Χάνεται στους αιώνες η ιστορία της χώρας μας, εμφιλοχωρεί στα βάθη τους· αιωνία Ελλάς αποκαλείται τουτέστιν. Βρίθει αιώνων χρυσών· Περικλής, Αλέξανδρος, Ιουστινιανός, Παλαιολόγος. «Αιών παις εστί παίζων, πεττεύων» σιγοψιθυρίζει ο Ηράκλειτος, «Βραχύς αιών» υπογραμμίζει ο Ευριπίδης. «Κάθε αιώνας έχει το δικό του Μεσαίωνα» υπενθυμίζει ο Ταράνοφ· Καραμανλής, Παπανδρέου, Σαμαράς, Βενιζέλος. «Χρόνου φείδου» διατείνεται ο Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, «Ο χρυσός αιώνας δεν είναι ποτέ ο τωρινός» στοιχηματίζει ο Βενιαμίν Φραγκλίνος.
Λαβυρινθώδεις οι βουλές των καιρών. Ο τόπος που συνομιλεί με τους αιώνες κήρυξε τον πόλεμο στους αιώνιους φοιτητές. «Ο αιών δίνει όλες τις απαντήσεις χωρίς να χρειάζεται ερωτήσεις» υποστηρίζει ο Ευριπίδης· το ίδιο κι εκείνοι. Τρώνε τα αμφιθέατρα με το κουτάλι, στα μπαράκια πέριξ της σχολής επιδίδονται σε αναλύσεις επί παντός επιστητού, καταγίνονται με τις κρυφές πτυχές των γεγονότων· το πτυχίο ας μένει· ας φορέσουν την τήβεννο οι ανυπόμονοι, οι βιαστικοί και οι καρτεσιανοί. Ολα άρχισαν επί υπουργίας Γιαννάκου. Ο νόμος 3549 του 2007 υποδεικνύει ως υπαίτιους για όλα τα δεινά της Παιδείας όσους φοιτητές δεν ολοκληρώνουν τις σπουδές τους σε 2ν+1 έτη.
Ιδιώνυμο το αδίκημα. Τιμωρείται με σβήσιμο απ' τα κιτάπια διά παντός· διαγραφή πά' να πει, αποπομπή, δημόσιος εξευτελισμός. Ο φίλος μου ο Νίκος τελείωσε το Πάντειο στις αρχές του ’70 και γράφτηκε, όπως είχε δικαίωμα, στη Γαλλική Φιλολογία, όπου δεν πάτησε ποτέ το ποδάρι του επειδή εν τω μεταξύ ασκεί αδιαλείπτως το επάγγελμα του ξεναγού. Κι απ' τον Οκτώβριο ίσαμε τον Απρίλιο που 'χει κεσάτια γύρισε απ' άκρου εις άκρον τον πλανήτη πέντ’- έξι φορές.
Διαολίστηκε μόλις πληροφορήθηκε τις προθέσεις της Μαριέττας, ένιωσε αποσυνάγωγος, τον πλημμύρισαν αλλόκοτα αισθήματα ενοχής. Και το αποφάσισε. Σε ενάμιση χρόνο ορκίστηκε στα Προπύλαια δίπλα σε ακαδημαϊκούς πολίτες που θα μπορούσαν να είναι παιδιά του. Στραμμένα πάνω του όλα τα φώτα, οι καθηγητές είχαν χρόνια να διδάξουν επιμελέστερο φοιτητή. Τώρα κάνει μεταπτυχιακό στη Θεολογία. Οι αιώνιοι δεν επιβαρύνουν το σύνολο σε τίποτα. Από πολλών ετών έχουν χάσει τα σπουδαστικά τους προνόμια, πάσο, σίτιση, δωρεάν συγγράμματα.
Ανοικτό πανεπιστήμιο είν' αυτό που τους περιμένει. Χαθήκαμε αν απεμπολήσουμε μια-μια τις ιδιοτυπίες μας. Ο Εκλείπειν Ευάγγελος έφαγε τη ζωή του στα θρανία. Μαθητής, σπουδαστής, πανεπιστημιακός διδάκτωρ, είναι ταυτισμένος με τα αμφιθέατρα, αισθάνεται αιώνιος φοιτητής. Δεν εξηγείται αλλιώς η χθεσινοβραδινή παρουσία του στο Ζάππειο, στη χλιδάτη διάλεξη του προκατόχου του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Οταν οι συμφοιτητές του κραύγασαν εν χορώ «Γιώργο γερά να φύγει η Δεξιά» εκείνος προσπάθησε να τους βάλει στη θέση τους, αφήνοντας αιχμηρά υπονοούμενα για τον θλιβερό επίγονο. Διεγράφη αυθωρεί και παραχρήμα, βάσει του επίμαχου νόμου, και μάλιστα με αποδοκιμασίες που έπεσαν στην αίθουσα σαν κεραυνός αν αιθρία, όπως τα καρεκλοπόδαρα που προμηνύουν σήμερα τα μετέωρα. Ενίοτε οι θύτες μετατρέπονται σε θύματα.
Μετέωρος [email protected]
