Του Θ. Ασημακόπουλου
Εγινε ξεκάθαρο πέρυσι πως ο κύκλος αυτής της Μπαρτσελόνα έκλεισε. Η ομάδα που μάγευε με τον Μέσι, τον Ινιέστα και τον Τσάβι, δεν μπόρεσε να κατακτήσει κανένα τρόπαιο και αναγκαστικά η διοίκησή της κατάλαβε πως πρέπει να την ενισχύσει σημαντικά.
Ετσι, φέτος, έχει προχωρήσει ήδη στην υλοποίηση πέντε μεταγραφών, αριθμό που έχουμε να συναντήσουμε από το καλοκαίρι του 2008. Τότε οι «μπλαουγκράνα» απέκτησαν έξι ποδοσφαιριστές, κάτι που μπορούν να επαναλάβουν ή να ξεπεράσουν φέτος. Το θέμα είναι, βέβαια, αν οι κινήσεις τους είναι σωστές.
Πολύς ντόρος γίνεται για τα 20 εκατομμύρια που δόθηκαν για να αποκτηθεί ο Ζερεμί Ματιέ. Αναμφίβολα πολλά για έναν ποδοσφαιριστή που είναι 30 ετών και μέχρι πρόπερσι έπαιζε αριστερός μπακ ή χαφ. Τα δύο τελευταία χρόνια μετατράπηκε σε στόπερ και η Μπάρτσα ποντάρει πολλά σ’ αυτόν για να θωρακίσει την εστία της…
Γενικά, τα «ψώνια» των Καταλανών, όταν πρόκειται για στόπερ, δεν είναι τα πλέον επιτυχημένα. Τελευταίος που αποκτήθηκε ήταν προ πενταετίας ο Ουκρανός Τσιγκρίνσκι, για τον οποίο σπαταλήθηκαν 25 εκατομμύρια. Αυτός δεν μπόρεσε να αποσβέσει ούτε… χίλια ευρώ! Νωρίτερα αποκτήθηκαν οι Κάσερες (20.000.000) και Ενρίκε (10.000.000). Πεταμένα λεφτά… Τόσα χρόνια η Μπαρτσελόνα πορευόταν με τον Πικέ, τον αμυντικό χαφ Μασκεράνο και τον Πουγιόλ. Κι αν υπήρχε ανάγκη, οπισθοχωρούσε ο Μπουσκέτς ή ακόμα και ο Γιαγιά Τουρέ, που έπαιξε στο κέντρο της άμυνας, στον τελικό Τσάμπιονς Λιγκ του 2009.
Αντίθετα, ενθουσιασμό έχει προκαλέσει η μεταγραφή του Λουίς Σουάρες. Ο Ουρουγουανός έκανε φοβερή σεζόν με τη Λίβερπουλ και παρά τον παράλογο-παράξενο χαρακτήρα του θεωρείται αστέρι πρώτου μεγέθους. Ουδείς έχει κάτσει να σκεφτεί, όμως, αν μπορεί να ταιριάξει σε αυτή την ομάδα. Ο Μπρένταν Ρότζερς πέρυσι έκανε μεγάλο… αγώνα για να πείσει τον Σουάρες να δίνει την μπάλα στους συμπαίκτες του και να μη σουτάρει συνέχεια. Δεν τα κατάφερε σε ικανοποιητικό βαθμό. Οπότε, φέτος τι θα γίνει; Ως γνωστόν, η Μπαρτσελόνα παίζει πάντα για τον Λιονέλ Μέσι, έστω κι αν αυτός δεν δείχνει σε καλή κατάσταση. Πέρυσι, ο νεοφερμένος Νεϊμάρ έμοιαζε με κομπάρσο δίπλα στον Αργεντινό, αλλά φέτος δεν είναι πια ένας νεαρός ελπιδοφόρος Βραζιλιάνος, αλλά ο ηγέτης της εθνικής ομάδας της χώρας του!
Η λύση είναι μία και ουτοπική: Να δοθεί μια μπάλα στον καθέναν τους, για να μην γκρινιάζει κανείς… Στην πράξη, δεν αποκλείεται να δημιουργηθεί ένας ανταγωνισμός μεταξύ τους, κάτι που δεν βγαίνει πάντα σε καλό. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως πρόκειται για τρεις Λατίνους, τόσο ίδιους και τόσο διαφορετικούς. Εναν Αργεντινό, έναν Βραζιλιάνο και έναν Ουρουγουανό…
Από ‘κεί και πέρα, η απόκτηση δύο σχεδόν ισάξιων τερματοφυλάκων (Μπράβο και Τερ Στέγκεν) μπορεί να ωθήσει αμφότερους να προσπαθήσουν περισσότερο, αλλά δεν δίνει σε κανέναν τη σιγουριά του βασικού. Πιο συνετή μοιάζει η απόκτηση του Κροάτη Ράκιτιτς. Ενός μέσου που μπορεί να αντικαταστήσει τον Φάμπρεγας και παράλληλα να είναι -θεωρητικά- η «απάντηση» στον Μόντριτς της Ρεάλ Μαδρίτης.
