Την αστυνομική εκδοχή για την καταδίωξη, τον τραυματισμό και τη σύλληψη του Νίκου Μαζιώτη στο Μοναστηράκι στις 16 Ιουλίου αμφισβητεί η σύντροφός του, Πόλα Ρούπα, με κείμενό της 2.200 λέξεων που αναρτήθηκε την Παρασκευή στο indymedia.
«Οι μπάτσοι συνειδητά επέλεξαν να διεξάγουν μια ένοπλη σύγκρουση σε ένα μέρος γεμάτο κόσμο. Ο σύντροφος ήταν υποχρεωμένος να αμυνθεί. Και αφού εξαφάνισαν τάχιστα από τη δημοσιότητα τον έναν τουρίστα που δήλωσε ότι πυροβολήθηκε από μπάτσο, δήλωναν ξανά και ξανά μέσω των ΜΜΕ ότι μόνο μια σφαίρα έριξαν, ενώ ο σύντροφος οχτώ», γράφει.
Χαρακτηρίζει την καταδίωξη τυχαίο γεγονός και διαψεύδει τους ισχυρισμούς της Αντιτρομοκρατικής πως είχε εντοπίσει από μέρες τον Νίκο Μαζιώτη και τον παρακολουθούσε. «Τη μια δηλώνουν ότι τον αναγνώρισε ασφαλίτισσα λίγο πριν από τη συμπλοκή. Την άλλη, ότι τον είχε αναγνωρίσει πρώην ασφαλίτης προηγούμενες μέρες σε κάποιο σταθμό του μετρό. Αν ήταν αλήθεια ότι τον είχαν εντοπίσει τις προηγούμενες μέρες, θα μας είχαν συλλάβει. Μια ρουφιάνα και μια ατυχία σήμαναν την αρχή της καταδίωξης. Αλλά δεν μπορούσαν, φυσικά, να παραδεχτούν ότι η καταδίωξη ξεκίνησε τυχαία», γράφει.
Δηλώνει πως, μετά τη σύλληψη του συντρόφου της, γίνεται η ίδια η «νούμερο ένα καταζητούμενη», μαζί με το παιδί της, μέσω του οποίου «επιχειρούν να πιάσουν εμένα», και διαψεύδει το σενάριο ότι πρόκειται να παραδοθεί. «Δεν θα τους κάνω τη χάρη. Ας έρθουν να με πιάσουν. [...] Οι δηλώσεις τους μέσω των ΜΜΕ, ότι βρίσκομαι σε δύσκολη θέση και μπορεί να παραδοθώ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ύστατη προσπάθεια πίεσης».
«Πόλεμος στους δυνάστες»
Καταλήγει υπερασπιζόμενη τη δράση των συντρόφων της. «Ο επαναστατικός αγώνας είναι ένα ζήτημα πίστης στην αναγκαιότητα να πολεμήσουμε τους δυνάστες. Να επιστραφεί στους πραγματικούς εγκληματίες, τους πραγματικούς τρομοκράτες και δολοφόνους που απαρτίζουν το σύστημα ένα ποσοστό της βίας που ασκούν.
»Γιατί μόνο με την ένοπλη επαναστατική δράση μπορούν να καταλάβουν ότι δεν θα μένουν για πάντα στο απυρόβλητο. Κυρίως ο επαναστατικός αγώνας είναι ένα ζήτημα βαθιάς και ακλόνητης πίστης στο επαναστατικό δίκαιο, το δίκαιο της κατάργησης κάθε μορφής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, της καταστροφής του κράτους και του καπιταλισμού», γράφει.
Δ.Αγγ.
