ΒΡΕΤΑΝΙΑ Το επίσημο πόρισμα για τις ανεπάρκειες του συστήματος υγείας που οδήγησαν στο θάνατο 1.200 άτομα σε ενα μόνο νοσοκομείο εντός 50 μηνών ήταν κόλαφος για πολιτικούς, προσωπικό, διοικήσεις αλλά και γιά το ίδιο το σύστημα
Της Ελλης Πάνου
«Αυτή είναι η ιστορία των φρικτών δεινών που υπέστησαν εκατοντάδες άνθρωποι, εγκαταλελειμμένοι από ένα σύστημα, το οποίο αγνόησε τις προειδοποιήσεις κι έβαλε το εταιρικό του συμφέρον και τη μείωση των δαπανών του πάνω από τους ασθενείς και την ασφάλειά τους»
Επειτα από εκατοντάδες καταγγελίες επί 11 χρόνια πολλών ανεξάρτητων ερευνών, η δημοσίευση χθες του επίσημου πορίσματος για τα αδικαιολόγητα πολύ υψηλά ποσοστά θανάτων σε δύο δημόσια νοσοκομεία της Βρετανίας ήταν κόλαφος για όλους: για τους πολιτικούς, για το σύστημα, για τις διοικήσεις, για το νοσηλευτικό προσωπικό…..
Αλλη κουλτούρα
Πρέπει να αλλάξει η κουλτούρα του Εθνικού Συστήματος Υγείας, το οποίο «έχει προδώσει τον λαό», αναφέρει το πόρισμα του συμβούλου του Στέμματος, Ρόμπερτ Φράνσις, που περιλαμβάνει 290 συστάσεις για τη βελτίωσή του. Δουλεύοντας εντατικά επί 31 μήνες, ο Φράνσις μίλησε με 167 μάρτυρες και μελέτησε ένα εκατομμύριο σελίδες αποδεικτικών στοιχείων για να συντάξει τα δικά του συμπεράσματα σε τέσσερις τόμους -συνολικά 2.000 σελίδες- για τους αναίτιους θανάτους τουλάχιστον 1.200 ασθενών του «Mid Staffordshire» μέσα σε διάστημα 50 μηνών….
«Η μητέρα μου πέθανε λόγω της φρικτής περίθαλψης. Αυτοί που ευθύνονται για τον θάνατό της και τον θάνατο εκατοντάδων άλλων πρέπει να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη» γράφει σε άρθρο στην εφημερίδα «Guardian» η Τζούλι Μπέλεϊ και περιγράφοντας τις τριτοκοσμικές συνθήκες που επικρατούσαν στο νοσοκομείο δείχνει ως βασικό «ένοχο» τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο του ΕΣΥ και νυν επικεφαλής της ελεγκτικής επιτροπής του ΕΣΥ, σερ Ντέιβιντ Νίκολσον: «… Ολοι αυτοί οι άνθρωποι πέθαιναν κάτω από τη μύτη του. (…) Μόνο και μόνο εάν άνοιγε κανείς την πόρτα μιας πτέρυγας θα μπορούσε να μυρίσει τη βρόμα, να ακούσει τα ουρλιαχτά των ασθενών, να δει την τρομοκρατία που ασκούνταν στο προσωπικό. Και να καταλάβει ότι η περίθαλψη ήταν τραγική. Αλλά οι επικεφαλής του συστήματος επέλεξαν να μην το βλέπουν… Από το 2002 είχαν εκφραστεί ανησυχίες ότι το νοσοκομείο ήταν εκτός ελέγχου. Αλλά η διοίκηση είχε επικεντρωθεί στα οικονομικά της επιχείρησης. Ο ασθενής ήταν ασήμαντος. Η μητέρα μου πέθανε τρομοκρατημένη από τους ανθρώπους που είχαν αναλάβει τη φροντίδα της. Οκτώ άνθρωποι πεθαίνουν την ημέρα μέσα στο ΕΣΥ λόγω ιατρικών λαθών. Ο απολογισμός ισούται με 9 ή 10 αεροπορικές τραγωδίες τον χρόνο. Δεν θα έπρεπε να το αποδεχόμαστε. Αλλά έχουμε επιτρέψει να επικρατεί ακόμα αυτή η κουλτούρα…».
Ο ασθενής στο κέντρο
«Εχουμε ανάγκη από μια αντίληψη που να έχει στον επίκεντρο τον ασθενή, μηδενική ανοχή στη μη συμμόρφωση με τις ουσιώδεις αρχές, ανοιχτές διαδικασίες και διαφάνεια, ειλικρίνεια με τους ασθενείς, ισχυρή ηγεσία με παιδεία, νοσηλευτικό προσωπικό που να εκδηλώνει ενδιαφέρον και συμπόνια, χρήσιμες και ακριβείς πληροφορίες για τις υπηρεσίες που προσφέρονται…», γράφει ο Ρόμπερτ Φράνσις στο πόρισμά του, κατακεραυνώνοντας τη νοοτροπία που διακατέχει τη δημόσια Υγεία, η οποία «ενδιαφέρεται για να εξυπηρετήσει τις δουλειές του συστήματος κι όχι τους ασθενείς». Παρακάμπτοντας την ανάγκη για συνολική μεταρρύθμιση της Υγείας προκειμένου να αποτραπούν παρόμοια τραγικά λάθη, ο Φράνσις δίνει έμφαση στην ανάγκη επανεκκίνησης του μηχανισμού, με καλύτερες δικλίδες ασφαλείας και απόδοση ευθυνών στα ποινικά δικαστήρια. Υπογράμμισε δε ότι παρ' όλο που νοσηλευτικό προσωπικό και διεύθυνση των νοσοκομείων φέρουν τις μεγαλύτερες ευθύνες για «όσα φρικτά υπέφεραν πολλοί ασθενείς» από το 2005 έως το 2009, οι πολλαπλές αποτυχίες οργανισμών και ατόμων σε όλο το φάσμα του ΕΣΥ διόγκωσαν το πρόβλημα. «Η ζωή των ασθενών παρέμεινε σε κίνδυνο ακόμα και μετά τις προειδοποιήσεις των εποπτικών αρχών του ΕΣΥ. Οι έλεγχοι και οι ισορροπίες που σκοπό είχαν την προστασία των ασθενών δεν εμπόδισαν τη σοβαρή συστημική αποτυχία» γράφει το πόρισμα, που είναι ιδιαίτερα επικριτικό για τις ηγεσίες των νοσοκομείων: «Τα διοικητικά συμβούλια απέτυχαν οικτρά στην τέλεση των καθηκόντων τους. (…) Δεν άκουσαν με προσοχή τους ασθενείς και το προσωπικό ώστε να διασφαλίσουν ότι θα διορθωθούν οι ατέλειες που τέθηκαν υπόψη τους. Ανέχτηκαν τα χαμηλά επίπεδα της περίθαλψης και απομακρύνθηκαν από τις διευθυντικές και ηγετικές τους ευθύνες…».
Συγνώμη στην οθόνη
«Εκ μέρους της κυβέρνησής μου και της χώρας ολόκληρης ζητάω ειλικρινά συγγνώμη», είπε ο Ντέιβιντ Κάμερον, απευθυνόμενος κυρίως στους συγγενείς των «θυμάτων» του ΕΣΥ και σε «όσους υπέφεραν επειδή το σύστημα επέτρεψε να συνεχίζονται αυτές οι κακοποιήσεις για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα». Και πρότεινε τη γρήγορη υιοθέτηση μέτρων όπως: να τίθενται σε διαθεσιμότητα διοικητικά συμβούλια νοσοκομείων σε περιπτώσεις κατ' εξακολούθηση σοβαρών παραβλέψεων, επιδόματα ή μισθοί παραγωγικότητας για τους νοσηλευτές, γενικός επιθεωρητής για τα νοσοκομεία και έρευνες στα ιδρύματα που καταγράφουν υψηλά ποσοστά θνησιμότητας.
Ωστόσο ο Βρετανός πρωθυπουργός απέφυγε να επικρίνει ευθέως τις κυβερνήσεις των Εργατικών που ανέχτηκαν επί σειρά ετών το πρόβλημα, θέλοντας και ο ίδιος να κλείσει το γρηγορότερο τον καυτό πολιτικά φάκελο της μεταρρύθμισης του συστήματος της Υγείας, στρέφοντας τη συζήτηση σε λιγότερο επικίνδυνα μονοπάτια, όπως το επίπεδο της φροντίδας και της περίθαλψης.
Τι λέει η αντιπολίτευση
Χαρακτηρίζοντας «φρικτή προδοσία» την πρακτική των νοσοκομείων, ο ηγέτης των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ, από την άλλη πλευρά, υιοθέτησε αμέσως μερικές από τις συστάσεις του πορίσματος, όπως η αξιολόγηση του αριθμού του προσωπικού στα νοσοκομεία, θέμα που σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις στο κυβερνών κόμμα.
