Του Γιάννη Ντεντόπουλου
Το άσβεστο μίσος των «αιωνίων», που γεννάει κάθε μορφής παραφροσύνη, η έλλειψη σοβαρότητας και πυγμής της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μπάσκετ, που κάθε χρόνο ξεπερνάει τον εαυτό της, αλλά και η συστηματική ανυπαρξία της περίφημης κρατικής μηχανής όπως εκφράζεται με τις αποτυχημένες επιδόσεις της αστυνομίας να περιφρουρήσει τα στοιχειώδη, δημιούργησαν και πάλι ένα εκρηκτικό κοκτέιλ στον 38ο τελικό του Μπάσκετ. Ενα κοκτέιλ που οδήγησε σε ρεσιτάλ παράνοιας. Απ’ όλα όσα είδαν τα μάτια μας πέντε ώρες στο Ελληνικό, το λιγότερο ήταν ότι για να συνεχιστεί το παιχνίδι χρειάστηκε (από το 13ο λεπτό) να εκκενωθούν οι εξέδρες. Και το ελάχιστο ότι τελικά μία από τις δυο ομάδες, ο Παναθηναϊκός στην προκειμένη περίπτωση, πρόσθεσε άλλη μια κούπα (14η) στην πλούσια τροπαιοθήκη της.
Οι δυο «αιώνιοι» τήρησαν την παράδοση της τελευταίας εξαετίας. Δεν παρέταξαν στο παρκέ μόνο τις ομάδες για τις οποίες καμαρώνουν, επειδή κατέκτησαν τα δυο τελευταία κύπελλα πρωταθλητριών Ευρώπης. «Κατέβασαν» στις κερκίδες όλα τα επίλεκτα «μπουμπούκια» τους. Στις δυο γωνιές, «οπλισμένα», έτοιμα να κάνουν το κομμάτι τους. Οταν ζητήθηκε η εκκένωση, οι «στρατοί» ήταν οι πρώτοι που ντύθηκαν κι έφυγαν, προφανώς και οι τελευταίοι που στενοχωρήθηκαν επειδή θα έχαναν τη συνέχεια του ματς.
Πρόλαβαν πάντως και με το παραπάνω να κάνουν επίδειξη δύναμης. Οι «πράσινοι» γιατί μέσα στις τόσες «ελεύθερες βολές» που εκτέλεσαν λίγο έλειψε να στείλουν τον Κάιλ Χάινς στον άλλο κόσμο. Μια κροτίδα τον βρήκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού την ώρα (40 λεπτά πριν από το τζάμπολ) που έκανε αμέριμνος σουτάκια και τον ξάπλωσε κάτω. Ανατριχιάζει κανείς και μόνο που σκέφτεται ότι θα μπορούσε ο Αμερικανός να είχε στρέψει το πρόσωπό του προς τη λάθος πλευρά.
Οι «κόκκινοι» γιατί πήραν τη σκυτάλη, έστειλαν τις δικές τους απαντήσεις. «Γκάζωσαν» ξαφνικά μετά από έναν καβγά που ξεκίνησε στα επίσημα και άρχισαν τη μονομαχία με τις δυνάμεις των ΜΑΤ που παρατάχθηκαν για να τους αναχαιτίσουν μόλις διαπίστωσαν ότι ήταν έτοιμοι να κάνουν «ντου». Εν ριπή οφθαλμού τα καθίσματα εκείνης της πλευράς ξηλώθηκαν και έγιναν πυρομαχικά. Ενα «καλόπαιδο» άρχισε να κόβει βόλτες στο παρκέ κρατώντας μια λεπίδα στο χέρι.
Κι όμως, η αστυνομία ήταν εκεί. Εκείνη που ζήτησε να μοιραστούν από 900 εισιτήρια στον κάθε φιναλίστ, για να μπορούν να επιβλέψουν την κατάσταση. Το πώς βρέθηκαν τόσες κροτίδες στα χέρια εκείνων που υποτίθεται ότι είχαν περάσει από εξονυχιστικούς ελέγχους, θα παραμείνει άλυτο μυστήριο. Επί 20 λεπτά το Ελληνικό είχε μεταβληθεί σε πεδίο μάχης και τα πρωτοπαλίκαρα των «στρατών» κυκλοφορούσαν ανενόχλητα με κουκούλες και άναβαν τα αίματα. Ομως, για να μην προτρέχουμε, ας περιμένουμε τι θα βγει από το περίφημο κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης -που διαφημίστηκε ότι υπάρχει-, μήπως και αποκαλυφθεί κάποιο σχέδιο που δεν μπορούμε να το φανταστούμε.
Και τέλος, η διοργανώτρια ΕΟΚ. Αυτή που κανονικά θα έπρεπε να βγαίνει μπροστά και να δείχνει ένα δρόμο, προς ποια κατεύθυνση βαδίζουμε τέλος πάντως. Αλλά φαίνεται πως ούτε κι εκείνη έχει αποφασίσει. Θα αρχίσει πάλι τις ατέρμονες συζητήσεις: αξίζει να γίνεται τελικός σε τόσο υποτιμητικές συνθήκες, ή θα παρουσιάσει για λίγες μέρες κανένα εναλλακτικό πλάνο τού στιλ διπλός τελικός, για να υπαναχωρήσει μόλις κοπάσει ο θόρυβος. Φάνηκε από τον τρόπο που μοίρασε τις προσκλήσεις της. Θα πρέπει να προσπάθησε πολύ να πάνε σε τόσο ακατάλληλα χέρια. Ισως πιο ακατάλληλα από εκείνα των ορεινών, με τις κροτίδες και τις λεπίδες. Στη διακοπή είχε ανακοινωθεί από μεγαφώνου ότι έπρεπε να βγουν όλοι έξω και να ξαναμπούν μόνο εκείνοι που είχαν διαπιστεύσεις. Το ματς ξανάρχισε και ξαφνικά ξεπετάχτηκαν 100 από τη μία γωνία και 100 από την άλλη και ανασύνταξαν τα μέτωπα. Να τα συνθήματα και οι χειρονομίες. Αν είναι να μην το κάνεις, μην το λες.
Αντε, και του χρόνου.
