Τρεις γονείς μιλάνε για τα παιδιά τους που δικάζονται στην δεύτερη δίκη των «Πυρήνων της φωτιάς». Ηδη μετράνε πολλά χρόνια κάθειρξη για κατοχή εκρηκτικών και απλή συνέργεια σε εκρήξεις. Οι δίκες συνεχίζονται, όπως είναι βέβαιο ότι θα συνεχιστούν και οι επιμετρήσεις ποινών πάντα με βάση τον τρομονόμο και το περιβόητο άρθρο 187α.
*Πώς αντέχετε;
- Με θετική σκέψη, με ελπίδα, με εξορθολογισμό, με πολλή αγάπη. Με πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά μας.
-Το σταθερό σημείο είναι ότι αυτά τα παιδιά, αν τα κοιτάξει κανένας σαν μεμονωμένα άτομα θα δει ότι άσχετα από ποια προάστια προέρχονται, που δεν έχει καμιά σημασία, ανήκουν σε μεσοαστικές οικογένειες με υψηλό επίπεδο σπουδών μέχρι τη στιγμή της εμπλοκής τους και ότι ουσιαστικά η διαδρομή αυτή προέρχεται από μια αντίδραση στην κοινωνική κατάσταση που είχαν να αντιμετωπίσουν από όταν ήσαν έφηβοι.
-Εχουμε καταλάβει ότι δικαιολογείται αυτό που έχουν κάνει, κι αυτό που πιστεύουνε, διότι έχουν έναν ηθικό τρόπο να σταθούν απέναντι στο διεφθαρμένο και στο σάπιο που εμείς προσπαθούμε χρόνια τώρα να αλλάξουμε με διάφορους τρόπους ακόμα και με μια ψήφο.
-Με αυταπάρνηση και θυσία χωρίς κανένα προσωπικό κέρδος και με προσωπικό κόστος κάνανε ό,τι πίστευαν δηλαδή κάποιες πράξεις κι όχι λόγια απέναντι στο κοινωνικό σύστημα. Παρά τον πόνο και το κόστος που έχουμε, στεκόμαστε δίπλα τους από τα πολύ απλά μέχρι οτιδήποτε χρειαστεί, κουβεντιάζοντας μαζί τους για να μην απομονωθούν εκεί που είναι τώρα.
*Λέτε ότι εσείς με τους «παραδοσιακούς» τρόπους δεν καταφέρατε να αλλάξετε κάτι. Με τους τρόπους που τα παιδιά σας επιλέγουν, μπορεί να αλλάξει κάτι;
-Διαβάζοντας τις θέσεις τους προσπαθούμε να κατανοήσουμε ως γονείς ότι κάνουν αυτό που ονομάζουν έμπρακτη αντίσταση, είναι αναρχικοί της πράξης. Τους κατηγορούν για τρομοκράτες, αλλά εκείνοι θεωρούν ότι είναι μαχητές της ελευθερίας. Δίνονται σ' αυτόν τον αγώνα άνευ όρων. Αυτοί που κατά καιρούς θυσιάστηκαν ποτέ δεν ήξεραν εκ των προτέρων αν θα πετύχουν την ελευθερία.
- Ο καθένας έχει κάνει κάποιες πράξεις, αλλά όλο αυτό γίνεται μια αλυσίδα που δεν σπάει εύκολα γιατί από την άλλη μεριά έχουν να αντιμετωπίσουν τη βία του κράτους. Ετσι με τον παρορμητισμό της ηλικίας, με τη σκέψη ότι θα δημιουργηθεί κάτι καινούργιο όχι από τους ίδιους αλλά από αυτό που θα προκαλέσουν και ίσως έτσι αφυπνιστεί ο μέσος πολίτης και κατανοήσει σε τι σάπια κοινωνία ζει ξεκίνησαν για να δημιουργήσουν ένα έναυσμα στον κόσμο. Μην ξεχνάτε ότι οι αναρχικοί πρώτοι, όταν όλοι εμείς κοιμόμαστε έλεγαν αυτό που όλοι τώρα ξέρουμε, ότι όλο το σύστημα είναι μια συνεχής ληστεία των τραπεζών. Πριν ακόμα κι από το 2008, που απλά ήταν ένα κομβικό σημείο. Νιώσανε στο πετσί τους τη δολοφονία, τη βία του κράτους την βεβαιότητα ότι δεν θα υπάρξει αυτό που λέμε αστική δικαιοσύνη.
*Ο δράστης όμως τιμωρήθηκε με ισόβια
-Αν δεν είχε γίνει όλη αυτή η εξέγερση θα είχε τιμωρηθεί; Ηδη ο ένας βγήκε με ανήκεστο βλάβη συγγενούς του. Το 2008 έχει στοχοποιηθεί με ένα πολύ αρνητικό πρόσημο, αυτά τα φοβερά γεγονότα των 15 ημερών που όλος ο κόσμος κατέβαινε κάτω με τα παιδιά του, βαφτίστηκε λάθος, σαν η μήτρα των παραπέρα ενεργειών. Η εξέγερση του 2008 δεν είχε αναρχικό στίγμα ήταν αυθόρμητη.
-Μεγαλώνουν τα παιδιά και η κοινωνία δεν τους δίνει καν ένα όραμα. Μόνο δηλώσεις συμπαράστασης στις διεκδικήσεις τους στην καλύτερη περίπτωση. Η όξυνση της καταστολής στα Λύκεια και στα Πανεπιστήμια από το 2007 ακόμα, μετεξελίχθηκε σε ό,τι ονομάζουν τα παιδιά έμπρακτη αντίσταση.
-Ολα αυτά τα παιδιά ήταν φίλοι, στο ίδιο σχολείο, άλλοι είναι στην οργάνωση, άλλοι όχι. Η ζύμωση γίνεται στις παρέες πάντα. Έτυχε να προέρχονται από μια συνοικία και μια μεσοαστική τάξη. Ο πεινασμένος λένε ψάχνει για ψωμί κι ο χορτάτος για ελευθερία.
-Η συνεχής εξαθλίωση οδηγεί πια στον κανιβαλισμό κι όχι στην αναζήτηση της ελευθερίας
*Τι σημαίνει αλληλεγγύη για τα παιδιά σας;
-Είναι συστατικό της ύπαρξής τους να εκφράζουν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους. Μεγαλώσαμε τα παιδιά μας με δύο πράγματα, την αίσθηση της αλληλεγγύης και του δικαίου. Ενα δίκαιο που πιθανό υπερέβαινε το δίκαιο της πραγματικότητας που ζούμε. Υπέρ αδυνάτου.
-Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου προς όλα τα παιδιά που με τόσο κόστος για τη ζωή τους καταφέρνουν να κάνουν κινήσεις αλληλεγγύης στα παιδιά μας.
-Μάθαμε στα παιδιά μας τις αξίες της αλήθειας και του αγώνα. Αυτά που μας μάθαιναν κι εμάς οι δάσκαλοί μας όταν είμαστε μικρά όμως αντίθετα από όλους μας αυτά τα παιδιά μας πίστεψαν και τα κάνουν πράξη.
*Και τα όπλα;
-Επειτα από 13 επιχειρήσεις που έχουν κάνει δεν έχουν ρίξει ούτε μία σφαίρα. Τα όπλα είναι μόνο για την απειλή ακόμα και στην τελευταία ληστεία φρόντισαν να μην τραυματιστεί κανένας. Το πρώτο τρομοπακέτο που δώσανε είπαν στον άνθρωπο να μην το ανοίξει γιατί θα σκάσει. Μόνο σε μια περίπτωση συμπλοκής που έφαγε δύο σφαίρες ο νεαρός στο κορμί του, πάτησε τη σκανδάλη…
*Σ' αυτό δηλαδή το πλαίσιο μπαίνει και η κάθε συμβολική πράξη βίας για να κάνουν έναν εκκωφαντικό θόρυβο για να περάσουν ένα μήνυμα;
-Ας πούμε ότι είναι ένας εμπρηστικός λόγος, πύρινος. Κάποιες ενέργειες που συνοδεύονται πάντα από μια διακήρυξη θέσεων.
-Οσο η εξουσία συνεχίζει να αντιμετωπίζει αυτές τις καταστάσεις με ακραίους τρόπους εξαντλώντας την στις νεαρές ηλικίες, θα δημιουργήσει μεγαλύτερη και σκληρότερη βία.
-Ο νόμος που εφαρμόζεται με την ανοχή του κράτους θέλει ένας δολοφόνος να τρώει 15 χρόνια φυλακή και τα παιδιά μας 70.
-Ακόμα και στην ακραία κίνηση ότι κάποιοι κράτησαν ένα όπλο ή έβαλαν ένα γκαζάκι πάντα ειδοποιούσαν, ενώ η Αστυνομία κάπως αργούσε να αδειάσει τον χώρο. Εκτός από την τελευταία φορά της έκρηξης στο MALL. Είναι περίεργο δε ότι δήλωσε ο Δένδιας ότι προσπαθούν να δούνε πώς συνδέονται με το MALL, αλλά ξέρουν ότι δεν έχουν σχέση με τις σφαίρες στη Ν.Δ. Αλήθεια πώς τα ξέρουν όλα αυτά;
-Δικάστηκαν σαν σε στρατοδικείο με γύρω γύρω ασφάλεια και ΜΑΤ χωρίς να μπορεί να πάει κόσμος στη δίκη. Η απόφαση λέει ότι διασαλεύτηκαν οι συνταγματικές δομές της χώρας και πλήττεται έτσι ο τουρισμός, ενώ δέχτηκε τη μη φυσική τους παρουσία στις ενέργειες. Η εκδικητικότητα έφτασε σε τέτοιο σημείο που τα παιδιά μας έχουν μπει σε διεθνή κατάλογο τρομοκρατών χωρίς να έχουν βγει οι δικαστικές αποφάσεις κι έχουν αποστερηθεί του δικαιώματός τους εφ' όρου ζωής να έχουν ακόμα και τραπεζικό λογαριασμό. Το σπίτι μου δεν μπορώ να το γράψω στο παιδί μου.
-Εχουν γίνει τόσες παραβάσεις νόμων και παραβιάσεις δικαιωμάτων που χρειαζόμαστε μέρες για να τις γράψουμε.
Ελεύθερο Ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.»
