Pin It

1η Σεπτέμβρη σήμερα (καλό μήνα!) και οι Σεπτέμβρηδές μου ήταν συνδεδεμένοι με τον Νίκο Παπάζογλου. Με την καθιερωμένη συναυλία του στον Λυκαβηττό. Την έκανε, πάντοτε, προς τα τέλη του μηνός, γύρω στις 30, από τους τελευταίους που ανέβαιναν στον λόφο. Ο Παπάζογλου έφυγε νωρίς και παρέδωσε το ροκ κοινό του στον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τον Αγγελάκα και άλλους. Είχε ροκ κοινό ο Παπάζογλου, μετρούσα τους θεατές που φορούζαν μπλούζες με Nirvana και Ιγκι Ποπ στις συναυλίες του και ήταν απείρως περισσότεροι από εκείνους σε εμφανίσεις «κανονικών» ροκ ονομάτων.

 

Δεν είναι ώρα για νοσταλγία, όμως, ο Σεπτέμβρης είναι μπροστά μας, ο μήνας δηλαδή των ελληνικών συναυλιών. Ολοι παίζουν στην Αθήνα τις επόμενες εβδομάδες. Χθες Κραουνάκης στον Βύρωνα, σήμερα Χαΐνηδες στην Τεχνόπολη και Υπόγεια Ρεύματα στο Μαρούσι, αύριο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο Ηρώδειο, Τετάρτη η Μποφίλιου στην Τεχνόπολη, Πέμπτη Δημήτρης Ζερβουδάκης και Ψαραντώνης, Παρασκευή -πανδαισία- Φοίβος Δεληβοριάς στον Κήπο του Μεγάρου, οι Locomondo στην Τεχνόπολη και ο Κωστής Μαραβέγιας στο Βεάκειο κ.ά. Η λίστα δεν έχει τελειωμό. Με φτηνό εισιτήριο, συνήθως 10 ευρώ στην προπώληση και 12 ευρώ στο ταμείο. Ποιος αλήθεια δεν έχει 10 ευρώ να δει μια συναυλία; Αστεία πράγματα.

 

Θα σας τη… φέρω όμως και θα σας προτείνω ένα ξένο live για αύριο. Είναι ειδική περίπτωση, βλέπετε. Στο «Gagarin» λοιπόν -κλειστός χώρος, αλλά ψιλοχαλάει ο καιρός Τρίτη και Τετάρτη- εμφανίζεται ο Nick Waterhouse. Ενας Καλιφορνέζος νεαρός μόλις 28 ετών που παίζει παλιομοδίτικη μουσική, κάπως vintage στο χρώμα της. Τον θεωρούν απόγονο του Μπάντι Χόλι και το σημειώνω εδώ, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να σας δώσω μια εικόνα του στιλ του. Και του ήχου του που είναι «μαύρος», soul και rhythm and blues. Το ρετρό έτσι κι αλλιώς θριαμβεύει τους τελευταίους μήνες, πολύ παίζει ως μόδα. Μόλις 20 ευρώ κάνει το εισιτήριο, έχει και support τους δικούς μας και πολύ καλούς His Majesty the King of Spain. Αυτά προς το παρόν, τα υπόλοιπα τις επόμενες μέρες. Τώρα που γυρίσαμε και μαζευτήκαμε όλοι, δεν χανόμαστε. Τι ευτυχία…

 

Δημήτρης Κανελλόπουλος

 

Scroll to top