Του Γιώργου Τσιάρα

Βαλίτσες και προσωπικά αντικείμενα των επιβατών της πτήσης ΜΗ17 του Μπόιγκ 777, συλλέγονται ανάμεσα στα συντρίμια του αεροσκάφους. Ολοι οι επιβάτες του Μπόιγκ θεωρούνται νεκροί και το ίδιοι φοβούνται κάποιοι και για τις ελπίδες ειρήνευσης στα σύνορα Ρωσίας – Ουκρανίας
EPA/ANASTASIA VLASOVA

Η έκφραση «ομίχλη του πολέμου» -Nebel des Krieges, στα γερμανικά- αποδίδει την εγγενή αβεβαιότητα, το αναπόδραστο χάος της μάχης, και ανήκει στον μεγαλύτερο Δυτικό θεωρητικό του πολέμου, τον Καρλ φον Κλάουζεβιτς. Στο θρυλικό βιβλίο «Περί Πολέμου», ο Πρώσος αξιωματικός χαρακτήρισε τον πόλεμο «το πεδίο της αβεβαιότητας (…) όπου τα τρία τέταρτα όλων των δεδομένων στα οποία βασίζεται η πολεμική δράση είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό βυθισμένα στην ομίχλη της αβεβαιότητας… Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται είναι μια λεπτή, διεισδυτική διάνοια, για να αποσπάσει ψηλαφώντας την αλήθεια χρησιμοποιώντας το μέτρο της κρίσης της».

Στην περίπτωση του ουκρανικού εμφυλίου, της χειρότερης ώς σήμερα μεταψυχροπολεμικής κρίσης μεταξύ των δύο παλαιών «στρατοπέδων» που κυριάρχησαν παγκοσμίως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο, η «ομίχλη του πολέμου» παραμένει –σκοπίμως- εξαιρετικά πυκνή: από την πρώτη στιγμή, ακόμη και πριν από τη βίαιη ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου Βίκτορ Γιανούκοβιτς, τη μεγαλύτερη σημασία δεν είχαν αυτά καθεαυτά τα γεγονότα -η δολοφονία δεκάδων διαδηλωτών της πλατείας Μαιντάν από «αγνώστους» ελεύθερους σκοπευτές, τα «πογκρόμ» αντιφρονούντων από φασίστες παρακρατικούς στην Οδησσό και αλλού, οι σφαγές αμάχων κατά τις επιχειρήσεις των Ουκρανών στις εξεγερμένες ανατολικές επαρχίες-, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτά παρουσιάζονταν, ή συνηθέστερα…δεν παρουσιάζονταν, στη διεθνή και ιδίως τη δυτική κοινή γνώμη. Και πουθενά δεν είναι αυτή η ομίχλη τόσο αδιαπέραστη όσο τις τελευταίες ώρες, με την ανείπωτη τραγωδία του μαλαισιανού Μπόινγκ.

Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα: Ποιος το έριξε; Ποιος ωφελείται; Είναι σκόπιμο έγκλημα πολέμου των Ρώσων ή των Ουκρανών; Ανθρώπινο λάθος ή μήπως προβοκάτσια κάποιου τρίτου παράγοντα, που επιθυμεί διακαώς την περαιτέρω κλιμάκωση και «διεθνοποίηση» της σύρραξης; Πριν καλά καλά σβήσουν οι φωτιές από τα χυμένα καύσιμα στα χωράφια έξω από το Γκράμποβο, άναψαν για τα καλά τα «άουτο ντα φε» της προπαγάνδας στα διεθνή ΜΜΕ, με τους δημοσιογράφους ένθεν και ένθεν να μετατρέπονται σε πειθήνια ωδικά πτηνά.

Ετσι, τα περισσότερα δυτικά μίντια κατάπιαν χθες αμάσητες τις διάφορες υποκλαπείσες –από ποιον;- «συνομιλίες» ρωσόφωνων αυτονομιστών, που εμφανώς μιλούσαν για την κατάρριψη άλλου (στρατιωτικού) αεροσκάφους, παρουσιάζοντάς τες ως «ομολογίες» της κατάρριψης του Μπόινγκ: κάτι αντίστοιχο, όπως πιθανόν θυμούνται οι καλοί αναγνώστες, συνέβη και πριν από ένα σχεδόν χρόνο με τα χημικά όπλα της Συρίας.

Αντίθετα, τα δυτικά ΜΜΕ «έθαψαν» με χαρακτηριστική ευκολία την αποκάλυψη του Σεργκέι Λαβρόφ ότι λίγο πριν από την κατάρριψη του μαλαισιανού αεροσκάφους το ρωσικό υπουργείο Αμυνας κατέγραψε την ενεργοποίηση ραντάρ τύπου «Κουπόλ» σε συστοιχία «Buk-M1», εγκατεστημένη 30 χιλιόμετρα νοτίως του Ντονέτσκ. Οπως είπε ο Λαβρόφ, το σημείο της πτώσης του μαλαισιανού αεροσκάφους βρίσκεται εντός της ζώνης ελέγχου δύο ουκρανικών συστοιχιών μεγάλου βεληνεκούς S-200 και τριών συστοιχιών μεσαίου βεληνεκούς Buk-M1, ενώ το ρωσικό δίκτυο Ρωσία-24 πρόσθεσε ότι περισσότερα στοιχεία, που θα αποδεικνύουν την εμπλοκή ουκρανικών αντιαεροπορικών συστημάτων στην πτώση του επιβατικού αεροσκάφους, θα δοθούν αργότερα στη δημοσιότητα.

Και όμως: το CNN από το πρωί χθες επαναλαμβάνει μέχρι ναυτίας το παιδαριώδες επιχείρημα ότι το Κίεβο δεν μπορεί να έριξε το αεροσκάφος, γιατί… δεν είχε κίνητρο να το κάνει! Λες και οι αυτονομιστές (που έτσι κι αλλιώς δεν διέθεταν την επιχειρησιακή δυνατότητα) ή ο Πούτιν (που την διαθέτει και με το παραπάνω) είχαν κίνητρο να σκοτώσουν 300 ξένους τουρίστες πάνω από τη ζώνη της μάχης… Κατά το CNN, δηλαδή, δεν είχαν κίνητρο οι Ουκρανοί, οι οποίοι μήνες τώρα προσπαθούν με κάθε τρόπο να κάνουν τη Δύση να εμπλακεί ενεργά στον πόλεμο, τον οποίο άλλωστε διεξάγουν αποκλειστικά χάρη στη στήριξη, με όπλα και χρήμα, των ΗΠΑ και της E.E.; Και, αν όντως «το έριξαν οι Ρώσοι», γιατί δεν έχει εμφανιστεί ακόμη κάποια ΝΑΤΟϊκή δορυφορική φωτογραφία ή άλλη απόδειξη για του λόγου το αληθές; Και γιατί ο συνήθως λαλίστατος Μπαράκ Ομπάμα τηρεί σιγήν ιχθύος, παρά το γεγονός ότι οι δορυφόροι του σαρώνουν το πεδίο σπιθαμή προς σπιθαμή;

Οι αποκαλύψεις αυτές φυσικά δεν εμπόδισαν τα ίδια μίντια να αναπαράγουν αδιάκοπα τις καταγγελίες του εκλεκτού της Δύσης «πρωθυπουργού» της Ουκρανίας, Αρσένι Γιατσενιούκ, που κατηγόρησε τους Ρώσους για «διεθνές έγκλημα» τονίζοντας ότι οι υπεύθυνοι (δηλαδή ο Πούτιν) πρέπει να δικαστούν στη Χάγη. Σχολιάζοντας τις επιθετικές δηλώσεις του Κιέβου, που αποδίδουν απευθείας στη Μόσχα την ευθύνη για την κατάρριψη του μαλαισιανού αεροπλάνου, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών σχολίασε ότι «τους τελευταίους μήνες δεν έχω ακούσει καμία αλήθεια από το Κίεβο».

Εννοείται πως, πέρα από τους πολεμοχαρείς φιλοδυτικούς Ουκρανούς, υπάρχουν στο Κίεβο και πολλοί λογικοί άνθρωποι, που καταλαβαίνουν ότι το παιχνίδι της επιστροφής στον ψυχρό πόλεμο «χοντραίνει» επικίνδυνα και ότι το πρώτο θύμα είναι η ίδια τους η χώρα. Ετσι, η επίσημη εφημερίδα του Κιέβου «Ουκράινσκαγια Πράβντα» ανεφέρε χθες στο πρωτοσέλιδό της ότι ο γενικός εισαγγελέας της χώρας Βιτάλι Γιαρέμα έχει ενημερώσει επισήμως τον πρόεδρο Ποροσένκο ότι οι ρωσόφωνοι αντάρτες «ποτέ δεν απέκτησαν πυραυλικά συστήματα Buk-M1 ή S-300, όπως έχει στο παρελθόν αναφερθεί»…

Το σίριαλ, βέβαια, έχει ακόμη πολλά επεισόδια, και πιθανόν να μείνει αναπάντητο για χρόνια -όπως, άλλωστε, συνέβη και με άλλες αντίστοιχες «περίεργες» αεροπορικές τραγωδίες στο παρελθόν, από το κορεατικό αεροσκάφος που έριξαν οι Σοβιετικοί το 1983, ή το ιρανικό που κατέρριψαν «κατά λάθος» οι Αμερικανοί στον Περσικό. Το μόνο βέβαιο είναι ότι, στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης (και) του πολέμου, οι 298 επιβάτες της Malaysia Airlines θυσιάστηκαν στον βωμό ενός «πολέμου δι’ αντιπροσώπων» (proxy war), με τον οποίο ουδεμία σχέση είχαν…