Του Γιάννη Ντεντόπουλου
Το «γαλανόλευκο τρένο» εκτροχιάστηκε την πιο ακατάλληλη στιγμή: από το πρώτο νοκ άουτ στη φάση των «16» και ύστερα από πέντε σερί νίκες στην πρώτη φάση, οι οποίες είχαν δημιουργήσει τις προσδοκίες για μακρινό ταξίδι στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η Σερβία, επιστρατεύοντας τον χαρακτήρα και το βάρος της φανέλας της, νίκησε με 90-72 και υποχρέωσε την Εθνική Ελλάδας να επιστρέψει άρον άρον στην πατρίδα. Ο,τι αρχίζει ωραίο, τελειώνει με πόνο.
Συν τοις άλλοις, αυτό το μοιραίο 40λεπτο απέδειξε πόσο απέχει το «παίζω καλά» από το «ξέρω να νικάω». Κι επίσης, καταλάβαμε γιατί ο χρυσός κανόνας του μπάσκετ το αναφέρει ξεκάθαρα και με μεγάλα γράμματα: Η επίθεση κόβει εισιτήρια, αλλά η άμυνα είναι αυτή που κερδίζει τα πρωταθλήματα και τις προκρίσεις. Ωραίο το μοντέρνο και ελκυστικό μπάσκετ, αλλά…
Στην κρίσιμη στιγμή, λοιπόν, η Ελλάδα προδόθηκε από την άμυνά της, η οποία παραδοσιακά είναι το σήμα κατατεθέν της και μέχρι χθες το απόγευμα είχε αποτελέσει το ισχυρότερο ατού της. Οι Σέρβοι, που στα ματς της Γρανάδας σκόραραν κατά μέσο όρο 64,4 πόντους, σε όλο το ματς εναντίον της Ελλάδας, τους πέτυχαν από την τρίτη περίοδο (σκορ 64-55). Και το έκαναν με όλους τους δυνατούς τρόπους. Μέσα από τη ρακέτα (Ραντούλιτσα 16, Κρίστιτς 10), απ’ έξω (Μπογκντάνοβιτς 21), με τους σταρ (Τεόντοσιτς 13) αλλά και τους αουτσάιντερ (Κάλινιτς 12). Κάπως έτσι, η ομάδα του Φώτη Κατσικάρη έχασε την αυτοπεποίθησή της, ενώ έπαψε να λειτουργεί βάσει σχεδίου και άρχισε να παίζει με το ατομικό ένστικτο. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία δεν υπήρξε ούτε ένας να διακριθεί ή να δείξει ότι μπορούσε να κάνει το ποτάμι να γυρίσει πίσω.
Ομως, το χειρότερο απ’ όλα ήταν ότι στο πρώτο ματς που τα πράγματα δεν της πήγαιναν βολικά, έδειξε να χάνει τον προσανατολισμό της, την ψυχραιμία της και το μαχητικό πνεύμα της. Ειδικά στην τελευταία περίοδο φάνηκε να παραδίδεται άνευ όρων. Το ένιωθε κανείς από τον τρόπο που ο Μπουρούσης ξαφνικά άνοιξε καβγά με τον Μπιέλιτσα, σε μια στιγμή που δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος, γιατί όλα είχαν κριθεί.
Οι καμικάζι της Σερβίας νίκησαν πεντακάθαρα και δίκαια. Χωρίς να κατεβάσουν καν την καλύτερη δυνατή τους ομάδα, παρουσιάστηκαν διαβασμένοι, σκληροί και αποφασιστικοί όταν έπρεπε. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο απέδειξαν ότι ήταν πιο έτοιμοι να προκριθούν στην επόμενη φάση.
Στην Ελλάδα μένει η 9η θέση (λόγω βαθμολογίας στην πρώτη φάση), δύο θέσεις πιο ψηλά από το 2010, αλλά και η «ρετσινιά» ότι ήταν η μοναδική ομάδα που τερμάτισε πρώτη και μάλιστα αήττητη σε όμιλο της πρώτης φάσης αλλά αποκλείστηκε.
Από τη μία, αυτή είναι η φυσιογνωμία της μάχης. Από την άλλη, έπεσε και… στην περίπτωση, αφού διασταυρώθηκε όχι απλώς με την πιο δύσκολη από τις ομάδες που τερμάτισαν στην 4η θέση, αλλά με μια ομάδα με τεράστια μπασκετική παράδοση και κανένα φόβο.
