ΡΩΜΗ Του Θεόδωρου Ανδρεάδη – Συγγελλάκη
Αλλες δεκαεννέα ζωές χάθηκαν νότια της Λαμπεντούζα και πρόκειται, για ακόμη μια φορά, για τους φτωχότερους των φτωχών: μετανάστες που επιβιβάστηκαν σε σαπιοκάραβο στις ακτές της Λιβύης και αναγκάστηκαν να ταξιδέψουν μέσα στο αμπάρι, διότι πλήρωσαν λιγότερο από τους υπόλοιπους «απελπισμένους της θάλασσας», οι οποίοι εξασφάλισαν ταξίδι στον «πάνω όροφο». Ο θάνατος προκλήθηκε από τις τοξικές αναθυμιάσεις της παλιάς μηχανής του πλεούμενου, χωρίς καν να το πάρουν είδηση, πιθανότατα, οι άλλοι, «τυχεροί» επιβάτες.
Μόλις το σαπιοκάραβο εξέπεμψε σήμα κινδύνου κινητοποιήθηκε ελληνικό εμπορικό πλοίο και τρία ιταλικά ταχύπλοα. Εξακόσιοι μετανάστες κατάφεραν να σωθούν και μεταφέρθηκαν στις ιταλικές ακτές από τις ναυτικές δυνάμεις που συμμετέχουν στην ανθρωπιστική επιχείρηση Mare Nostrum. Εκτός από τα δεκαεννέα θύματα, τρεις Βορειοαφρικανοί χαροπαλεύουν σε εντατική μονάδα νοσοκομείου του Παλέρμο στη Σικελία, πάντα εξαιτίας των τοξικών καυσαερίων και της έλλειψης οξυγόνου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Οι αφίξεις είναι πλέον αδιάκοπες. Η ίδια η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες αναφέρει ότι είναι πολύ δύσκολο πλέον να υπολογιστεί με σαφήνεια ο συνολικός αριθμός Αφρικανών, Σύρων, Παλαιστινίων, Αφγανών, Μαροκινών και των πολιτών τόσων άλλων εθνικοτήτων οι οποίοι προσπαθούν να φτάσουν στην Κάτω Ιταλία.
Το Σαββατοκύριακο, το πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού «Ετνα» μετέφερε στο Σαλέρνο -νότια της Νάπολης- πάνω από δύο χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι είχαν περισυλλεγεί κατά τη διάρκεια έξι διαφορετικών επιχειρήσεων διάσωσης. Ανάμεσά τους και πολλές γυναίκες με παιδιά, που έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να αφήσουν πίσω τους την επίγεια κόλαση της Μέσης Ανατολής.
Η Ευρώπη έχει υποσχεθεί στην κυβέρνηση Ρέντσι ενίσχυση των περιπολιών της Frontex και στήριξη της αποστολής Mare Nostrum. Είμαστε, όμως, ακόμη στα λόγια και ουδείς γνωρίζει πότε θα περάσουμε στην κρίσιμη φάση των πράξεων.
Ο ιταλικός Νότος είναι υπερπλήρης και οι μετανάστες και πολιτικοί πρόσφυγες, τις τελευταίες ημέρες, στέλνονται σε κέντρα ταυτοποίησης και απέλασης (τα οποία πολλές φορές θυμίζουν σωφρονιστικά ιδρύματα) σε όλες τις περιφέρειες της χώρας.
Οι άδειες για πολιτικό άσυλο, παράλληλα, συνεχίζουν να εξετάζονται με το σταγονόμετρο. Είναι ξεκάθαρο ότι λείπει μια συνολική στρατηγική για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Προκάλεσε, δε, τεράστια αίσθηση στην Ιταλία η ομολογία ενός 27χρονου Τυνήσιου δουλέμπορου ότι, με ένα μόνο ταξίδι μεταναστών, κερδίζει τα ίδια χρήματα που θα έβγαζε σε δυο χρόνια δουλειάς, με έναν μέσο μισθό, σε χώρα της βόρειας Αφρικής.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία των ιταλικών αρχών, η κατάσταση σε ό,τι αφορά τις αναχωρήσεις των σαπιοκάραβων από τη Λιβύη είναι ουσιαστικά εκτός ελέγχου και η συμπεριφορά των Βορειοαφρικανών δουλεμπόρων στους μαύρους μετανάστες που ζητούν να επιβιβαστούν είναι συχνά βίαιη, με συνεχείς απειλές και ταπεινώσεις.
Πρόκειται για ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η Ευρώπη. Η ουσιαστική αλληλεγγύη πρέπει να πλαισιωθεί από την καταπολέμηση των εγκληματικών οργανώσεων των δουλεμπόρων και ανθρωπιστικές παρεμβάσεις στις χώρες που πλήττονται από αυξανόμενη φτώχεια και πολεμικές συγκρούσεις. Είναι δύσκολο, πολύπλοκο, αλλά έως τώρα δεν μοιάζει να υπάρχει καμία άλλη ρεαλιστική λύση.
