Του Πέτρου Μανταίου

Εκαστος με τις ανάγκες του και με τον… πόνο του! Εδώ, με τους τζερεμέδες από τη ρωσο-ουκρανική κρίση και τα εμπάργκο, καιγόμαστε για τα ροδάκινα και στην Αμερική «άδειασαν τα ράφια με τα καλάσνικοφ» («Καθημερινή», 7/9). Δεν πέρασαν καλά καλά δύο 24ωρα από τη στιγμή που ο Ομπάμα απαγόρευσε τις ρωσικές εισαγωγές εν γένει, και, εν είδει, οι Αμερικανοί, σε ορισμένα σημεία των ΗΠΑ, έκαναν μαζικές αγορές (ρωσικών) καλάσνικοφ. Τόσο που, όπως σημείωνε η «Οάσινγκτον Ποστ», οι εργαζόμενοι στις εταιρείες εμπορίας/εισαγωγής καλάσνικοφ αναγκάστηκαν να εργαστούν αδιάκοπα για να καλύψουν την «απρόβλεπτα μεγάλη ζήτηση».

Εφτασε κάποιοι να αγοράσουν ακόμα και οχτώ με δέκα… κομμάτια, αξίας χιλίων δολαρίων έκαστο, θεωρώντας ότι κάνουν (μία από τις πιο… ιερές λέξεις στο λεξιλόγιο των αμερικανικών αξιών…) επένδυση! [Πριν από δύο-τρία χρόνια, ετοιμόλογος κρεοπώλης στο Πήλιο, σε ερώτηση της γυναίκας μου (τη Δευτέρα συμπληρώνεται χρόνος από το θανατηφόρο τροχαίο που έσβησε το γέλιο από τα χείλη της), αν είναι καλό το κρέας που μας δίνει, απάντησε… μεγαλοπρεπώς: «Κυρία μου, εσείς δεν αγοράζετε κρέας, κάνετε επένδυση!»].

Το φαινόμενο, κατά το δημοσίευμα, αποτελεί ένα ακόμα δείγμα των παράδοξων συνεπειών, κάθε φορά που, επισήμως, επιχειρείται να μειωθεί η κατανάλωση όπλων: αυξάνεται η ζήτηση! Το 1990, που συζητιόταν στο Κογκρέσο το θέμα της οπλοχρησίας, οι πωλήσεις όπλων εκτινάχθηκαν. Ομοίως και το 2006. Το 2012 που, μετά από πολύνεκρη επίθεση σε σχολείο, ο Ομπάμα αποπειράθηκε να προωθήσει νομοθεσία για εκτεταμένο έλεγχο οπλοφορίας/οπλοχρησίας, πάλι… άδειασαν τα ράφια. Τώρα, για ιδιαίτερους, γνωστούς λόγους (ένας ακήρυκτος πόλεμος που όμως είναι πόλεμος χωρίς να είναι πόλεμος…), η προτίμηση εστράφη στα ρωσικά καλάσνικοφ, και για λόγους… επενδυτικούς. Επαληθεύεται έτσι, κυριολεκτικά, το παροιμιώδες: ο θάνατός σου, η ζωή μου. Γνωστού όντως ότι οι νταβατζήδες πουλάνε προστασία, άραγε τι πουλάνε οι έμποροι όπλων;