ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ «LE MONDE»
Της Β. Παπαντωνοπούλου
Σύμφωνα με τη Europol, την ευρωπαϊκή αστυνομία, το ποδόσφαιρο βρίσκεται αντιμέτωπο με τη μεγαλύτερη υπόθεση στημένων αγώνων που αποκαλύφθηκε ποτέ!
Πρόκειται για 680 ματς σε όλο τον κόσμο που θεωρούνται «ύποπτα». Το θέμα είναι γνωστό από προχθές, αλλά τα ερωτήματα πολλά.
Πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τόσες απάτες; Πώς κατάφεραν οι εγκληματίες να «στήσουν» τόσα παιχνίδια;
Υπάρχουν πολλές μέθοδοι που εφαρμόζονται ώστε να εξασφαλίζεται η εξαγορά παικτών, διαιτητών και παραγόντων μαζί με τη μεγαλύτερη δυνατή απόδοση των στοιχημάτων. Μερικές μέθοδοι είναι απλές, άλλες πιο παραπειστικές. Το κουβάρι… τυλίγεται κάπως έτσι, σύμφωνα με το χθεσινό δημοσίευμα της «Le Monde» σε συνεργασία με τη «Huffington Post»:
1. Σημαντικό αρχικό κεφάλαιο
Πρώτος κανόνας για να «στήσει» κανείς έναν αγώνα: Να υπάρχει ένα σημαντικό ποσό εκκίνησης. Και αυτό, για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή πρέπει να παιχθεί ένα ποσό στο προκαθορισμένο στοίχημα. Χωρίς αρχική κατάθεση δεν μπορεί να υπάρξει κέρδος. Δεύτερον, ένα μέρος του ποσού αυτού πρέπει να πάει στη διαφθορά, δηλαδή στις προκαταβολές για εκείνους που έχουν «πιαστεί». Οπως σε κάθε δοσοληψία, πρέπει υπάρχει… μπροστάντζα. Το ασιατικό οργανωμένο έγκλημα διαθέτει τα χρήματα αυτά και γι’ αυτό επένδυσε στον συγκεκριμένο τύπο απάτης, συνεπικουρούμενο από τοπικά δίκτυα παρανόμων.
2. Ενας καλός μεσάζοντας
Μεταξύ των απατεώνων του στοιχήματος και των παικτών, διαιτητών ή παραγόντων, πρέπει να λειτουργεί ένας μεσάζοντας. Στο βιβλίο του «Πώς να στήσετε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα» ο Βρετανός δημοσιογράφος Ντέκλαν Χιλ εξηγεί ότι τις περισσότερες φορές πρόκειται για βετεράνο ποδοσφαιριστή. Σωστά χωμένος στα του ποδοσφαίρου και «γοητευμένος» με την προοπτική του σημαντικού κέρδους που μπορεί να έχει από το στήσιμο, ένας πρώην παίκτης εντοπίζει τα άτομα που είναι πιο επιρρεπή σε διαφθορά ώστε να τα πλησιάσει το δίκτυο. Για να πετύχει η διαφθορά, χρειάζεται να γνωρίζει κανείς και τις αδυναμίες των ποδοσφαιριστών που θα πλησιάσει – και κυρίως ότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής έχει ανάγκη χρημάτων. Αυτό το είχε καταλάβει πολύ καλά ο Ουίλσον Ραζ Περουμάλ, ένας από τους πιο διάσημους απατεώνες στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και στην Κεντρική Αμερική, το επίπεδο ζωής μερικών ποδοσφαιριστών είναι σχετικά χαμηλό. Και ο Περουμάλ, προκειμένου να στήνει όσο το δυνατόν καλύτερα τους αγώνες, είχε εξελιχθεί σε πραγματικό Ρομπέν των Δασών του ποδοσφαίρου εξασφαλίζοντας χρήματα για τους φτωχούς παίκτες.
3. Σωστός εντοπισμός των παικτών που θα «πιαστούν»
Είναι σημαντικό να εντοπίζεται παίκτης με επιρροή στο παιχνίδι, που θα τραβήξει και την υπόλοιπη ομάδα στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τον Ντέκλαν Χιλ, χρειάζεται να «πιαστούν» τρεις παίκτες – και όχι οποιοιδήποτε: ένας επιθετικός, ένας κεντρικός αμυντικός, και must ο τερματοφύλακας. Το πλεονέκτημα αυτής της τεχνικής; Είναι ιδιαίτερα δύσκολο, προς αδύνατο, να αποδείξει κανείς ότι μια ομάδα έπαιξε άσχημα βάσει σχεδίου, όπως εξηγούσε πρόσφατα σε συνέντευξή του ο οικονομολόγος του αθλητισμού Φρεντερίκ Μπολότνι: «Η ανάλυση ενός αγώνα δεν αποτελεί ποτέ απόδειξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί νομικά».
4. Να «πιαστεί» ίσως και ο διαιτητής
Αποτελεσματικό, αλλά και με ρίσκο. Σύμφωνα με τους αριθμούς που εμφάνισε ο Ντέκλαν Χιλ, οι στημένοι αγώνες με τη συμμετοχή διαιτητών έχουν τον διπλάσιο αριθμό πέναλτι. Οπότε εύκολα εγείρουν τις υποψίες των διωκτικών αρχών.
5. Οχι στοίχημα οπουδήποτε
Από τη στιγμή που ένας αγώνας στηθεί, για να κερδίσει κανείς χρήματα πρέπει να στοιχηματίσει. Οχι όμως οπουδήποτε. Η γεωγραφική προέλευση και ο όγκος των στοιχημάτων εγγράφονται και αναλύονται από διάφορες εγχώριες και διεθνείς αρχές. Οι αδελφοί Καραμπατίτς πρόσφατα κατηγορήθηκαν επειδή έπαιζαν τεράστια ποσά μόνο σε τρεις πόλεις: στο Μονπελιέ, στο Ρεν και σε ένα προάστιο του Παρισιού. Τα στοιχήματα παρακολουθούνται και σε διεθνές επίπεδο. Γι’ αυτό οι εγκληματίες φροντίζουν να μη στοιχηματίζουν στην Ευρώπη, αλλά στην Ασία, όπου οι κανόνες είναι πιο ήπιοι ή εύκαμπτοι. Πάντως τα στοιχήματα γύρω από το ποδόσφαιρο αντιπροσωπεύουν αστρονομικά ποσά και γι’ αυτό είναι καλύτερο να περνάει κανείς απαρατήρητος.
6. Να σβήνει κανείς τα ίχνη του
Για να μην πιαστεί, πρέπει κανείς να μοιράζει τα στοιχήματα και να κρύβει όσο το δυνατόν περισσότερο κάθε τάση στοιχηματισμού προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, η οποία ίσως αφυπνίσει τα σκάνερ ενός διεθνούς οργανισμού όπως η Betradar, που επιβλέπει τον online στοιχηματισμό. Γι’ αυτό γεννήθηκε η ανάγκη της ύπαρξης ενδιάμεσων πρακτόρων στοιχήματος. Οπως εξηγούσε ο Ντέκλαν Χιλ στο Reuters, «το 95% του χρήματος από τα στοιχήματα αυτά κατατίθεται στην Ασία από ορδές τοπικών ή επαρχιακών bookmakers, πίσω από τους οποίους λειτουργούν μία ή δύο τεράστιες εταιρείες που δεν δίνουν λογαριασμό στους διεθνείς οργανισμούς».
7. Προτεραιότητα στους χαμένους
Ποια ομάδα να επιλέξει κανείς για στήσιμο; Αυτήν που έχει τη βεβαιότητα ότι δεν πρόκειται να πάει μακριά στη διοργάνωση που συμμετέχει ή ότι θα υποβιβαστεί σίγουρα στο τέλος της χρονιάς. Μια ομάδα που δεν έχει πια τίποτε να χάσει, κάποιοι ποδοσφαιριστές σωστά επιλεγμένοι, και το «παιχνίδι» είναι έτοιμο.
8. Χρειάζεται και δημιουργικότητα
Σε μια συνέντευξή του στο «Der Spiegel», ο Ντέκλαν Χιλ αφηγήθηκε τη συνάντησή του με έναν από τους μεγαλύτερους απατεώνες του χώρου παγκοσμίως, ονόματι Λι Τσιν. Αυτός του είχε εκμυστηρευθεί ότι είχε στήσει τον αγώνα Τυνησίας – Πορτογαλίας, στην πρεμιέρα του ολυμπιακού τουρνουά της Ατλάντα το 1996. Είχε πλησιάσει τους Τυνήσιους με χρήματα, τα οποία όμως αρνήθηκαν για θρησκευτικούς λόγους. Ο Λι Τσιν δεν το έβαλε κάτω και επανήλθε με εναλλακτική πρόταση: νεαρές πόρνες από το Μεξικό. Αποτέλεσμα; 2-0 για την Πορτογαλία.
………………………………………………………………………………………………………………………………….
Εδρα στη Σιγκαπούρη
Για να κάνουν πιο έντονη την παρουσία τους στον χώρο των στημένων αγώνων, οι κινεζικές Τριάδες (σ.σ.: οργανώσεις του υποκόσμου που λειτουργούν σε πόλεις με ισχυρή κινεζική παρουσία, όπως το Χονγκ Κονγκ, η Ταϊπέι, το Μακάο…) εξασφάλισαν τις υπηρεσίες του συνδικάτου εγκλήματος της Σιγκαπούρης. Ο Ουίλσον Ραζ Περουμάλ ήταν πράκτοράς τους, ενώ και ο κύριος ύποπτος του κυκλώματος που αποκαλύφθηκε προχθές είναι επίσης κάτοικος Σιγκαπούρης.
Οπως έγραφαν χθες οι «New York Times», υψηλά ιστάμενα στελέχη της Europol που ασχολούνται με την εν λόγω έρευνα έκαναν λόγο για ένα άτομο ονόματι Νταν Ταν. Γνωστός στους ειδήμονες περί παράνομου στοιχήματος, ο Νταν Ταν κατηγορείται ότι έστησε 33 παιχνίδια της ιταλικής Σέριε Α και Σέριε Β κατά την περίοδο 2010-2012.
Η Ιταλία, βέβαια, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ο Ταν κατηγορείται επίσημα από διάφορες αστυνομικές υπηρεσίες ότι ήταν επικεφαλής μιας πραγματικής αυτοκρατορίας στημένων αγώνων, που εκτείνεται από την Αφρική έως την Ελβετία, περνώντας από την Ασία, τη Λατινική Αμερική, την Ουγγαρία, τη Φινλανδία, την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Γερμανία, τη Σλοβενία, τη Σλοβακία… Ισως έτσι εξηγείται γιατί έχει εκδοθεί διεθνές ένταλμα σύλληψής του.
Ομως οι αρχές της Σιγκαπούρης δεν έδωσαν συνέχεια στην ιστορία. Από την πλευρά του, ο Ντέκλαν Χιλ υποπτεύεται ότι η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης είναι διεφθαρμένη και προστατεύει τον Νταν Ταν.
Ο δημοσιογράφος πιστεύει πως αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν συλληφθεί, το στήσιμο αγώνων θα συνεχιστεί. Γι’ αυτό συνοψίζει τον στόχο της εκστρατείας κατά των στημένων ποδοσφαιρικών αγώνων με έξι λέξεις: «Πρέπει να συλληφθεί ο Νταν Ταν».
