Ανευ όρων αγάπη
Θέλω να μιλήσω για τη συναισθηματική αναλγησία συνειδητή ή ασυνείδητη των ανθρώπων, δηλαδή για τη στάση που κρατούν κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι ενώ βρίσκονται καθημερινά δίπλα σε άτομο που κινδυνεύει ή βρίσκεται σε δυσχερή θέση, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να κατανοήσουν την κατάσταση του ατόμου αυτού και συνεχίζουν τη ζωή τους σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Δηλαδή, αδιαφορούν.
Πρόθεσή μου είναι να πετύχω, να σας κάνω να αισθανθείτε άσχημα για την αναλγησία σας και να σας βάλω να αναλογιστείτε για την απραξία σας, γιατί συχνά είναι χειρότερο να μην κάνεις τίποτα από το να κάνεις το κακό.
Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι υπεράνθρωποι, ότι ποτέ δεν θα τους συμβεί κάτι κακό. Είναι όμως πολύ πιθανό δυστυχώς να σας συμβεί κάτι παρόμοιο με εμένα ή ακόμη και χειρότερο. Θα εκπλαγείτε όμως (αν βρεθείτε στη θέση μου – και εύχομαι να μη βρεθείτε ποτέ) για την απέραντη θλίψη, την απόγνωση και τη μοναξιά που θα νιώσετε στο πετσί σας, όταν συναντήσετε στον δρόμο σας -και να είστε βέβαιοι ότι θα συναντήσετε- ανθρώπους με τη δική σας στάση και αντιμετώπιση.
Δεν σας μιλάω για να με λυπηθείτε. Ανθρωποι σαν και μένα δεν χρειάζονται λύπηση και οίκτο. Χρειάζονται κατανόηση, υποστήριξη και πρώτα απ’ όλα σεβασμό. Οι άνθρωποι στη δική μου κατάσταση και θέση βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση αναμονής. Περιμένουν την επόμενη βιοψία, την επόμενη εξέταση αίματος, την επόμενη αξονική, την επόμενη μαγνητική, το τέλος της θεραπείας. Και περιμένουν… και ο καιρός περνάει…
Σήμερα, ύστερα σχεδόν από 2 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η περιπέτειά μου, αισθάνομαι τυχερή που μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω μια τόσο άσχημη εμπειρία, γιατί έμαθα να ξεχωρίζω τα ουσιώδη από τα επουσιώδη, όσα αξίζουν και όσα δεν αξίζουν στη ζωή. Αυτό το αναφέρω γιατί πολλοί άνθρωποι, που πέρασαν, περνούν ή θα περάσουν μια παρόμοια κατάσταση με μένα, ίσως μείνουν οι ίδιοι και ίσως δυστυχώς δεν καταφέρουν να λάβουν, να αισθανθούν και να ενεργοποιήσουν στη ζωή τους το κατάλληλο μήνυμα. Σήμερα όμως αισθάνομαι ότι έγινα καλύτερος άνθρωπος. Αισθάνομαι αγάπη και ευγνωμοσύνη για όλον τον κόσμο. Με βοήθησε να αποκτήσω βαθύτερη αντίληψη της ανθρώπινης κατάστασης, κάτι το οποίο είναι και πρέπει να είναι πρωταρχικής σημασίας για κάθε άνθρωπο.
Σε λιγότερα από 2 χρόνια αισθάνομαι ότι έχω βιώσει ό,τι δεν θα βιώσω σε 10 ζωές. Τα έχω ζήσει όλα· συναισθήματα και καταστάσεις στο ζενίθ και το ναδίρ· συναισθήματα και καταστάσεις στα πατώματα και στα ουράνια· μεγάλες λύπες και δυσβάσταχτες χαρές· μεγάλες απογοητεύσεις και τρελούς ενθουσιασμούς· μεγάλη απανθρωπιά και μεγάλη ανθρωπιά· την άγνοια και τη γνώση των ανθρώπων, την παντελή αδυναμία διαχείρισης προβλημάτων και τη δύναμη του σούπερ ήρωα, την πλήρη απογοήτευση από τους ανθρώπους και την τεράστια ευγνωμοσύνη για αυτούς, την απόλυτη δυστυχία και την παράξενη, τρελή, πρωτόγνωρη χαρά για ζωή, τη μεγάλη θλίψη, που σου δίνουν απλόχερα οι άνθρωποι, και τη μεγάλη ευτυχία, που σου δίνουν το ίδιο απλόχερα, τον θάνατο δίπλα μου και την αναγέννηση μέσα μου.
Το ανθρώπινο είδος κινδυνεύει! Ο άνθρωπος δεν διαθέτει την ανθεκτικότητα της κατσαρίδας, ούτε την ευλυγισία της γάτας, ούτε την ταχύτητα του ελαφιού, ούτε την αρπακτικότητα του λιονταριού, ούτε τη δύναμη του ελέφαντα, χαρακτηριστικά δηλαδή που εξασφαλίζουν την επιβίωση του είδους τους. Ο άνθρωπος όμως έχει εφεύρει τη φιλοσοφία, που μας λέει πώς θα μπορούσε ή θα έπρεπε να είναι ο κόσμος· δηλαδή έχει ανακαλύψει την ηθική που μας προστάζει να φροντίζουμε τους αδύναμους, την ώρα που η φύση μας παραγγέλνει να τους αποτελειώσουμε. Το ανθρώπινο είδος χωρίς ηθική υπόσταση κινδυνεύει! Εκτός κι αν η κοινωνία προστάζει αρχικά τη μείωση του πληθυσμού και κατόπιν τον αφανισμό του.
Στην Ελλάδα η καλή μας κοινωνία παρουσιάζει τα αυτονόητα (υπηρεσίες που θα έπρεπε να προσφέρονται προς τον κάθε άνθρωπο) ως παροχές σε αντίθεση με μια βορειοευρωπαϊκή χώρα που οι παροχές-υπηρεσίες είναι αυτονόητες για τον κάθε πολίτη.
Επειδή τα 2 τελευταία χρόνια της ζωής πέρασα μια από τις χειρότερες καταστάσεις που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος σε ολόκληρη τη ζωή του, χρειάστηκε να γίνω σχεδόν 40 χρόνων για να μάθω και να σέβομαι τον εαυτό μου ουσιαστικά και αληθινά και να εκπαιδεύσω τον εαυτό μου να μη μου επιτρέπω να ανέχομαι με κανέναν τρόπο και ταυτόχρονα με κάθε τίμημα την κοινωνική αμορφωσιά, τον εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την απανθρωπιά, την αδικία, την άγνοια, την ηλιθιότητα, τη γελοιότητα, την αγένεια και την τεμπελιά αυτού του παρανοϊκού και συνάμα μαγικού κόσμου.
Ο Καζαντζάκης είχε γράψει: «Ε, κακόμοιρε άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις· το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα είναι πολύ αργά».
Τα μηνύματα του φετινού καλοκαιριού είναι 2: (το πρώτο είναι από τη φετινή θεατρική παράσταση του ΚΘΒΕ «Οι τρεις σωματοφύλακες» και το δεύτερο είναι τίτλος εκπομπής της κρατικής τηλεόρασης-τίτλος βιβλίου του Κούντερα) 1ο: «Ο,τι κακό κι αν μου συμβεί, ενώ θα το παλέψω, στον κόσμο τον παράλογο εγώ θα το αντέξω. Ενας για όλους και όλοι για τον έναν». Και 2ο: «Ευτυχώς η ζωή είναι αλλού».
Ντίνα Μιχιτσοπούλου
