Του Δημήτρη Αγγελίδη

Η ομοφοβική επίθεση που δέχτηκαν δύο άντρες την Παρασκευή στο Παγκράτι, όπως και οι υπόλοιπες τέσσερις γνωστές ομοφοβικές και τρανσφοβικές επιθέσεις αυτό το καλοκαίρι (αναλυτικό ρεπορτάζ δημοσίευσε χτες η «Εφ.Συν.»), αναδεικνύουν την επείγουσα ανάγκη να ψηφιστεί ένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που να προστατεύει πλήρως τα θύματα ρατσιστικών εγκλημάτων, στα οποία ασφαλώς περιλαμβάνονται τα εγκλήματα για λόγους σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, όπως έχει δεσμευτεί ο υπουργός Δικαιοσύνης.

Φυσικά, δεν συμφωνούν όλοι. Δεν συμφωνούν οι δράστες των επιθέσεων. Δεν συμφωνούν οι νοσταλγοί των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, με τις χαμογελαστές φωτογραφίες και τα like στους τόπους όπου υπέφεραν και θανατώθηκαν χιλιάδες ομοφυλόφιλοι, με διακριτικό σήμα το ροζ τρίγωνο (ο αριθμός τους κυμαίνεται από 5.000 ώς 15.000. Περίπου 100.000 συνελήφθησαν και 50.000 ώς 63.000 καταδικάστηκαν στη ναζιστική Γερμανία με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας).

Κρυμμένο Ολοκαύτωμα

«Στον επίσημο εθνικοσοσιαλιστικό λόγο, η ομοφυλοφιλία εμφανιζόταν πλέον συστηματικά ως μια εξαιρετικά απεχθής παρέκκλιση, μείζον εμπόδιο στη διατήρηση της άριας φυλής», γράφει ο «Ιός» (Η δίωξη των ομοφυλόφιλων στο Γ´ Ράιχ: Το κρυμμένο Ολοκαύτωμα, 25/6/2000). Ας το θυμόμαστε, γιατί ο ομοφοβικός λόγος είναι το απαραίτητο υπόστρωμα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Δεν συμφωνούν και ορισμένοι ιεράρχες, που σε κάθε ευκαιρία χαρακτηρίζουν την ομοφυλοφιλία «απεχθή παρέκκλιση», υποδεικνύουν τα θύματα σαν υπαίτια για τις δολοφονικές επιθέσεις εναντίον τους (ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για τη δολοφονία του Ν. Σεργιανόπουλου) και, αν δεν επικροτούν, μένουν ασυγκίνητοι μπροστά στους σπασμένους αστραγάλους και τις σπασμένες μύτες, τα ράμματα και τα άλλα σημάδια στα σώματα των θυμάτων. Το είπε εμβληματικά την περασμένη εβδομάδα ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, κλείνοντας το μάτι σε όσους είναι έτοιμοι να αναλάβουν δράση: «Το πρόβλημα δεν είναι η “ομοφοβία”, την οποία μόλις μάθαμε ως λέξη, όσο η ομομανία [sic] την οποία καθημερινά ζούμε στην πράξη».

Είναι τουλάχιστον παρήγορες οι ανακοινώσεις των κομμάτων της ελληνικής Βουλής. «Η επίθεση με ρατσιστικά κίνητρα 11 μισανθρώπων κατά των 2 συμπολιτών μας θυμίζει πρακτικές της Κου Κλουξ Κλαν. Αυτοί που αρνούνται την αναγκαιότητα ψήφισης του αντιρατσιστικού και την προστασία των θυμάτων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, ας εξηγήσουν στα θύματα της ρητορικής τους το σκεπτικό τους», δήλωσε το τμήμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΠΑΣΟΚ.

Τα ακροδεξιά τάγματα

«Η ομοφοβική βία είναι η ακραία έκφανση μιας “μάτσο” κουλτούρας, διάχυτης στην κοινωνία. Κάθε ολιγωρία για λόγους μικροπολιτικών υπολογισμών δεν είναι παρά νεύμα ενθάρρυνσης στα ακροδεξιά τάγματα εφόδου», δήλωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. «Απούσα από την καταστολή, η πολιτεία μας καθίσταται αναποτελεσματική και αναξιόπιστη για οποιαδήποτε πρόληψη. Στο σημείο αυτό έχει θέση η σύγχρονη αντιρατσιστική νομοθεσία [...]», δήλωσε η ΔΗΜΑΡ.