Κοίταζα την ατζέντα της εβδομάδας χθες το μεσημέρι στις κυριακάτικες εφημερίδες, και, φευ, ούτε μία συναυλία. Στην Αθήνα. Αστραψε το βλέμμα μου μόλις είδα κάτι, αλλά ήταν πολύ μακριά τελικά, στη Σέριφο. Και η Μποφίλιου παίζει την Τετάρτη, αλλά στο Κάστρο Μυτιλήνης. Και ο Παύλος Παυλίδης την Πέμπτη, αλλά στο Γύθειο. Και το Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών ξεκινάει αυτή την εβδομάδα, το Samos Young Artists Festival, αλλά πραγματοποιείται στη… Samo όπως καταλάβατε. Μόνο οι Placebo έμειναν σε εμάς τους ξεχασμένους Aθηναίους, αλλά τι να τους κάνουμε κι αυτούς, ξεπεράσαμε προ πολλού την ηλικία των 20 ώστε να συνεχίσουν να μας αρέσουν. Δεν αξίζει ούτε για βόλτα, ούτε για να πάρεις μία μικρή δόση αν είσαι εθισμένος στη μουσική.

Η Αθήνα όμως δεν είναι άδεια. Είναι πολύς κόσμος εδώ, έστω κι αν χθες, βράδυ Κυριακής, η περιοχή γύρω από την εφημερίδα μας, Καρύτση και Κολοκοτρώνη, ήταν όντως άδεια. Οσοι έχουν φύγει δε, το έκαναν με πολύ… πόνο. Δεν βγαίνουν τα χρήματα. Ακόμα κι εμείς που ψάχνουμε κάτι -ας πούμε- χαζές αφορμές για μουσικές αποδράσεις, κάτι φεστιβάλ στην επαρχία όπως το Saristra στην Κεφαλονιά το ερχόμενο Παρασκευο-Σαββατοκύριακο, το κάνουμε έπειτα από ατέρμονους υπολογισμούς. Τόσα η βενζίνη, τόσα το καραβάκι, τόσα η διαμονή, ελάτε να πάμε όλοι μαζί να μετριάσουμε τα έξοδα, αλλά και τα δωμάτια μπορούμε να μοιραστούμε ώστε να βγούμε οικονομικά. Κάναμε την ανάγκη φιλοτιμία και θυμηθήκαμε τα φοιτητικά μας χρόνια. Τότε που δεν ήμασταν σίγουροι σε ποιο κρεβάτι θα ξαπλώσουμε το βράδυ και, ακόμα χειρότερα, σε ποιο θα ξυπνήσουμε.

Δεν είναι ο… έρωτας όμως, είναι η… ανάγκη. Το Σάββατο ένα ζευγάρι φίλων μου στη Χίο πήγε ολιγοήμερες διακοπές στα βόρεια του νησιού. Σε μία παραλία έστησε το αντίσκηνό του κι ανέβαζε το πρωί φωτογραφίες στο Instagram. «Εχετε πάει ξανά διακοπές με σκηνή;» τους ρώτησα. «Ποτέ» απάντησαν. Εχει και τα καλά της η κρίση τελικά, όπως έχει πει και ο Διονύσης Σαββόπουλος (αλλά αυτός, ανάβοντας το πούρο του την ίδια ώρα)…

Δημήτρης Κανελλόπουλος