Με τη φράση καλή αντάμωση στα γουναράδικα συνηθίζει να αποχαιρετά τους συναγωνιστές του συνεικάζοντας τι επιφυλάσσει η μοίρα στο δικό του τομάρι η διορατικότητα συγκαταλέγεται στις αρετές του απόδειξη ο φανοστάτης των Τρικάλων η Μαλβίνα Κάραλη την κάνει ευρύτατα γνωστή από την τηλεόραση αλλά όλοι νομίζουν ότι αναφέρεται στα καταστήματα βιζόν του Κολωνακίου.
Ισως ο εκ Καστοριάς ορμώμενος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Διαμαντόπουλος θαρρεί πως ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ συχνάζει όπως ο ίδιος στις καφετέριες κάνοντας φιγούρα στα κορίτσια και παραφράζει το ως άνω ιδιότυπο αντίο ραντεβού στα γουναράδικα τόσα καταλαβαίνει τέτοια λέει οι συντηρητικοί συνάδελφοί του ωστόσο εξανίστανται το φάντασμα του Αρη στοιχειώνει ακόμα τα όνειρά τους.
Ζαγάρια απόγονοι γερμανοτσολιάδων νομίζουν ότι ο αρχηγός καιροφυλακτεί να τους σφάξει εβδομήντα ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατό του γνωρίζουν καλύτερα απ' τον καθένα πως είναι τοποτηρητές ξένων αρμοστών αθύρματα στις ντιρεκτίβες και τις απαιτήσεις τους αλήστου μνήμης εποχές ξαναζούμε ο Θανάσης Κλάρας ή Μιζέριας προσφέρει αξιοπρέπεια στον λαό σε δίσεκτους καιρούς κι αυτό τους τρομάζει.
Εθνεγέρτης γεννιέται σαν σήμερα στα 1905 στη Λαμία δικηγόρος ο πατέρας του Δημήτρης από το Ζερβέικο η μάνα του σουλιώτικο αίμα σπουδάζει γεωπόνος στη Λάρισα αλλά δίνεται ολόψυχα σε αλλότριες επικίνδυνες και απελευθερωτικές καλλιέργειες ήγουν παλεύει για δικαιότερο κόσμο.
Ρέμπελος εντάσσεται στο ΚΚΕ ας όψεται ο συντοπίτης και μέντοράς του Τάκης Φίτσος βιώνει απ' την καλή και την ανάποδη την προκατοχική περιπέτεια της Αριστεράς αγώνες φυλακές εξορίες βασανιστήρια υπογράφει δήλωση μετανοίας στο κάτεργο της Κέρκυρας καθ' υπόδειξη λένε του Ζαχαριάδη. Πολεμά στο αλβανικό έπος μουλαράς συλλαμβάνει νωρίς την ιδέα του αντάρικου.
Ιδιοφυής περί τα στρατιωτικά εμψυχωτής του αγροτικού πληθυσμού και των ένοπλων γνήσιος παρτιζάνος ηγέτης οι μικρόψυχοι καθοδηγητές του κόμματος δεν τον εμπιστεύονται ξινίζουν τα μούτρα δεν μπορούν να κάνουν όμως αλλιώς βάζει φωτιά στη Ρούμελη τα παλικάρια του τον λατρεύουν εξυψώνονται δίπλα του δημιουργούν μια εποποιία νησίδες ελευθερίας μες στην πιο ατιμωτική σκλαβιά.
Ακλόνητοι ορκίζονται οι αντάρτες υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω αν δεν ξεσκλαβωθεί η πατρίδα μου και δεν γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του οι ευήθεις ηγέτες μολαταύτα περί άλλα τυρβάζουν συνθηκολογούν στις Βάρκιζες χαρίζουν τα ντουφέκια στους Αγγλους οδηγούν τους αγωνιστές στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Συγκρούεται μαζί τους δεν υποτάσσεται τον ξεγελούν στέλνοντάς τον στα σύνορα στο στόμα του λύκου ούτε ψωμί ούτε νερό τον αποκηρύττουν διαβαίνοντας προς την τραγική ειμαρμένη το απονενοημένο διάβημα. Τα μετέωρα του κλείνουν το μάτι με λιακάδες παντού ας είχαμε χίλιους τέτοιους Μιζέριες.
Μετέωρος [email protected]
