Με μανιφέστο καταγγέλλουν την ηγεσία ότι μετέτρεψε το κόμμα σε «δορυφορική δύναμη» της Κεντροδεξιάς

Του Τάσου Παππά

Το συντακτικό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (28 Φεβρουαρίου-3 Μαρτίου) δεν θα είναι μια σύναξη αισιόδοξων ανθρώπων. Η εκλογική απογύμνωση του κόμματος, η επιθετική διάθεση κορυφαίων παραγόντων απέναντι στην ηγεσία, η απαίτηση των μελών για ουσιαστική αυτοκριτική και απόδοση ευθυνών, συγκροτούν ένα εκρηκτικό πλαίσιο. Πηγαίνοντας προς το συνέδριο τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ θυμήθηκαν και επιδίδονται με ιδιαίτερο ζήλο στο άθλημα που γνωρίζουν πολύ καλά: αυτό των ομαδοποιήσεων. Γεύματα σε ταβέρνες, συναντήσεις σε ξενοδοχεία, σύνταξη μανιφέστων.

Ενα κείμενο -παρέμβαση για το 9ο συνέδριο υπογράφουν τέσσερα στελέχη του κόμματος: Ο πρώην υφυπουργός Λ.Τζιόλας, ο πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Μεταφορών Χ.Τσιόκας, το ιστορικό στέλεχος της Θεσσαλονίκης Κ. Μαμέλης και ο καθηγητής πανεπιστημίου Γρ. Ζαρωτιάδης. Από τις πρώτες αράδες θέτουν το μείζον γι' αυτούς ζήτημα: «Στο συνέδριο του το ΠΑΣΟΚ πρέπει-οφείλει και μπορεί- να αλλάξει πολιτική». Οι τέσσερις υποστηρίζουν ότι η πολιτική που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια «δεν έχει καμία σχέση ούτε με τη σωτηρία της πατρίδας, ούτε με το μέλλον της κοινωνίας, ούτε με το ΠΑΣΟΚ του προοδευτικού χώρου». Καταγγέλλουν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι έχει μετατρέψει το κόμμα «σε δορυφορική δύναμη του κεντροδεξιού χώρου, σε παράρτημα κυβερνητικό».

Ασκώντας κριτική στον Ευάγγ. Βενιζέλο και στην άποψή του ότι το ΠΑΣΟΚ παρακολουθεί την πτώση και την άνοδο της χώρας αναφέρουν πώς «ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι να παρακολουθεί, να ακολουθεί, αλλά να πρωταγωνιστεί». Εκφράζουν την έντονη διαφωνία τους και με τη γραμμή της ηγεσίας περί της τοποθέτησης του ΠΑΣΟΚ στο Κέντρο του πολιτικού συστήματος, υπογραμμίζοντας ότι «δεν είναι αυτή η προνομιακή θέση, αλλά η θέση του σάντουιτς, της συμπίεσης και της αμφίπλευρης αφαίμαξης.

Η γραμμή του διμέτωπου δεν ήταν ποτέ νικηφόρα». Απέναντι σ' αυτή την αντίληψη προτείνουν τη λογική των μεγάλων συμπαρατάξεων με το ΠΑΣΟΚ να αναδεικνύεται σε κορμό του προοδευτικού πόλου και σε αντίπαλο της συντηρητικής παράταξης. Και συμπληρώνουν ότι «το κόμμα πρέπει να κινηθεί στη γραμμή της σύνθεσης των κοινωνικών δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ, των οικολόγων και άλλων αποσχίσεων και διασπάσεων για να δημιουργηθεί ένα προοδευτικό μέτωπο».

Η «ομάδα των τεσσάρων» ζητεί αλλαγές παντού: «να αλλάξει πολιτική, να αλλάξει πλεύση, να αλλάξει το δυναμικό της καθοδήγησης του και των πρωτοβουλιών του. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να έχει τον λαό αντίθετο, την κοινωνία απέναντι και τους πολίτες σε απόσταση». Και προειδοποιούν ότι θα σταθούν απέναντι σ' ένα συνέδριο στημένων και μεθοδευμένων διαδικασιών, προσχηματικό και προδιαγεγραμμένο: «ένα τέτοιο συνέδριο δεν έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ και τις πραγματικές ανάγκες κι όσοι το αποτολμήσουν θα υποστούν το κόστος των επιλογών τους».