωμα. Στο κείμενο επισημαίνεται ακόμη ότι η λύση θα δοθεί από την προσπάθεια κάθε προοδευτικού πολίτη στο πλαίσιο «της δημιουργικής ανατροπής, της δημοκρατικής ρήξης, του εθνικού σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, της ανάπτυξης με απασχόληση και κοινωνική δικαιοσύνη. Μιας ιεραρχημένης πρότασης εξόδου που θα απευθύνεται στην κοινωνία και όχι στους εκφραστές των συμφερόντων των ολίγων. Μια προοδευτική παράταξη έχει συνομιλητές και συνεργάτες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις και όχι τους εκπροσώπους της νεοφιλελεύθερης πολιτικής». Καλούν για μιαν άλλη πολιτική «με άλλους πρωταγωνιστές, με προοδευτικές συγκλίσεις ενάντια στον μεταπρατισμό, τον νεοφιλελευθερισμό, τον ενδοτισμό και την υποτέλεια».
«Οι μεταρρυθμίσεις»
Το δεύτερο κείμενο, που κινείται στην αντίθεση κατεύθυνση, έχει τίτλο «Αν όχι τώρα, πότε» και υπογράφεται από τους Εύη Χριστοφιλοπούλου, Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο, Παντελή Καψή, Αθηνά Δρέττα, Κώστα Σπηλιόπουλο και Θανάση Χειμωνά, ενώ ρόλο έχουν διατελέσει -χωρίς να υπογράφουν- οι Γιάννης Μανιάτης και Χρήστος Πρωτόπαπας.
Τα στελέχη αυτά ανήκουν στους λεγόμενους «μεταρρυθμιστές», απηχούν τις απόψεις Βενιζέλου και προκρίνουν την Ελιά ως λύση για την επιβίωση του ΠΑΣΟΚ. «Δεν έχουμε παντρευτεί τη Ν.Δ. ούτε χρειάζεται να λογοδοθούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ», προσθέτουν και τάσσονται εξίσου κατά της λιτότητας και κατά του λαϊκισμού. Ακόμη, υπογραμμίζουν την ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και ζητούν η παρούσα Βουλή να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
