Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη
Η θερινή ραστώνη που επιδρά κατά παράδοση και στα πολιτικά κόμματα μετά τα μέσα Ιουλίου δεν φαίνεται να έχει επηρεάσει φέτος το ΠΑΣΟΚ. Η κινητικότητα που επιδεικνύει το μικρότερο κόμμα της συγκυβέρνησης είναι ιδιαίτερα έντονη, τόσο σε κυβερνητικό όσο και κομματικό επίπεδο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι έτσι κι αλλιώς εκ χαρακτήρος αεικίνητος, όμως, εν προκειμένω, η υπερδραστηριότητα που καταγράφει δεν γίνεται τυχαία και έχει συγκεκριμένες στοχεύσεις.
Η πρώτη και βασικότερη αφορά τον φόβο διενέργειας εκλογών και η δεύτερη τις πρώιμες προσπάθειες ανασυγκρότησης και διεύρυνσης του χώρου της Κεντροαριστεράς.
Επικοινωνιακή τακτική
Ξεκινώντας από τον ρόλο του εταίρου της δικομματικής, στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν αποφασίσει να κινούνται κατά το δυνατόν αυτονομημένα, αλλά εντός του καμβά των μνημονιακών υποχρεώσεων, αξιοποιώντας επικοινωνιακά τις επιμέρους διαφωνίες τους, ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι το ΠΑΣΟΚ διαθέτει δική του ατζέντα.
Στο πλαίσιο αυτό, εντάσσονται οι προσωποποιημένες επιθέσεις κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη για την αξιολόγηση στο Δημόσιο, που, πέρα από τη σκοπιμότητα της αποστασιοποίησης από την (συναποφασισμένη) κυβερνητική πολιτική, επιδιώκουν να αναδείξουν το λεγόμενο «προοδευτικό πρόσημο» του ΠΑΣΟΚ στο σχήμα. Ενδεικτικό είναι ότι οι χαρακτηρισμοί που αποδίδονται στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκη έχουν ως επίκεντρο τις «νεοφιλελεύθερες δογματικές εμμονές του».
Πάντως, τη σπουδή της Χαριλάου Τρικούπη να διαφοροποιηθεί «καίνε» οι ίδιες οι δηλώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου και οι διαβεβαιώσεις ηγετικών στελεχών για την προσήλωση στα συμφωνηθέντα με την τρόικα και η διάψευση κάθε υποψίας ότι το ΠΑΣΟΚ έχει «στρατηγικές αμφιταλαντεύσεις».
Πάγιος προσανατολισμός, που σχετίζεται με τις παραπάνω αναφορές, είναι εξάλλου η αποφυγή της κάλπης είτε από «ατύχημα» το φθινόπωρο είτε λόγω αδυναμίας συγκέντρωσης 180 ψήφων για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Για τη διατήρηση της κυβέρνησης προβάλλεται το επιχείρημα της σταθερότητας, προκειμένου να υποχωρήσει το διάχυτο κλίμα εκλογολογίας, που συν τοις άλλοις καταμαρτυρούν διάφορες κινήσεις του Μαξίμου – βλέπε διαχείριση για την ικανοποίηση του αιτήματος των ενστόλων σχετικά με τις μισθολογικές τους απολαβές.
Στο ΠΑΣΟΚ ξορκίζουν τις εκλογές, αλλά ταυτόχρονα έχουν αρχίσει υπογείως να προετοιμάζονται για τη διεξαγωγή τους, κάτι που υποδηλώνει η γενικότερη τακτική που έχει υιοθετηθεί. Προτάσεις φορολογικών ελαφρύνσεων διανθισμένες με πινελιές κοινωνικών παροχών, γκρίνια και «φωνασκίες» για τις επερχόμενες απολύσεις, λεονταρισμοί κατά των δανειστών, επιλεκτικά πυρά εναντίον γαλάζιων υπουργών είναι το πακέτο που συνθέτει τις εκλογικές αγωνίες του κ. Βενιζέλου. Αν στο σκηνικό αυτό προστεθεί η δημόσια εκπεφρασμένη εκτίμηση συνομιλητών του αντιπροέδρου ότι δεν βρίσκονται οι απαραίτητοι βουλευτές για την προεδρική εκλογή από την παρούσα Βουλή, τότε μάλλον πρέπει να θεωρούν δεδομένη την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.
Για να αποτραπεί μια τέτοια εξέλιξη, κλειδί αποτελεί η στάση της ΔΗΜΑΡ, προς την οποία το ΠΑΣΟΚ εντείνει τις πιέσεις, ώστε να συναινέσει σε πρόσωπο κοινής αποδοχής για την προεδρία.
Τι θα κάνει η ΔΗΜΑΡ…
Καταλυτική θα αποδειχθεί επιπλέον η απάντηση της Αγίου Κωνσταντίνου στις συζητήσεις που ξεκίνησαν με οργανωμένο τρόπο για την Κεντροαριστερά. Αγκάθι για τη Χαριλάου Τρικούπη συνιστά ο ΣΥΡΙΖΑ και η απεύθυνση του Φώτη Κουβέλη στον Αλέξη Τσίπρα για τη διαμόρφωση μιας προοδευτικής διακυβέρνησης απέναντι στη Ν.Δ. Σε κάθε περίπτωση, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και οι συνεργάτες του έχουν πολλή δουλειά μπροστά τους, όποια κι αν είναι η κατάληξη της πρωτοβουλίας για τη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη.
Πρέπει να ελέγξουν τις φωνές καχυποψίας και διαμαρτυρίας στο ΠΑΣΟΚ, να συντονίσουν τους θετικά διακείμενους συμμάχους της Ελιάς, συγκροτώντας με «ισορροπία» την Εθνική Οργανωτική Επιτροπή, να οργανώσουν με επιτυχία την επετειακή εκδήλωση της 3ης του Σεπτέμβρη και αν ώς τότε δεν έχουν προκηρυχθεί εκλογές που θα αλλάζουν τα σχέδια, να πραγματοποιήσουν το ανοιχτό συνέδριο της παράταξης που ίσως σταθεί αφετηρία της συμπαράταξης των κεντροαριστερών δυνάμεων.
