Εθελοντισμός και γιορτές
Αγαπητοί κύριοι
Δήμαρχε Αθηναίων κ. Γ. Καμίνη και κ. Γ. Σακελλαρίδη
-υπ’ όψιν όλων των δημ. συμβούλων του Δήμου Αθηναίων
Συγχαρητήρια θερμά και στους δυο σας για το επίπεδο των προεκλογικών αγώνων σας καθώς και για τα μετεκλογικά αλληλοπαινέματα και τις αλληλοϋποσχέσεις ειλικρινών αλληλοσυμπράξεων. Αλλά και συγχαρητήρια διπλά σε όλους τους -λιγότερους!- εργάτες και υπαλλήλους του Δήμου Αθηναίων για το σπουδαίο έργο τους. Λίγο πριν τον Δεκαπενταύγουστο η Αθήνα πορεύεται πανέμορφη, πιο καθαρή και πράσινη απ’ τις πολλές βροχές κατακαλόκαιρο φέτος.
Εύχομαι-προτείνω τα εξής απλά:
1. Πρώτα οι άνθρωποι: Λίγο παραπάνω ελαιόλαδο -ελληνικό- σε μικρά μπουκάλια -ουλιέρες τις λέγαμε κάποτε… μαζί με δυο λεμόνια κάθε τόσο και δυο επιπλέον φρούτα και ζαρζαβατικά σε κάθε ανήμπορο – άνεργο – άστεγο- κι ένα μικρό δοχείο λάδι σε κάθε οικογένεια άπορη. Η Αγορά του Ρέντη και άλλες πηγές πρόθυμα θα αυξήσουν τα δωρεάν… δώρα τους. Οπως και οι ελαιοπαραγωγοί «απ’ την Κρήτη ώς τη Μάνη». Και δυο -μουσικές!- βραδιές κρεατοφαγίας -ή- ψαροφαγίας (και οινοποσίας) ανέργων.
2. Η -εύλογη- δυσπιστία ακύρωσε πέρυσι την προσφορά γνώσεων και συνεργασίας και πείρας των ανέργων σε μη ανέργους και παιδιά τους. Καιρός για αλληλεγγύη – ανταλλαγή γνώσεων και τεχνικών αποκλειστικά μεταξύ των ανέργων μόνον. Προτάσεις πολλές. Παλιά μηχανουργεία και συνεργεία και μαστοράντζες και σχολεία της πιάτσας θα ορθώσουν μπόι, διπλάσιο μπορεί. Με παράλληλη διάθεση μικρού αγροκτήματος στα όρια της Αττικής για προσωπικές στην αρχή «εκμεταλλεύσεις».
3. Πολλά νερά φέτος μες στη ζέστη και τα δέντρα όλα πέταξαν πολλά κλαδιά περίσσια, που κρεμάνε κι εμποδίζουν νέους και μεγαλύτερους, γι’ αυτό και τα σπάνε και χάσκουν άσχημα, ξερά, σε όλα τα πεζοδρόμια. Στο κέντρο και στις συνοικίες όλες.
Λίγοι εργάτες αποκλειστικά για το θέμα θα κάνουν θαύματα.
4. Μικροί χάρτες ανεξίτηλοι, αδιάβροχοι, μαζί με ιστορικά-πολιτιστικά στοιχεία, σε κάθε γλυκιά γωνιά της πρωτεύουσας, θα ενθουσιάσουν «ντόπιους», γκάγκαρους και μη, και όλους τους ξένους μας. Μαζί με μικρά σκίτσα -και γελοιογραφίες!- για -μη περαιτέρω- κακοσυνήθειές μας (να «αφήνουμε» τα… κακά των σκύλων μας πεζοδρομιακά και παρτερικά) μαζί με όμορφες θήκες για πρότυπες συσκευασίες περισυλλογής περιττωμάτων. Και οδηγίες για την οδική ασφάλεια πεζών και εποχούμενων και παιδιών και πρεσβυτέρων. Ενας αέρας αλληλεγγύης και φροντίδας, που θα διαχέεται παντού και πάντα σε όλους μας.
5. «Συναρμοδιότητα» του Δήμου Αθηναίων σε διαγραμμίσεις «αιχμής». Να αστράφτει (η ασφαλτόστρωση και) η ασπροκίτρινη μπογιά, πάντα μπρος στα -δημοκρατικά πια, ελπίζουμε ολοένα πιο πολύ- «παλάτια» της Ηρώδου Αττικού, πρώτο πλάνο κάθε μέρα στην τηλεόραση. Και προοπτική επέκτασης της ομορφιάς απανταχού… της επικράτειας.
6. Τέλος… η αρχή κάθε ζωής: τα παιδιά. Μην πάτε -και- φέτος χώρια. Κι εσείς και άλλοι ηγέτες σε «προτιμώμενα», τάχα, σχολεία, χώρια… Μαζί να πάτε! Καλώντας μάλιστα όλους… τους συγγενείς, γονείς και κηδεμόνες και όλους τους εθελοντές κάθε λογής και δύναμης να συμπράξουν σε ένα σχολικό… αντίδωρο: μικρή προσφορά για όσα μάς έδωσε το σχολείο, λίγες μέρες πριν από τα επίσημα εγκαίνια: Δυο πινελιές χρώματα, δυο-τρία κηπάκια και προπαντός ελέγχους όλων των παιχνιδιών στις παιδικές χαρές και κάθε αίθουσας.
7. Θα ‘λεγα… να με προσλάβετε αμισθί ως βοηθό για να παρακινώ διπλά δημάρχους-παραγωγούς-εθελοντές, λόγω πείρας ως μέλος συλλόγου, αλλά… αυτά συμβαίνουν αλλού. Είμαι σίγουρος ότι όλα θα γίνουν όμορφα: όπως τα θέλετε!
Ελευθέριος Εθελοντίδης
…………………………………………….
Γενεαί…
Αλλοίμονον αν αναλάβουμε την εξουσία εμείς οι «σαραντάρηδες». Ατυχώς/δυστυχώς η γενιά μου υπήρξε πολύ αμαρτωλή και σκάρτη.
Είναι η γενιά ήτις εθεώρη τα παιδιά ή/και τον γάμο εμπόδιο στις απολαύσεις της. Είναι η γενιά που θεοποίησε την ψευδεπίγραφο Επιθυμία. Είναι η γενιά των αλλεπαλλήλων δολοφονιών-εκτρώσεων. Είναι η γενιά η οποία εκαλλιέργησε τις εκλεκτικές συγγένειες κατά Ιωάννην-Βόλφγκανγκ Γκαίτε, συν-πάθειες με την αναρχο-τρομοκρατία. Είναι η γενιά της ψευδωνύμου αμφισβητήσεως, της ψευδο-απελευθερώσεως και του γενικευμένου ακράτου κυνισμού/ατομισμού/ναρκισσισμού. Είναι η γενιά του συμβολικού φόνου του προσώπου των διδασκάλων και των γονέων μας.
Εν ενί λόγω είναι η γενιά των λαβυρινθωδών αδιεξόδων με τους Μινωταύρους της Εξ-ουσίας, χωρίς Αριάδνη, χωρίς μίτον, χωρίς ζωογόνον/δημιουργικόν λόγον-μύθον, χωρίς αληθή πίστι, χωρίς δεσμούς με τη ζώσα Παράδοσι του Γένους, χωρίς Χριστό.
Αλλοίμονον αν μας δοθή η εξουσία καθ’ ολοκληρίαν: θα τα θαλασσώσουμε δεινώς.
Αθανάσιος Κ. Παπατζίμας, οικονομολόγος, Θεσσαλονίκη
…………………………………………….
Αυγουστιάτικο φεγγάρι
Η θάλασσα ακύμαντη / μπροστά μου απλωνόταν / φλοισβίζοντας γλυκά λογάκια στο γιαλό / που το ’παιζε ασυγκίνητος.
Στα πόδια μου κατέληγε του φεγγαριού η στράτα / που με καλούσε ήρεμα / στον ουρανό ν’ ανέβω.
Δυο κοριτσάκια δροσερά όσο και το νερό / παίζανε στην αγκάλη του· / σα δυο παπάκια όμορφα / αθόρυβα και απαλά στους κόλπους του / γλιστρούσαν / βγάζοντας αριά και που / φωνούλες αγαλλίασης.
Απέναντι / λαμπύριζαν / μικρών χωριών τα φώτα / ενώ / βαρκούλες όλο τσαχπινιά / νωχελικά λικνίζονταν στου φεγγαριού το φως.
Και εγώ σε ταύτιση απόλυτη με τούτη τη γαλήνη / έμενα ακίνητος σαν απομαγεμένος / από την τόση ομορφιά / που με περιτριγύριζε / και μ’ έκλεινε / εντός της / νιώθοντας το είναι μου / με όλα τούτα / ένα.
«Νυν απολύεις…»
Αρχές του Τρυγητή 2014
