ΛΟΝΔΙΝΟ Του Ισαάκ Α. Καριπίδη
Διαδηλωτές στην πλατεία Τραφάλγκαρ, στο Λονδίνο
REUTERS/Toby Melville
«Μας ζητούν να δουλεύουμε περισσότερο. Να πληρώνουμε περισσότερα στο ασφαλιστικό σύστημα και επιπλέον να αμειβόμαστε λιγότερο. Προσπαθήσαμε επανειλημμένα να διαπραγματευτούμε με την κυβέρνηση, αλλά δεν μας ακούνε. Δεν είχαμε άλλη επιλογή παρά να κατεβούμε σε απεργία». Αυτό δήλωσε χθες στην εφημερίδα «Guardian» ο 52χρονος πυροσβέστης Τσαρλς Μπράουν, ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους που απέργησαν και κατέβηκαν στους δρόμους πόλεων της Αγγλίας και της Ουαλίας.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι διαμαρτύρονται για τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που έχει επιβάλει η κυβέρνηση Κάμερον. Αποτέλεσμα αυτών ήταν η ουσιαστική μείωση των αποδοχών τους, οι περικοπές στις συντάξεις και συνεπώς η αύξηση του κόστους ζωής. Δάσκαλοι, πυροσβέστες, υπάλληλοι δήμων και σχολείων, νοσοκομείων και βρεφονηπιακών σταθμών ήταν μερικές από τις κατηγορίες εργαζομένων που χθες δεν πήγαν στη δουλειά τους. Σύμφωνα με το BBC, μόνο στην Αγγλία πάνω από 6.000 σχολεία έμειναν κλειστά. Το ίδιο έγινε και σε πολλά μουσεία, σε βιβλιοθήκες και άλλους δημόσιους χώρους.
Τα βρετανικά συνδικάτα υποστηρίζουν πως στην απεργία συμμετείχαν πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, αμφισβητεί αυτά τα στοιχεία και κάνει λόγο για πολύ μικρότερη συμμετοχή. Το ίδιο αντικρουόμενες ήταν και οι δηλώσεις για την ανάγκη και τις επιπτώσεις των απεργιακών κινητοποιήσεων. Κυβερνητικές πηγές τη χαρακτήρισαν «ανεύθυνη», ενώ οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστών τόνισαν ότι «ήρθε η ώρα να πούμε πως φτάνει πια».
Νόμος για τις απεργίες
Παράλληλα, αίσθηση προκάλεσε η δήλωση του Βρετανού πρωθυπουργού, ο οποίος δεσμεύτηκε πως στο επόμενο εκλογικό μανιφέστο των Συντηρητικών, το 2015, σχεδιάζει να προτείνει αλλαγή του νόμου για τις απεργίες. Ετσι ο Ντέιβιντ Κάμερον θέλει από την μια την αυστηροποίηση των προϋποθέσεων για να μπορεί ένα συνδικάτο να προκηρύξει απεργία και από την άλλη την εισαγωγή χρονικού ορίου για τη διάρκεια ισχύος κάθε ψηφοφορίας που κατέληξε υπέρ μιας απεργίας. Και όλα αυτά γιατί, όπως υποστήριξε ο Βρετανός πρωθυπουργός μέσα στη Βουλή, η χθεσινή απεργία των δασκάλων είναι αποτέλεσμα ψηφοφορίας που διεξήχθη το 2012 και το αποφάσισαν μόλις το 27% των μελών του Εθνικού Συνδικάτου Δασκάλων (NUT).
Με τη σειρά του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είπε πως «κανείς δεν θέλει να βιώνει τέτοιου είδους απεργίες. Εκτός των άλλων προκαλούν προβλήματα στους γονείς», καθώς τα παιδιά τους δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο. Ενώ όπως επισήμανε ο Εντ Μίλιμπαντ, «οι απεργίες πάντα είναι σημάδι αποτυχίας. Το σημαντικό τώρα είναι να αποφευχθούν περαιτέρω απεργιακές κινητοποιήσεις και συνεπώς επιπλέον αναστάτωση στην κοινωνία».
Οπως και να έχει πάντως, τουλάχιστον εδώ στο Λονδίνο, όπως υποστηρίζουν οι αναλυτές, πραγματοποιήθηκε μια από τις πιο μαζικές συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων. Αξιοσημείωτο είναι πως πολλοί από τους πυροσβέστες που συμμετείχαν φορούσαν μπλουζάκια που έγραφαν: «Σώζουμε ζωές και όχι τράπεζες».
Η αλήθεια είναι ότι η απεργία, εδώ στη Βρετανία, θεωρείται έσχατο μέσο πίεσης. Γι’ αυτό άλλωστε παρόμοιες προσπάθειες του παρελθόντος δεν είχαν τη χθεσινή συμμετοχή, αλλά, όπως όλα δείχνουν, ακόμη και εδώ στην «εύπορη» Γηραιά Αλβιώνα τα πράγματα είναι οριακά.
