Γυναίκες του κόσμου

Σε κοινωνική μπουτίκ του Ρότερνταμ, ηλικιωμένες παράγουν χειροποίητα πλεκτά και περνάνε… καλά

Της Χριστίνας Πάντζου

«Ζητούνται φιλόδοξες γιαγιάδες που να αγαπούν το πλέξιμο». Η αγγελία δεσπόζει στη βιτρίνα της πιο καινοτόμου μπουτίκ πλεκτών του Ρότερνταμ. Στο εσωτερικό της γύρω από ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι κάθονται περίπου δέκα ηλικιωμένες. Ανάμεσα στις βελόνες και τα κουβάρια οι πρώτες που απάντησαν στην αγγελία μοιράζονται αχνιστό τσάι, ζεστές τάρτες και πολλή κουβέντα. Οι δημιουργίες τους, γνωστές ως Granny’s Finest, δεν αποτελούν απλά προϊόντα της ομώνυμης μπουτίκ, αλλά καρπό ενός πιλοτικού προγράμματος μιας κοινωνικής επιχείρησης που στοχεύει να φέρει σε επαφή γυναίκες της τρίτης ηλικίας και να τους ξαναδώσει την αίσθηση ότι είναι χρήσιμες και παραγωγικές.

Ολα ξεκίνησαν όταν ο Νικ βαν Χένγκελ συνάντησε σε έναν οίκο ευγηρίας μια γιαγιά που έπλεκε για να περνά την ώρα της, αφού δεν είχε κανέναν συγγενή για να χαρίσει το εργόχειρό της. Εκείνη του ενέπνευσε την ιδέα: τα πλεκτά είναι της μόδας, τα χειροποίητα περιζήτητα, πολλές ηλικιωμένες είναι μόνες, γιατί να μην έρθουν σε επαφή με νέους στιλίστες ώστε να παραγάγουν πλεκτά και συγχρόνως να αποκτήσουν παρέα και αυτονομία; Με τη βοήθεια του Ζιπ Πουλ, ειδικού στη διοίκηση μικρών επιχειρήσεων, η ιδέα δεν άργησε να πάρει σάρκα και οστά.

Σήμερα, η Granny’s Finest αποτελείται από έξι «κλαμπ» με συνολικά 107 εγγεγραμμένες γιαγιάδες. Κάθε κλαμπ συναντιέται στην μπουτίκ μία φορά την εβδομάδα. Για να πάρουν μαλλιά και νήματα και να ανταλλάξουν συμβουλές, αλλά κυρίως για την απόλαυση της συνάντησης και της παρέας. Στα σπίτια τους πλέκουν σχεδόν 20 ώρες την εβδομάδα. Και όπως λένε οι ίδιες οι «πρωταγωνίστριες», τους έχει αλλάξει απρόσμενα και ευχάριστα τη ζωή.

«Είμαι ενθουσιασμένη. Δεν είναι το ίδιο να πλέκεις για την οικογένειά σου και να πλέκεις για την Granny’s Finest. Εδώ τα πλεκτά μας πωλούνται. Και το γεγονός ότι κάποιος θέλει να τα αγοράσει σημαίνει πως η δουλειά μας εκτιμάται, ο κόπος μας αξίζει. Οπως αξίζουν και οι φιλίες που κάνουμε», λέει η 70χρονη Ιρένε Ρίκερς. Mπορεί τα πλεκτά να πωλούνται, αλλάΒβαν Χένγκελ και Πουλ δουλεύουν εθελοντικά και η επιχείρησή τους είναι μη κερδοσκοπική με βασικό στόχο την «προώθηση της κοινωνικής συνοχής των ηλικιωμένων γυναικών».

Προς στιγμήν, με τις τράπεζες να επιδεικνύουν τον αντικοινωνικό τους ρόλο δηλώνοντας πως «η παραγωγή δεν είναι επαρκής για να χρηματοδοτηθεί», η Granny’s Finest επιβιώνει χάρη στις επιδοτήσεις του δήμου του Ρότερνταμ και των κοινωνικών ταμείων, αλλά και ενός βραβείου που κέρδισε η πρωτοβουλία. Επόμενος στόχος, η επέκταση του προγράμματος και σε άλλους δήμους της Ολλανδίας αλλά και σε άλλα προϊόντα που να αξιοποιούν τις επιδεξιότητες των γιαγιάδων ως αφορμή για να βγουν από το περιθώριο και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

…………………………………………………………………………………………………………………………………….. 

Διαιτησία και στους… βιασμούς

Οργή προκαλεί στη Ρουμανία από τη «φιλική διαμεσολάβηση» σε υποθέσεις σεξουαλικής βίας 

Με αφορμή τις χιλιάδες υποθέσεις που εκκρεμούν στη ρουμανική Δικαιοσύνη, η κυβέρνηση της χώρας έθεσε σε εφαρμογή από την 1η Φεβρουαρίου νέα νομοθεσία που προβλέπει ότι καμιά καταγγελία δεν θα εκδικάζεται αν τα εμπλεκόμενα μέρη δεν έχουν προηγουμένως απευθυνθεί σε έναν «μεσολαβητή». Θύματα και κατηγορούμενοι θα είναι υποχρεωμένοι να έρθουν σε αντιπαράθεση ενώπιον ενός εξουσιοδοτημένου μεσολαβητή που θα ασκεί καθήκοντα διαιτησίας «ώστε ει δυνατόν να συμβάλει στη φιλική -ή μέσω οικονομικής ικανοποίησης- διευθέτηση της υπόθεσης».

Ο νέος νόμος έχει δεχθεί σφοδρότατες επικρίσεις από γυναικείες και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς ισχύει και για τις περιπτώσεις βιασμών και σεξουαλικής κακοποίησης. «Τι είδους Δικαιοσύνη είναι αυτή που θεωρεί ότι ένα θύμα βιασμού θα θέλει να «διευθετήσει φιλικά» τον βιασμό του και το υποχρεώνει να υποβληθεί στην ταπείνωση να συνομιλήσει με τον θύτη του και πόσο μάλλον να δεχθεί συμβουλές για να τον «συγχωρέσει» ή οικονομικά ανταλλάγματα προκειμένου να μη διωχθεί ποινικά;», καταγγέλλουν. Από τους δριμύτερους επικριτές του νέου νόμου είναι η ηλεκτρονική εφημερίδα Critic Atac που χαρακτηρίζει τον νόμο «παρανοϊκό»: «Το πρόβλημα δεν είναι ότι με αυτόν τον νόμο «αγοράζεις» την αθωότητά σου και βάζεις τιμή σε έναν βιασμό. Ούτε ότι μπορεί να είναι αντισυνταγματικός.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι ο βιασμός είναι μια κατάχρηση εξουσίας: σε αναγκάζω να υποταχθείς στις ορέξεις μου. Είναι παρανοϊκό να το ξέρεις αυτό και να αναγκάζεις το θύμα να υποταχθεί σε αυτή τη διαδικασία». Πώς είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να υποχρεώσει ένας νόμος τη 14χρονη που στις αρχές Ιανουαρίου βιάστηκε από επτά άντρες, που επιπλέον μαγνητοσκόπησαν κάθε στιγμή του εγκλήματός τους, να τους συναντήσει και να «συζητήσουν φιλικά» για το «ατυχές περιστατικό» και ποιες νουθεσίες, πιέσεις και ανταλλάγματα θα τη βοηθήσουν να ξεπεράσει το τραύμα αυτής της εμπειρίας; Σίγουρα όχι η ατιμωρησία του εγκλήματος του βιασμού που ευνοείται από τον νέο νόμο.

…………………………………………………………………………………………………………………………………….. 

Θρησκευτικός διωγμός για ροκ συγκρότημα

Ανέβαιναν στη σκηνή και ο ηλεκτρικός ήχους τους ξεσήκωνε τους νέους που χόρευαν ανασαίνοντας για λίγο έναν αέρα ανεμελιάς και ελευθερίας. Οι Πραγκάς (Χάραμα), το πρώτο γυναικείο ροκ συγκρότημα του Κασμίρ, χαρακτηρίστηκε «αυθεντική επανάσταση» από τους κριτικούς και η πρώτη τηλεοπτική τους εμφάνιση τον περασμένο Αύγουστο έσπασε ρεκόρ τηλεθέασης. Εκτοτε ήταν δημοφιλέστατο ανάμεσα στους εναλλακτικούς νεανικούς κύκλους αυτής της ταραγμένης περιοχής με τη μουσουλμανική πλειοψηφία που διεκδικείται από Ινδία και Πακιστάν. Εως τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν έπειτα από εμφάνισή τους σε ένα φεστιβάλ τα κοινωνικά δίκτυα πλημμύρισαν με ύβρεις και απειλές εναντίον τους.

Σε μία από τις σελίδες που στήθηκε στο facebook κάποιοι ανάρτησαν μια φωτογραφία τους γράφοντας: «Νομίζω ότι είναι ξεδιάντροπες αλήτισσες». Τα σχόλια πήραν φωτιά κατακεραυνώνοντας τις τρεις έφηβες με λιβέλους καθώς η μουσική αλλά και η συμπεριφορά τους θεωρήθηκε προκλητική και άσεμνη, πόσο μάλλον για γυναίκες. Κάποιοι, μάλιστα, έφτασαν να γράψουν πως «Ενας βιασμός είναι ό,τι τους αξίζει. Θα έπρεπε να είχαν την ίδια τύχη με τη νεαρή στο Δελχί», εννοώντας την 23χρονη φοιτήτρια που λίγες ημέρες πριν βιάστηκε από έξι άντρες σε λεωφορείο.

Οι απειλές πήραν τέτοια έκταση που οι τρεις κοπέλες ανέβαλαν όλες τις συναυλίες τους και αποφεύγουν όχι μόνο να κάνουν δημόσιες δηλώσεις, αλλά ακόμη και να κυκλοφορούν. Οι αρχές ήδη στις 6 Φεβρουαρίου συνέλαβαν τρεις από τους άντρες που τις απειλούσαν στο Διαδίκτυο, ενώ η έρευνα συνεχίζεται για τον εντοπισμό και άλλων. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να νιώσουν ασφαλείς, ιδίως μετά το διάταγμα που εξέδωσε ο μουφτής της περιοχής τους σύμφωνα με το οποίο «η μουσική τους δεν συνάδει με το Ισλάμ». Αρκεί όμως για να νιώσουν πόσο δύσκολο είναι το «Χάραμα» στον σκοταδισμό της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας.