O Κoρέα διεκδικεί να συνεχίσει να οικοδομεί μια νέα κοινωνία, στην οποία «οι ισχυροί δεν θα εκμεταλλεύονται τους πολίτες, οι τράπεζες δεν θα μας κλέβουν, οι πολιτικοί δεν θα προτάσσουν τα κέρδη έναντι των ανθρώπων»

Της Χριστίνας Πάντζου 

Στο πανόραμα των διεργασιών χειραφέτησης της Λατινικής Αμερικής κάθε κίνημα έχει επιλέξει τον δικό του δρόμο για να μεταμορφώσει τα οράματα σε ριζοσπαστικές αλλαγές. Αυτό είναι και το νόημα της «επανάστασης των πολιτών» του Εκουαδόρ, που στις εκλογές της 17ης Φεβρουαρίου διεκδικεί να συνεχίσει να οικοδομεί μια νέα κοινωνία στην οποία «οι ισχυροί δεν θα εκμεταλλεύονται τους πολίτες, οι τράπεζες δεν θα μας κλέβουν, οι πολιτικοί δεν θα προτάσσουν τα κέρδη έναντι των ανθρώπων», όπως δηλώνει ο πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα.

Σε όλες τις δημοσκοπήσεις ο Κορέα προηγείται, με μεγάλη πιθανότητα να κερδίσει την επανεκλογή του από τον πρώτο γύρο. Τα ποσοστά του κυμαίνονται από 49% έως 56% έναντι 18% και 13% του κύριου αντιπάλου του και πρώην τραπεζίτη Γκιγέρμο Λάσο, ενώ ο Αλμπέρτο Ακόστα, ηγέτης της αριστερής αντιπολίτευσης, δεν φαίνεται να ξεπερνά το 6%.

Το διακύβευμα δεν είναι απλώς η πορεία λαϊκών μεταρρυθμίσεων στην ίδια τη χώρα αλλά και οι διεργασίες ολοκλήρωσης της ηπείρου. Ο Γκιγέρμο Λάσο έχει δηλώσει ότι η ALBA (Μπολιβαριανή Συμμαχία των λαών της Αμερικής μας) δεν είναι παρά μια «τριτοκοσμική αυτοκρατορία» και υπόσχεται να αποχωρήσει από αυτήν για να εντάξει τη χώρα στη Συμμαχία του Ειρηνικού, ένα εμπορικό μπλοκ νεοφιλελεύθερης κοπής, και να επιστρέψει στις «αναδιαρθρώσεις» του άγριου καπιταλισμού.

Αλλά η πρότασή του δεν φαίνεται να συγκινεί τους ψηφοφόρους. Η «επανάσταση των πολιτών», στα έξι χρόνια ζωής της, μείωσε την ανεργία στο 4,8% (το χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία της χώρας) και τη φτώχεια από το 38,5% στο 28,6%, καθιέρωσε μισθό 300 δολαρίων, που για πρώτη φορά επιτρέπει την κάλυψη του βασικού καλαθιού των νοικοκυριών, τριπλασίασε τις επενδύσεις σε παιδεία και υγεία, καθιερώνοντας την οικουμενική πρόσβαση των πολιτών σε αυτές. Δίνοντας τέλος στον ζυγό του εξωτερικού χρέους, η χώρα πέτυχε επίσης 8,5% μεγέθυνση στον μη πετρελαϊκό παραγωγικό τομέα.

Είναι αυτές κι άλλες πολλές κατακτήσεις στις οποίες θέλει να εμβαθύνει το πρόγραμμα της Alianza PAIS, του πολιτικού κινήματος του οποίου ηγείται ο Κορέα, με το πρόγραμμα «35 προτάσεις για τον σοσιαλισμό του Ευ Ζην». Βασικοί άξονές του είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των λαϊκών στρωμάτων, η ανάκτηση του δημόσιο τομέα που σαρώθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές -είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη λαϊκή ευημερία- και η μετάβαση σε μια κοινωνία όπου η ζωή και η ανθρώπινη εργασία υπερέχει αδιαπραγμάτευτα του κεφαλαίου. Όλα αυτά, με εργαλεία τον εκδημοκρατισμό των μέσων παραγωγής, την προώθηση της κοινωνικής οικονομίας και την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας από τα κάτω.

Οπως λέει η Χιλιανή δημοσιογράφος και θεωρητικός Μάρτα Χάρνεκερ, στο «Εκουαδόρ: μια νέα Αριστερά σε αναζήτηση της ολόπλευρης ζωής», το Κίνημα Alianza PAIS είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον φαινόμενο, που δεν είναι ωστόσο υπεράνω κριτικής, αφού λάθη έχουν γίνει στην πορεία. Πολλά εκκρεμούν στη σχέση της κυβέρνησης με τους ιθαγενείς, στο πώς συνδυάζει τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα της Μητέρας Γης με την υπερεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, ή τη στάση του απέναντι σε ακτιβιστές, θέματα ανάμεσα στα πολλά που έχουν φέρει τον Κορέα σε αντιπαράθεση με άλλες αριστερές δυνάμεις. Αλλά αυτός είναι και ο πλούτος μιας διαδικασίας αλλαγής που μόλις ξεκινά -και μέσα και από τις εκλογές της 17ης Φεβρουαρίου διεκδικεί την εδραίωσή του.

Ιστορικό Ροής

Εκτύπωση

Επιστροφή