Μυρσίνη Ζορμπά:
«Πολιτική του Πολιτισμού / Ευρώπη και Ελλάδα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα», σελ. 423. Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2014.
Οποιοι φιλόμουσοι και ειλικρινείς φίλοι του πολιτισμού γενικότερα επιθυμούν να ψάξουν βαθύτερα το θέμα της πολιτιστικής πολιτικής, ας διαβάσουν αυτό το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο στο οποίο η σχέση πολιτιστικής πολιτικής και μουσικής είτε θίγεται άμεσα είτε συνάγεται έμμεσα αλλά με σαφήνεια. Η εκ μέρους της συγγραφέως ορθολογικά οργανωμένη, επιστημονικά τεκμηριωμένη διαπραγμάτευση αυτού του πεδίου, που είναι απολύτως ζωτικής σημασίας για την υγεία και τη συνοχή ταυτότητας μιας κοινωνίας, βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Ειδικά δε στην περίπτωση της Ελλάδας, αποκωδικοποιεί ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα μια μοιραίως ασυνεχή, συχνά στρεβλή συντελεσμένη πορεία, ενώ φωτίζει την τραγικά αδιέξοδη –και επικίνδυνη- σημερινή κατάσταση.
Η «πέτρινη» δεκαετία του ’50 (δεκαετία «αποβαλκανοποίησης», τουριστικής ανάπτυξης, ίδρυσης Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαυρίων), η σύντομη, τραγικά χαμένη πολιτι(στι)κή άνοιξη του ’60, η επταετία των συνταγματαρχών και η από αυτούς ίδρυση του ΥΠΠΟ, η Μεταπολίτευση, η δεκαετία του ’80 και η σοσιαλιστική «Αλλαγή», το γύρισμα του 21ου αιώνα, ΚΠΣ και Πολιτισμός: όλα αναλύονται νηφάλια, ανατέμνονται, αποκωδικοποιούνται με μετρημένο λόγο. Το βιβλίο διαβάζεται με προσπάθεια, ειδικά τα πρώτα κεφάλαια όπου, αναπόδραστα, εκτίθενται απαραίτητες θεωρητικές αναλύσεις και παρουσιάζονται πολιτιστικές πολιτικές των ευρωπαϊκών χωρών. Ομως, προχωρώντας στα ακανθώδη (πολιτιστικά) καθ’ ημάς, η ανάγνωση αναφλέγεται και μετατρέπεται σε ενεργό καθρέφτη, που αφηγείται ένα παρατεταμένο θρίλερ αυτογνωσίας με βασανιστικά αβέβαιη έκβαση.
