Του Πέτρου Μανταίου

Είναι γνωστό ότι το παροιμιώδες (καλή ώρα σήμερα) «εννιά έχει ο μήνας», συνώνυμο της ραθυμίας, του «πέρα βρέχει» και του «δε βαριέσαι» (υπάρχει και άλλο ρήμα, σε τρίτο πρόσωπο αυτό, αλλά λιγότερο… εύηχο), προέρχεται από παλαιότερη εποχή, όταν η μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων γινόταν κάθε εννέα του μηνός∙ εφ’ όσον υπήρχαν χρήματα στο δημόσιο ταμείο και δεν ίσχυε κανένας διεθνής οικονομικός έλεγχος∙ οι σημερινοί Ελληνες είμαστε πρωτάρηδες σε… μνημόνια, η Ελλάδα έχει γεράσει –να μην πω, κακογεράσει– μ’ αυτά.

Πριν από δύο καλοκαίρια, για να μπω στο θέμα, στο Νότιο Πήλιο, με πρωτοβουλία δημοτικού συμβούλου, μαζευτήκαμε είκοσι άνθρωποι, χωριστήκαμε σε δυάδες, πήραμε μεγάλες σακούλες σκουπιδιών και πιάσαμε να… μαζεύουμε από τα πρανή του δρόμου (δύο διαδρομές από οκτώ χιλιόμετρα έκαστη) το «εννιά έχει ο μήνας» οδηγών και επιβατών. Η «σοδειά», θυμάμαι, ξεπέρασε τις σαράντα σακούλες: από τα συνήθη πλαστικά και αλουμινένια δοχεία μέχρι στρώματα και σερβιέτες.

Πριν από δύο εβδομάδες, που βάδισα στην ίδια διαδρομή, υπολόγισα πρόχειρα (ένεκα… πείρας) ότι η φετινή «σοδειά» τού «πέρα βρέχει» οδηγών/επιβατών θα πρέπει να ήταν υπερδιπλάσια της προπέρσινης. Αυτό σημαίνει, όπως επιχείρησα να ερμηνεύσω, ότι: ή όσο εξελίσσεται η κρίση γινόμαστε όλο και περισσότεροι οι «εννιαμηνίτες» ή ότι (αυτό προσφέρεται για θέμα διατριβής στη… μακροοικονομία) η κρίση μάς έκανε πιο… καταναλωτικούς.

Μια άλλη παρατήρηση που έκανα εξετάζοντας τα «απόβλητα», με τα οποία ανεκδιήγητοι οδηγοί «στολίζουν» τους δρόμους της φιλτάτης πατρίδος (για την οποία είμαι βέβαιος ότι… λουφάρουνε, αλλά αυτό είναι άλλο, μεγάλο ζήτημα), είναι πως ήταν εντυπωσιακά πολλές οι χάρτινες συσκευασίες γάλακτος! Τόσο που αναλογίστηκα (έτσι, για να δώσω στο σημερινό χρονογράφημα μία νότα ευθυμογραφήματος), μήπως κοντά στους αναρίθμητους… μωρούς που έχουν δίπλωμα οδήγησης, δίνουν τώρα (με τροπολογία σε νομοσχέδιο Παρασκευής για τα… μαιευτήρια) διπλώματα και στα… μωρά.