Διαζύγιο με τον υπόκοσμο
Στους συντηρητικούς συμπολίτες μας δίνεται σήμερα η ευκαιρία με την κρίση του δικομματικού συστήματος να πάρουν διαζύγιο από τον υπόκοσμο που τους φόρτωσαν οι Αγγλοι επεμβασίες τον Δεκέμβρη του 1944. Οφείλουν και αυτοί να κάνουν την υπέρβασή τους, αν ενδιαφέρονται σοβαρά να ζήσει η όποια δημοκρατία βιώνουν και βιώνουμε. Προηγήθηκε η υπέρβαση της μεγάλης πλειοψηφίας των αριστερών όσων, πάνω από το άδικα χυμένο αίμα και δάκρυα του κόσμου τους, απογαλακτίστηκαν από την επαγγελλόμενη δικτατορία του προλεταριάτου και την απόπειρα εφαρμογής στη ζωή των ασκήσεων επί χάρτου όσον αφορά το γρήγορο προχώρημα της ιστορίας και αγκάλιασαν την προοπτική μιας κοινωνικής αλλαγής προς το καλύτερο, με πρώτο μέλημα τη στήριξη των αδυνάτων. Και να μη μου αντιτείνουν πως η επέμβαση του Τσόρτσιλ και της παρέας του τους έσωσε. Δεν τους έσωσε, τους λέρωσε και μαζί την όποια συμβολή τους, έστω και μικρή, στη μεγάλη εθνική αντίσταση. Αυτούς που έσωσε ήταν τους δωσίλογους, τους μαυραγορίτες, τους καταδότες, τους βασανιστές, τους συνεργάτες των κατακτητών, Ιταλών, Γερμανών, Βουλγάρων, γενικά τον υπόκοσμο που προθυμοποιήθηκε να υπηρετήσει δουλικότατα τα νέα αφεντικά με το καπέλωμα των κομμάτων της Δεξιάς και του Κέντρου και που μας έφτασε εδώ που όλοι γνωρίζουμε. Από την άλλη μεριά, ας αναλογιστούν τι πιθανώς θα ακολουθούσε αν δεν δέχονταν αυτό το πάντρεμα και επικρατούσε το ΕΑΜ.
Η πορεία λίγο-πολύ γνωστή από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Μόνο που σήμερα ο λαός μας θα ήταν περισσότερο μονιασμένος. Οι δωσίλογοι, και δίκαια, θα είχαν δώσει λόγο. Οι χιλιάδες νεκροί, σακατεμένοι και σε αναγκαστική υπερορία από τον Εμφύλιο, δεν θα βάραιναν στη συλλογική συνείδηση του λαού μας. Τα χωριά μας και η ύπαιθρος δεν θα γνώριζαν την ολοκληρωτική καταστροφή. Οι πόλεις μας δεν θα ακολουθούσαν την παράνομη και ημιπαράνομη άσχημη και άναρχη δόμηση, τον υδροκεφαλισμό της πρωτεύουσας, τον παρασιτισμό. Οι γερμανικές αποζημιώσεις δεν θα έμεναν στα αζήτητα.
Το επιστημονικό και εργατοτεχνικό προσωπικό θα ξεχείλιζε στη χώρα. Τα δάση μας θα ήταν διπλάσια ή και τριπλάσια σε έκταση. Οι παραλίες μας σε χέρια ελληνικά. Τα νησιά μας θα έσφυζαν από ζωή χειμώνα-καλοκαίρι. Η βιομηχανική βάση της πατρίδας μας σε γερά θεμέλια, έτοιμη να εκσυγχρονιστεί για τη νέα εποχή.
Η επιστημονική έρευνα σε καλή πορεία ή και πρωτοπορία. Δύο γενιές Ελλήνων, εκείνη της δεκαετίας του εξήντα και η σημερινή, δεν θα είχαν πάρει τον δρόμο της ξενιτιάς. Και ας μη φοβούνται τη νίκη της Αριστεράς που της την οφείλουν. Αν ο πλανήτης μείνει στη θέση του, η Αριστερά αύριο ή μεθαύριο θα κυβερνήσει. Και η κυβέρνησή της θα κριθεί. Και η όποια αλλαγή θα ακολουθήσει τους καθιερωμένους κανόνες της δημοκρατίας. Διαφορετικά, το εκκρεμές της βίας «μία σου, μία μου, σειρά σου, σειρά μου» θα διαιωνίζεται στο διηνεκές πάνω από τούτο τον ταλαίπωρο τόπο που θα συνεχίσει να πουλιέται και να διώχνει τα παιδιά του…
Μπάμπης Δαμουλιάνος Ευαγγελάτος, συνταξιούχος του ΤΣΑΥ Βριλήσσια
…………………………………………….
Ο κροκόδειλος
Πώς βρέθηκε ο κροκόδειλος στην Κρήτη; Ισως να βρήκα την απάντηση ξεφυλλίζοντας, στη φιλόξενη Παπαχαραλάμπειο Βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου, την αθηναϊκή εφημερίδα «Αλήθεια» της 5/11/1865.
Ετσι λοιπόν, κατ’ αυτήν, ο Λουδοβίκος Ρος (1806-1859), Γερμανός ελληνιστής και ο πρώτος καθηγητής της αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, βρέθηκε στην πόλη της Ακρας στο βόρειο Ισραήλ, γνωστή από την Γ´ Σταυροφορία, και εκεί επληροφορήθη ότι στον ποταμό Νάχερ Ζέρκα (…) περιπολούσε κροκόδειλος. Αμφισβήτησε το γεγονός, αλλά τελικά απεδείχθη ότι πράγματι ο ποταμός διέθετε και… κροκόδειλους. Ετσι σημειώνεται στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Αλήθεια» της 5/11/1865. «…Ιδού πώς εξηγούσι οι Αραβες την ύπαρξιν των κροκοδείλων εις τον ανωτέρω ποταμόν. Υπήρξαν ποτέ, λέγουσιν, δύο αδελφοί, οίτινος αποθανόντος του πατρός διεμερίσαντο εαυτοίς την πατρικήν περιουσίαν. Επειδή δε ο εις αυτών ήτο ανήρ αγαθός και δίκαιος, ο θεός ηυλόγησε τα έργα αυτού, και ταχέως εγένετο πρώτος πάντων των κατοίκων κατά τον πλούτον. Ο έτερος όμως είχε διεστραμμένη την ψυχήν και διά τούτο απέστρεψεν απ’ αυτού η θεία πρόνοια τους οφθαλμούς αυτής. Ούτος βαλών κατά νουν να σφετερισθή του ιδίου αδελφού την περιουσίαν μετέβη εις Αίγυπτον, και μετακομίσας εκ του Νείλου δύο μικρούς κροκοδείλους, έρριψεν εις τον ποταμόν, παρά του οποίου ήσαν αι γαίαι του αδελφού αυτού. Είχε δε την πεποίθησιν ότι ήθελον καταφάγει αυτόν, συνηθίζοντα ν’ αντλή ύδωρ από του ποταμού. Επειδή όμως παρήλθεν πολύς καιρός και η προσδοκωμένη βορά δεν έγινεν, υπήγε να παρατηρήση αν έζων τα θηρία. Ενώ δε παρετήρει, ηρπάγει παρ’ αυτών, εμπεσών εις την παγίδα την οποίαν είχε στήσει κατά του ιδίου αδελφού. Η θεία δίκη, προσθέτουσιν οι Αραβες, αργεί μεν ενίοτε, αλλά δεν λησμονεί.Εμμ. Θ. Μαρούζης»
Το ηθικό δίδαγμα της αραβικής εξήγησης είναι σαφές: Ουχί σπανίως, όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα, αυτό συμβαίνει ακόμα και στην πολιτική…
Και για την αντιγραφή
Αντώνης Ν. Βενέτης, Μοναστηράκι Δωρίδος
«Κέντρο ανομίας»
Κύριοι Εισαγγελείς, κύριοι του ΣΔΟΕ, κύριε Επιθεωρητά Δημόσιας Διοίκησης κ.λπ., τόσα ανατριχιαστικά και φοβερά πράγματα γράφονται και καταγγέλλονται σχεδόν καθημερινά πια στο διαδίκτυο και στον Τύπο για αυτό το άντρο της ανομίας που είναι το ΕΜΠ και –φαντάζομαι- θα έχουν γίνει καταγγελίες και σε εσάς. Αλήθεια, τι έχετε κάνει για όλα αυτά; Διότι, δεν βλέπουμε να γίνεται απολύτως τίποτα, παρά τα τόσα καταγγελλόμενα! Γιατί; Π.χ., διαβάσαμε για κάποια «τρύπα» αρκετών εκατ. ευρώ στα οικονομικά του ΕΜΠ (κορυφή στο παγόβουνο της κλεψιάς στο ΕΜΠ) και ότι θα ελέγχονταν οι τραπεζικοί λογαριασμοί καθηγητών του ΕΜΠ, αλλά έκτοτε, έτερον αυτού ουδέν! Ο ελληνικός λαός δικαιούται και πρέπει να μάθει την πορεία των οποιωνδήποτε ελέγχων διενεργούνται. Ή μήπως θα θαφτεί το όλο θέμα σαν τη λίστα Λαγκάρντ; Διότι έτσι αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι ρίζες της διαπλοκής είναι πολύ βαθιές, είναι διακομματικές, ότι υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας με υψηλά ιστάμενους κυβερνητικούς και συγκαλύπτονται τα πάντα. Ομως, κύριοι, η διαπλοκή και η ανομία στο ΕΜΠ έχουν ονοματεπώνυμο!
Εμμανουήλ Καρβούνης
