Οι ιστορίες με τον κόμη Δράκουλα, τον Αρχοντα του Κάτω Κόσμου, τον αδίστακτο και αιμοσταγή ευγενή, τον απέθαντο βρικόλακα, τον φόβο και τρόμο των Καρπαθίων και της Τρανσιλβανίας είναι ατέλειωτες στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία, στα κόμικς. Περιπέτειες του Κόμη Δράκουλα στην Ελλάδα δεν είχαμε, όμως, ξαναδεί. Δυο Ελληνίδες δημιουργοί κόμικς μας τις παρουσιάζουν!

Τι θα συνέβαινε αν ο κόμης Δράκουλας, ο αριστοκράτης μετρ του παλουκώματος και αιμοδιψές αθάνατο βαμπίρ επισκεπτόταν τη μνημονιακή Ελλάδα; Θα τα κατάφερνε να διατηρήσει τον μύθο του ζωντανό (αν και νεκρός) και ακμαίο ή θα υπέκυπτε στις αθεράπευτες παθογένειες του νεοελληνικού «οτινανισμού»; Θα έβρισκε τροφή για την ακόρεστη λαιμαργία και την ατέλειωτη δίψα του ή θα γινόταν ο ίδιος τροφή του συστήματος; Η απάντηση βρίσκεται στην απόλυτη παρωδία Dracula MGD (My Greek Drama) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Jemma Press. Υπεύθυνες για την ταπείνωση και τον εξευτελισμό του αποκρουστικού και άτρωτου (προ Ελλάδας) σατανικού πλάσματος είναι η Αλέξια Οθωναίου (Τσακισμένη Αυγή, Bleeding Hearts σε συνεργασία με τον Σπύρο Δερβενιώτη, κ.ά.) και η Δήμητρα Αδαμοπούλου (Little Red Riding Hood and the (not so) Bad Wolf κ.ά.). Το χρονικό του τρόμου (για τον απογοητευμένο και απαισιόδοξο κόμη) ξεκινά όταν ένας Ελληνας βοηθός (!) του τού διαφημίζει την Ελλάδα ως ένα σύγχρονο Μεσαίωνα και τον πείθει να την επισκεφθεί για να ζήσει όπως τις παλιές καλές εποχές που κανείς δεν ενοχλούσε τους ευγενείς, τους αριστοκράτες και τους παλουκωτές. Ο μαυροφορεμένος Βλαντ, στο φέρετρό του ακολουθεί την κλασική διαδρομή Τρανσιλβανία, Λάρισα, Λειανοκλάδι, Αθήνα και μόλις φτάνει συλλαμβάνεται ως παράνομος μετανάστης… Στη συνέχεια βλέπει την έπαυλή του να έχει στην αυλή της ένα τόσο δα αυθαίρετο Mall, παρακολουθεί διάσημους δημοσιογράφους να πέφτουν απ’ τα σύννεφα όταν έμαθαν ότι οι χρυσαυγίτες είναι νεοναζιστές, μπαίνει σε ταξί σε πενταπλή διαδρομή, επισκέπτεται ψυχίατρο, ξανασυλλαμβάνεται από την Αστυνομία, επισκέπτεται έκθεση σύγχρονης τέχνης και μένει έκθαμβος μπρος στο μαύρο τετράγωνο του Μάλεβιτς, πετά χαρταετό και στριμώχνεται σε αστικό λεωφορείο εν ώρα αιχμής. Και όταν τον ρωτούν γιατί εξακολουθεί να παραμένει σ’ αυτή τη χώρα απαντά με ειλικρίνεια: «…μου λείπει ο 17ος αιώνας και οφείλω να δεχτώ ότι εδώ φτιάχνετε πολύ πιστή αναπαράσταση. Και επίσης δεν μου πάει η καρδιά να σας αφήσω με τόσους θνητούς και δη Ελληνες».