Του Δημήτρη Κανελλόπουλου
Μόλις κατέφθασαν από το Μόντρεαλ του Καναδά. Οι Imam Baildi. Και καταθέτουν στην «Εφ.Συν.» τις εντυπώσεις τους από τις συναυλίες που έδωσαν εκεί, στο Montreal Jazz Festival.
«Hταν μiα υπέροχη εμπειρία. Ο κόσμος της πόλης είναι πολυεθνικός, ανοικτός σε όλες τις φυλές, στιλ, σεξουαλικές προτιμήσεις, στα πάντα. Και αυτή η φιλοσοφία διαπερνά και το φεστιβάλ, που είναι διασκορπισμένο σε σκηνές παντού μέσα στην πόλη. Κάναμε δύο συναυλίες, στο ίδιο stage, μία απογευματινή και μία βραδινή. Είχε και στις δύο μερικές χιλιάδες κόσμο, πολύ διεθνές κοινό, αρκετούς Eλληνες της κοινότητας στο Μόντρεαλ».
Τη Δευτέρα οι Imam παίζουν στο θέατρο Βράχων, στον Βύρωνα. Προσγείωση επί ελληνικού εδάφους. Ανώμαλη; «Στο Μόντρεαλ παίξαμε δύο μονόωρα σετ, ένα λίγο πιο ήπιο και ένα πιο ηλεκτρονικό. Και στα δύο έπρεπε σε μία μόνο ώρα να κερδίσουμε ένα κοινό που δεν μας ξέρει, αλλά και να δώσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα για τη μουσική μας. Η συναυλία στους Βράχους είναι πολύ διαφορετική. Και από πολλές απόψεις η πιο σημαντική που έχουμε κάνει ώς τώρα, γιατί για πρώτη φορά παρουσιάζουμε έναν καινούργιο δίσκο στο σύνολό του, ενώ παράλληλα εξελίσσουμε και κομμάτια που παίζαμε όλα αυτά τα χρόνια. Συν τα τραγούδια που ετοιμάζουμε με τους καλεσμένους. Είναι ένα μεγάλο πρόγραμμα, με πλήθος μουσικών επί σκηνής και πολλές αλλαγές, απέναντι σε ένα κοινό που μας ξέρει καλά και περιμένει τα τραγούδια που αγαπάει μαζί με καινούργια πράγματα».
Καινούργιος δίσκος, λοιπόν! Κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, θα διατίθεται προς πώληση στον χώρο της συναυλίας. O τρίτος τους. «Το να φτάσεις στο τρίτο άλμπουμ σημαίνει πως έχεις διανύσει ήδη κάποια πορεία. Αλλά είναι η στιγμή που πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, να φτιάξεις ένα ακόμα καλύτερο δίσκο και να προτείνεις και κάτι διαφορετικό σε σχέση με ό,τι έχεις κάνει πριν. Σκέψεις που τριγυρνούσαν συνέχεια στο μυαλό μας όσο καιρό το δουλεύαμε. Σκέψεις που δεν μπορούσαμε φυσικά να συμπεριλάβουμε στον τίτλο, οπότε δώσαμε το συμβολικό όνομα «Τρία», επειδή συμπυκνώνει όλη αυτή τη δημιουργική πορεία».
Σημειώστε μία βασική διαφορά σε σχέση με το παρελθόν. Το περίφημο γκρουπ του Ορέστη και Λύσανδρου Φαληρέα παρουσιάζει για πρώτη φορά κομμάτια σε δική τους μουσική και στίχους. Το «Σημείωμα» και τις «Πόλεις», καθώς και ένα ορχηστρικό, το «Rider». «Είναι και τα τρία τελείως διαφορετικά μεταξύ τους», επισημαίνουν τα παιδιά, «θα μπορούσε το καθένα από αυτά να προέρχεται από άλλη μπάντα. Συνεκτική τους γραμμή, η αναφορά στον παλιό ήχο. Ακόμα και τα καινούργια κομμάτια προσπαθούμε να τα κάνουμε να ακούγονται παλιά. Συνολικά νιώθουμε ότι είναι πιο απλό άλμπουμ σε σχέση με τα προηγούμενα, κάθε σύνθεση στηρίζεται σε μία κεντρική ιδέα, δεν υπάρχουν τόσα διαφορετικά στιλ μέσα στο ίδιο κομμάτι. Εχουμε την αίσθηση ότι είναι πιο ώριμο, αλλά αυτό θα το κρίνει ο κόσμος».
Τους ρωτάω ποιος ο βαθμός δυσκολίας της διασκευής ενός παλιού τραγουδιού σε σύγκριση με μια καινούργια σύνθεση. «Είναι εξίσου δύσκολα», απαντούν. «Για εμάς, τουλάχιστον, η διαδικασία είναι η ίδια. Ακόμα και τα δικά μας κομμάτια, αφού γραφτεί η αρχική ιδέα, τα αφήνουμε για λίγο και μετά τα αντιμετωπίζουμε σαν κάτι που έχει δημιουργηθεί από κάποιον άλλο. Εμείς απλώς αναλαμβάνουμε να τα αλλάξουμε. Η βασική διαφορά, βέβαια, είναι ότι τώρα νιώθουμε περισσότερο εκτεθειμένοι, κυρίως επειδή καταθέτουμε τον δικό μας στίχο».
Ποια η γοητεία της μιας και ποια της άλλης περίπτωσης; «Ο δικός σου στίχος, η δική σου σύνθεση, έχει μοναδική γοητεία. Αλλά και μία διασκευή ή ένα remix έχει γοητεία και αυτή είναι η στιγμή της ένωσης του παλιού με το καινούργιο. Πάντοτε ξεκινάς από μια ιδέα σε σχέση με το πώς θα μπορούσες να μεταμορφώσεις ένα υπάρχον κομμάτι. Η ιδέα αυτή, βέβαια, παίρνει καιρό μέχρι να ταιριάξει πραγματικά με το παλιό τραγούδι. Οταν συμβαίνει όμως, νιώθεις πολύ όμορφα».
INFO: Θέατρο Βράχων, Βύρωνας. Δευτέρα 14 Ιουλίου. Εισιτήρια, προπώληση: 10 ευρώ, ταμείο: 12 ευρώ.
