Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη
«Οι πραγματικές προτεραιότητες της χώρας δεν είναι η “μικρή ΔΕΗ” και το δημοψήφισμα του κ. Τσίπρα, ούτε το άγχος του ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει ζωντανή τη γραμμή της έντασης και της εφόδου».
Η αναφορά αυτή του Ευάγγελου Βενιζέλου στο χθεσινό Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ αποτυπώνει την κάθετα αρνητική στάση της ηγεσίας της Χαριλάου Τρικούπη στην πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, εναντίον του οποίου εξαπέλυσε νέα πυρά, επαναλαμβάνοντας την άποψη ότι ο απώτερος σκοπός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να μην μπορέσει να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.
«Στο όνομα της ακινησίας»
«Μόλις 45 μέρες μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται να ξεχάσει τη στρατηγική ήττα του και επαναφέρει τη γνωστή γραμμή της εφόδου, η οποία είναι νομίζει σαν το ποδήλατο. Πρέπει να κάνεις συνεχώς πεντάλ να δημιουργείς μια τεχνητή ένταση, να δημιουργείς συνθήκες διχασμού και συμβολικού εμφυλίου πολέμου για να υπάρχει ως παράταξη και ως στρατηγική», σημείωσε ο κ. Βενιζέλος, κάνοντας λόγο για δημοψήφισμα «στο όνομα της ακινησίας» και όχι στο όνομα της κοινωνίας και του καταναλωτή.
Κατηγόρησε δε την Κουμουνδούρου για «συντεχνιασμό», «παρεμπόδιση διαρθρωτικών αλλαγών» και «ετερόκλητο» μέτωπο αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης, που στην περίπτωση της «μικρής ΔΕΗ» υποκινείται από «γνωστούς παλαιοσυνδικαλιστές που εκπροσωπούν τις αρνητικές εκδοχές του παλαιού ΠΑΣΟΚ».
Σχετικά με τη συγκέντρωση των 120 υπογραφών, ο κ. Βενιζέλος επισήμανε χαρακτηριστικά ότι «εάν υπάρχει πράγματι η ενιαία πρόταση 120 βουλευτών, θα το δούμε», προσθέτοντας ότι πρέπει να είναι «ενιαία και ταυτόσημη». Συνεργάτες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, διευκρινίζοντας στην «Εφ. Συν.» τη συγκεκριμένη αποστροφή του λόγου του, τόνιζαν ότι οι διαφορετικές προτάσεις για δημοψήφισμα πρέπει να είναι ομοειδείς.
Πάντως, σε μια απόπειρα αυτοκριτικής για τη στάση της Χαριλάου Τρικούπη στο θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας το 2009, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε ότι υπάρχει ζήτημα «δικής μας επαναξιολόγησης», καθώς λόγω των εκλογών που έγιναν το φθινόπωρο του 2009, «το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε να αναλάβει όλο το βάρος της διαχείρισης της κρίσης». «Αρα η ιστορία διδάσκει ότι κάθε φορά που υπήρξε θεσμικός εκβιασμός σε σχέση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όποιος τον έκανε δεν βγήκε κερδισμένος», κατέληξε.
