Περνάει κι ο Ιούλιος γεμάτος επετείους!
Τι να πρωτογιορτάσουμε με φίλους και οικείους…
Εφέτος σαραντάρισε κοτζάμ δημοκρατία
και μπήκε πια για τα καλά… στη μέση ηλικία
Σαράντα πέντε χρόνια πριν πήγαμε στο φεγγάρι!
Μ' αυτή τη βόλτα έδιωξες τη λύπη, παλικάρι;
Αν σήμερα βρισκότανε κάποιος εις τη Σελήνη,
τη γη στην ίδια θα 'βλεπε να 'ναι πνιγμένη οδύνη…
Πολλά πράγματα άλλαξαν εντός μισού αιώνα
μα ο καθένας μάχεται τον ίδιο, λες, αγώνα
Αρρώστιες, βάσανα, παιδιά, αναδουλειές, κεσάτια,
κοιμάται σε χαμόσπιτο κι ορέγεται παλάτια
Κι αν, φευ, η τύχη το 'φερε να ζει στην Ουκρανία
και του πολέμου η απειλή τού φέρνει αγωνία
ή αν τυχόν γεννήθηκε, ο έρημος, στη Γάζα
και βλέπει ανθρώπους γύρω του μια ματωμένη μάζα
τι λόγο έχει να χαρεί, τι λόγο να γιορτάσει
σε τόσα χρόνια αν σκεφτεί πού έχει ο κόσμος φτάσει;
Το δίκιο και το άδικο σκασίλα του ποιος έχει
σαν στη δική του κεφαλή σφαίρες συνέχεια βρέχει
Ποτάμι είν' τα δάκρυα κι ωκεανός η λύπη
όταν με όλμους σταματούν καρδιάς παιδιού οι χτύποι
Και μεις τας χείρας νίπτουμε, κρυφά ανακουφισμένοι
που –ακόμη– δεν είμαστ' εμείς της γης οι κολασμένοι
Να χέσω και την πρόοδο και τον πολιτισμό μας!
Τίποτα δεν αλλάξανε στον άγριο εαυτό μας…