Του Τάσου Τσακίρογλου
Το «ψυχογράφημα» της Αριστεράς επιχειρεί να σκιαγραφήσει η Χρυσή Αυγή, με συστηματική κειμενογραφία στον ιστότοπο της οργάνωσης, διά χειρός ενός από τους «θεωρητικούς» της οργάνωσης και βασικούς αρθρογράφους της εφημερίδας. Βασικός άξονας στα γραφόμενα του Γιώργου Μάστορα (Μισιάκα) αποτελεί ο ισχυρισμός ότι η σημερινή Αριστερά «δεν συμβολίζει και δεν εκφράζει στο ελάχιστο ο,τιδήποτε το αντικαθεστωτικό και επαναστατικό», καθώς όλες οι συνιστώσες της συμπεριφέρονται ως «μαντρόσκυλα του καθεστώτος».
Ο φιλοναζιστής αναλυτής, με σειρά τριών άρθρων του, υπό τον τίτλο «Οι Αριστεριστές υπηρέτες του συστήματος», βάζει στο στόχαστρο τα κόμματα της Αριστεράς, κατηγορώντας τα πως «δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι θα τράβαγαν και αυτοί τα ίδια, αν βρίσκονταν στο μέλλον στη θέση της Χρυσής Αυγής», ενώ τα μέμφεται επειδή χαρακτηρίζουν το κόμμα του «εγκληματική οργάνωση».
«Χρήσιμοι ηλίθιοι»…
Μάλιστα, θέλοντας να ανατρέψει τη δημόσια εικόνα των ρατσιστικών εγκλημάτων, επιθέσεων, πογκρόμ, εκβιασμών, οπλοκατοχής κ.λπ., επιχειρεί να διαστρέψει την αλήθεια και να χρεώσει στην Αριστερά ότι, λειτουργώντας ως «χρήσιμοι ηλίθιοι», πραγματοποιούν «παράνομες αντισυγκεντρώσεις, όμοιες μ’ αυτές του καραμανλικού παρακράτους της οκταετίας 1955-63 και βίαιες σωματικές επιθέσεις». «Ξεχνά βέβαια το «εκρηκτικό» και βίαιο παρελθόν του αρχηγού του, αλλά και τις καταδίκες στελεχών και μελών της οργάνωσης με βαρύτατες κατηγορίες που σχεδόν εξαντλούν τον ποινικό κώδικα.
Για να προσδώσει ψυχολογικό περιεχόμενο στις «αναλύσεις» του, ο Μισιάκας επικαλείται τον περίφημο Unabomber, τον Αμερικανό παρανοϊκό βομβιστή που συνελήφθη το 1996 και ο οποίος στο «μανιφέστο» του στην «Washington Post» εξέφραζε το μίσος του για την Αριστερά και την τεχνολογική κοινωνία. «Ο Τεντ Κατζίνσκι είχε χαρακτηρίσει τους αριστεριστές ως άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, συναισθήματα αδυναμίας, καταθλιπτικές τάσεις, ηττοπάθεια, ενοχή, μίσος για τον ίδιο τους τον εαυτό. [...] Είναι άτομα με εμφανή συμπλέγματα κατωτερότητας, με απύθμενο μίσος προς ό,τι δεν συνάδει με τις αρρωστημένες και ανεδαφικές απόψεις τους και με έμφυτο το ένστικτο της αυτοκαταστροφής».
Υιοθετεί, μάλιστα, και το κλασικό επιχείρημα των ναζιστών που χρησιμοποιεί και ο Κατζίνσκι, ότι «οι μορφές τέχνης που έχουν απήχηση στους αριστεριστές διανοούμενους τείνουν να εστιάζουν στην αποκρουστικότητα, στην ήττα και στην απελπισία».
Με δυο λόγια το επιχείρημα του Χίτλερ περί «εκφυλισμένης τέχνης», την οποία καταδίκαζε, καταστρέφοντας πολλά έργα διάσημων καλλιτεχνών.
Παράλληλα, ο «θεωρητικός» της Χρυσής Αυγής, θέλοντας να αμφισβητήσει τη σχέση της Αριστεράς με την εργατική τάξη, τη χαρακτηρίζει υποκριτική, αφού, όπως λέει, «δεν είναι παρά ο φερετζές του αληθινά αποκρουστικού προσώπου τους». Πού στηρίζει αυτόν τον ισχυρισμό; Στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των «καθοδηγητών» της «δεν έχει καμία σχέση με τους εργάτες, καθώς «δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους». Στοχοποιεί μάλιστα και συγκεκριμένο στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γνωστό για την κινηματική και αντιφασιστική του δράση, τον οποίο χαρακτηρίζει «ανθέλληνα και προστάτη των λαθρομεταναστών».
Κατά των εργατών!
Τι άλλο κάνει η Αριστερά κατά τον Μισιάκα; Υπονομεύει την ελληνική εργατική τάξη, αφού προωθεί «την αντικατάσταση των “απαιτητικών” Ελλήνων εργαζομένων με ασιάτες και αφρικανούς λαθρομετανάστες που “βολεύονται” με πολύ λιγότερη αμοιβή» και συμβάλλει έτσι στην «αναβίωση μιας αισχρής και ανήθικης εργασιακής γαλέρας». Ετσι, ο φιλοναζιστής αρθρογράφος απενοχοποιεί την τακτική της Χ.Α. να έχει συγκροτήσει τον δικό της «ΟΑΕΔ» και να εκβιάζει εργοδότες, ώστε να προσλάβουν «μόνο Ελληνες» εργαζόμενους.
Κατά τα λοιπά, ο αρθρογράφος χρεώνει στα αριστερά κόμματα όλη την γκάμα των κατηγοριών που εμπίπτουν στη γνωστή ναζιστική (και όχι μόνο) συνωμοσιολογία: «Βοηθούν την εξουσία στα σχέδιά της, δηλαδή τον εθνομηδενισμό, την παγκοσμιοποίηση, την καταστροφή των κοινωνικών δομών», ενώ τα «ξεπερασμένα από το χρόνο ιδεολογήματά της αποτελούν εφαρμόσιμα όπλα της παγκοσμιοποίησης».
Να θυμίσουμε ότι ο Γ. Μισιάκας κατέβηκε ως υποψήφιος βουλευτής στον νομό Τρικάλων το 2012, χωρίς να εκλεγεί, αλλά ο «φίρερ» της οργάνωσης, Νίκος Μιχαλολιάκος, φρόντισε να τον «εισαγάγει» με άλλο τρόπο στη Βουλή, αφού, σύμφωνα με το ΦΕΚ υπ. αριθμ. 390 της 14ης Αυγούστου 2012, διορίστηκε ως μετακλητός υπάλληλος στο γραφείο του στη Βουλή.
