Σπινθηροβόλες όσο και αναπάντεχες οι απαντήσεις του ταλαντούχου σκηνοθέτη, σε μια σειρά από ερωτήματα που… βασανίζουν την ανθρωπότητα!
Γέλιο και πάλι γέλιο από τον πλέον… δυσλειτουργικό σοφό, Γούντυ Άλλεν!
Πώς εφευρέθηκαν τα σάντουιτς;
Τι θα συνέβαινε αν οι ιμπρεσιονιστές αντί για ζωγράφοι ήταν οδοντίατροι;
Γιατί δεν άφησε ο Χίτλερ φαβορίτες;
Γιατί είναι οι μέρες μας μετρημένες κι όχι, π.χ., αλφαβητικά;…
Ο Γούντυ Άλλεν δίνει απαντήσεις σ’ αυτά και πολλά άλλα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν την ανθρωπότητα, σε μια σειρά από σπαρταριστά κείμενα, στα οποία δεν παρέλειψε βέβαια ν' ασχοληθεί και με τις σταθερές εμμονές του: το Θεό (που δεν ξέρουμε αν υπάρχει), το θάνατο (που ξέρουμε ότι υπάρχει), τις γυναίκες, το σεξ, την τέχνη και τους διανοούμενους.
Ιδιοφυής, ευαίσθητος και σκεπτόμενος μέχρι… δυσλειτουργίας, σε μόνιμη ασυμβατότητα, αν όχι πόλεμο, με ολόκληρο το σύμπαν («εγώ είμαι δύο με τη φύση»), αυτός ο τόσο ξεχωριστός δημιουργός εντρυφεί με άνεση σε όλους τους τομείς της γνώσης –και της άγνοιας επίσης: Ως ψυχολόγος: «…ο θάνατος είναι επίκτητη συνήθεια». Ως φιλόσοφος: «Δίκιο είχε ο Καντ: Ο νους επιβάλλει τάξη. Σου λέει και πόσο μπουρμπουάρ ν’ αφήσεις». Κι ακόμα, ως κριτικός τέχνης, κοινωνιολόγος, ιστορικός, θρησκειολόγος, γευσιγνώστης και πολλά πολλά άλλα.
Τα κείμενα αυτά, που είδαν αρχικά το φως στο «New Yorker» και άλλα έντυπα και κυκλοφόρησαν αργότερα στις τρεις πασίγνωστες συλλογές «Χωρίς Φτερά», «Πάτσι» και «Παρενέργειες», παρουσιάζονται τώρα για πρώτη φορά συγκεντρωμένα σε έναν τόμο, στις σελίδες του οποίου καραδοκούν πολύ περισσότερα γέλια απ’ όσα μπορεί να αντέξει κανείς. Όλα με τη σφραγίδα της ευφυΐας και του μοναδικού χιούμορ του Γούντι Άλεν.
Όπως λέει κι ο ίδιος: «ένα δείγμα του όγκου του πνευματικού θησαυρού που αφήνω στους μεταγενέστερους, ή ώσπου να ’ρθει η παραδουλεύτρα μου!»
Γούντυ Άλλεν – βιογραφικό
Ο Γούντυ Άλλεν δεν είχε ποτέ του καλή σχέση με το σχολείο – είχε, όμως, πάντα άριστη σχέση με το γράψιμο. Έτσι, όταν τον έδιωξαν από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και από το Σίτι Κόλετζ, άρχισε να γράφει κείμενα για διάφορους κωμικούς, ώσπου αποφάσισε να γίνει κωμικός ο ίδιος. Παράλληλα, έπαιζε και το κλαρινέτο του (μεχρι σήμερα δίνει παραστάσεις σε μικρά κλάμπ στο Μανχατταν)
Γεννημένος την 1η Δεκεμβρίου 1935, στα 31 του χρόνια έγραψε το πρώτο του σενάριο. Από τότε, πέρασε στην ιστορία του κινηματογράφου, αγαπήθηκε και αναλύθηκε όσο λίγοι σκηνοθέτες και έχει μια εντυπωσιακή παραγωγή που ξεπερνά τις τριάντα ταινίες. Παράλληλα, ο ταλαντούχος Αμερικανο-εβραίος διανοούμενος που έκανε το Μανχάταν αγαπημένο τόπο αναφοράς όλων των κινηματογραφόφιλων, δε σταμάτησε ποτέ να γράφει και εκτός κινηματογραφικών σεναρίων.
Τα κείμενά του δεν έχουν ενδιαφέρον μόνο επειδή ανήκουν σ’ έναν από τους πιο ξεχωριστούς δημιουργούς του καιρού μας. Είναι έξυπνα, εμπνευσμένα και πάντοτε εύστοχα, στέκονται αυτοτελώς ως έξοχα δείγματα της σύγχρονης χιουμοριστικής λογοτεχνίας. Απεικονίζουν μ’ έναν πολύ ιδιότυπο τρόπο την ατμόσφαιρα μιας γοητευτικής, ζωντανής εποχής αναζητήσεων που στον απόηχό της ζούμε ακόμα, με τις αμέτρητες αναφορές τους στα καλλιτεχνικά και ιδεολογικά ρεύματα, τις πολιτικές τάσεις και τις κοινωνικές αλλαγές που συνέβησαν από τη δεκαετία του ’60 και μετά. Και, βέβαια, αιφνιδιαστικά, εγκεφαλικά και διαβολεμένα αστεία, όπως και οι ταινίες του, συστήνονται ανεπίφυλακτα ως δραστικό υποκατάστατο του ψυχαναλυτή, του εξομολόγου, του αλκοόλ και του Πρόζακ σε… οξείες κρίσεις κατάθλιψης!
Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που έχει αφηγηθεί ο ίδιος (σε οικογενειακό γεύμα, πριν λίγα χρόνια, παρουσία της μητέρας του):
Γούντυ: Είδες μαμά; Η ταινία μου πάει πολύ καλά, ειδικά στην Ευρώπη!
Μαμά Γούντυ: Και στο λεγα εγώ: Γίνε φαρμακοποιός. Τώρα τρέχεις από δω και από κει!
… Ουδέν σχόλιο!
Έχει προταθεί για Όσκαρ 24 φορές, από τις οποίες κέρδισε τις 4 (τρεις Σεναρίου και μία Σκηνοθεσίας).
Δείτε τα πάντα για τις ταινίες του διάσημου σκηνοθέτη ΕΔΩ.
Επιμέλεια: ΝΟΡΑ ΡΑΛΛΗ, [email protected], τηλ.: 211 104 5161
