Του Πέτρου Μανταίου

Ειπώθηκαν πολλά ενδιαφέροντα… ανέκδοτα από τον πρωθυπουργό, αλλά και από τον αντιπρόεδρο της κυβερνήσεως, στα εγκαίνια της ΔΕΘ («Εφ.Συν.», 8/9). Ομως εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η «αποστροφή περί τιμωρίας των εμπνευστών του ΕΝΦΙΑ», που τη «σχολίασαν σκωπτικά στο παρασκήνιο ακόμα και οι οικείοι του». Να κάνω κι εγώ ένα σχόλιο, παρ’ όλο που δεν ανήκω στους οικείους του πρωθυπουργού: Εκ πείρας, μάλλον τα υποκείμενα της έμπνευσης του ΕΝΦΙΑ, δηλαδή οι φορολογούμενοι ιδιοκτήτες, θα τιμωρηθούμε. Ως συνήθως! Και λέω «ως συνήθως», διότι, έως τώρα, μόνες «τιμωρίες» που έχουν υποστεί οι ποικιλώνυμοι ε(ν)φιά(λτες) της Ιστορίας είναι: όταν αφορίζονται στους… πανηγυρικούς εθνικών επετείων ή όταν γίνονται συνώνυμοι κακών ονείρων ή όταν συμβολικά τους μνημονεύει ο Καβάφης. Στη ζώσα πραγματικότητα οι Εφιάλτες, ως καθώς πρέπει δωσίλογοι, καταλήγουν σκέτα… άλτες ημών των υπολοίπων και… εις άλλα με υγεία. Ως προς δε το περί τιμωρίας ανέκδοτο της Θεσσαλονίκης, μάλλον αρμόζει στον εκφωνήσαντα το περί… μωρίας εγκώμιον.

Στην όμορφη Σέριφο, που βρέθηκα το Σαββατοκύριακο φιλοξενούμενος από φίλους αγαπητούς (και φίλες πιο αγαπητές!), μου αφηγήθηκαν ένα άκρως… μεταφερόμενο στην επικαιρότητα ανέκδοτο: Αλογο προτείνει σε γάιδαρο να του κάνει το τραπέζι. Αμήχανος αλλά και κολακευμένος ο γάιδαρος δέχεται και πάει. Τα χάνει όμως εντελώς, όταν βλέπει το αλογόσπιτο γεμάτο έπαθλα και κύπελλα, με το άλογο να αφηγείται, λεπτομερώς και με έπαρση, πόθεν η κάθε πρωτιά: Ντέρμπι, Ασκοτ, Παρίσι, Νέα Υόρκη… όλες πρώτες νίκες στις μεγαλύτερες ιπποδρομίες του κόσμου. Ηρθε όμως η ώρα να ανταποδώσει το τραπέζι ο γάιδαρος. Πήγε το άλογο, καθότι… ευγενές και γενναιόψυχο, βλέπει, δεξιά-αριστερά, στο φτωχοκάλυβο του γαϊδάρου. Ερημιά από… διακρίσεις. Αδεια ντουβάρια, με μόνη μια μεγάλη φωτογραφία… ζέβρας. «Αυτό τι είναι;» απόρησε το άλογο. «Α, τίποτα σοβαρό…» απάντησε αδιάφορα ο γάιδαρος. «Είναι από τότε που έπαιζα στη Γουβέντους»…