Πριν από κάποια χρόνια, ένας φιλόζωος -μακαρίτης πια- δημοσιογράφος αποφάσισε να φροντίσει μερικά εγκαταλειμμένα σκυλιά, που κάποιοι τα είχαν πετάξει στο δασάκι του Συγγρού, πίσω από το Χίλτον. Συνεννοήθηκε με τον χασάπη του, στη γειτονιά του, να του κρατάει όσα κόκαλα κ.λπ. περίσσευαν, τα οποία αγόραζε πολύ φτηνά, τα έβραζε με ρύζι ή μακαρόνια και δυο-τρεις φορές τη βδομάδα πήγαινε και τάιζε τους δύστυχους προστατευόμενούς του.

Μια φορά, που λέτε, μια πελάτισσα του χασάπη ρώτησε τον φιλόζωο: «Γιατί δεν δίνετε αυτά τα χρήματα σε κάποιους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, αντί να τα πετάτε για τα σκυλιά;» και ο φιλόζωος της απάντησε: «Σάς δίνω ένα χιλιάρικο [τότε είχαμε δραχμές] για να το στείλετε στα πεινασμένα παιδάκια της Αφρικής, αρκεί να με βεβαιώσετε ότι η μικρή αυτή βοήθεια θα πιάσει τόπο, δηλαδή θα φτάσει στα παιδάκια».

Η κυρία τον στραβοκοίταξε και του είπε ότι δεν μπορούσε να τον βεβαιώσει γι' αυτό. Και τότε ο φιλόζωος δημοσιογράφος τής εξήγησε γιατί αποφάσισε να φροντίζει τα ζωάκια του Συγγρού: «Για την υποστήριξη των αναξιοπαθούντων ανθρώπων, εδώ και στο εξωτερικό, υπάρχουν χιλιάδες οργανώσεις και εκατομμύρια ευαίσθητοι άνθρωποι. Αλλοι κάνουν σωστή δουλειά και ανακουφίζουν τη δυστυχία τους, άλλοι απλώς κλέβουν τις εισφορές των ευαίσθητων ανθρώπων. Εγώ δεν μπορώ να ξέρω αν η βοήθεια φτάνει στον προορισμό της. Ξέρω, όμως, ότι τα λίγα χρήματα και ο χρόνος που ξοδεύω φτάνουν και ανακουφίζουν τα δύστυχα αυτά ζωάκια, που κάποια τα πέταξαν εκεί. Και αυτό με γεμίζει χαρά».

Τα γράφω αυτά επειδή διάβασα μια παρόμοια ερώτηση, προχθές, στο φέισμπουκ: «Αντί να ξοδεύετε τόσα χρήματα για τα αδέσποτα, γιατί δεν πάτε να βοηθήσετε κάποιους άστεγους που κοιμούνται στα παγκάκια;». Η απάντηση σ' αυτό ή σε παρόμοια ερωτήματα θα μπορούσε να είναι αυτή:

* Ο άστεγος άνθρωπος δεν είναι σκύλος, για να ανακουφιστεί με μια κατσαρόλα κόκαλα και ρύζι. Ούτε μπορείς να του βάλεις ένα λουρί και να τον πας στον γιατρό. Εχει προσωπικότητα και αξιοπρέπεια και, βέβαια, πολύ μεγαλύτερες ανάγκες. Γι' αυτόν θα 'πρεπε να φροντίζει το κράτος, στο οποίο όλοι -ή σχεδόν όλοι- πληρώνουμε φόρους. Και το κράτος -τα υπουργεία, οι δήμοι, η Εκκλησία- όλο και κάτι κάνει γι' αυτό. Για τα αδέσποτα, αντίθετα, φροντίζουν σχεδόν αποκλειστικά οι ιδιώτες, είτε ατομικά ή μέσα από φιλοζωικές οργανώσεις. Θα έπρεπε, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους να τους ενθαρρύνουμε και να τους συγχαίρουμε για την ευαισθησία και τον πολιτισμό τους, κι όχι να τους κάνουμε τέτοιου τύπου ανόητες και άδικες ερωτήσεις.

Και να ξέρετε ότι αυτοί που κάνουν τέτοιες ερωτήσεις -και κουνάνε το δάχτυλο σ' όσους φροντίζουν τα αδεσποτάκια- είναι ακριβώς εκείνοι που δεν νοιάζονται για τίποτα, πέρα απ' την πάρτη τους και τους (πολύ) στενούς συγγενείς τους. Αν νοιάζονται και γι' αυτούς…

Ο Παναγιώτης Διαμαντής θα παίρνει τα γράμματά σας στη διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 8, Αθήνα (στήλη «Εμείς κι αυτά»), τα τηλεφωνήματά σας στον αριθμό 211 1045000, κάθε Δευτέρα και Τρίτη, 11.00-13.00 και τα e-mails σας στη διεύθυνση [email protected]

……………………………………………

*Το Σάββατο, που μιλούσε ο Σαμαράς στη ΔΕΘ, κυρίες και κύριοι, όλη η αγέλη μου νόμιζε ότι δεν μιλούσε ο πρωθυπουργός αλλά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μιλάμε ότι ο άνθρωπος σφυροκόπησε, χτύπησε σαν χταπόδι την κυβέρνηση, της οποίας, όμως, εντελώς συμπτωματικά… προΐσταται! Καταξέσκισε όλες της τις αποφάσεις, όλους τους νόμους -που η κυβέρνησή του έφερε και ψήφισε!- και κατέληξε στη διαπίστωση ότι «με τριτοκοσμικές αποδοχές δεν μπορούμε να 'χουμε ούτε σωστή Παιδεία ούτε σωστή Υγεία ούτε έρευνα ούτε τίποτα»! Δηλαδή, ο πρωθυπουργός της χώρας παραδέχτηκε ως σωστά τα όσα φωνάζει, χρόνια τώρα, σύσσωμη η αντιπολίτευση.

Και σαν να μην έφτανε όλη αυτή η φοβερή αυτοκριτική, ο Σαμαράς προσπάθησε να μας πείσει, στα σοβαρά, πως για όλ' αυτά -μισθούς και συντάξεις πείνας, χαράτσια και φόρους επί φόρων κ.λπ.- φταίει η αντιπολίτευση και, ειδικά, ο ΣΥΡΙΖΑ! Ρε, μπας και τα τελευταία 40 χρόνια κυβερνούσε και αποφάσιζε ο ΣΥΡΙΖΑ; Μπας και όλοι μας ζούσαμε σε άλλο τόπο και δεν ξέραμε τι συνέβαινε εδώ; Μπας και τόσα χρόνια κυβερνούσε ο Τσίπρας κι όχι ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης κι ο Αντωνάκης; Μπας κι η Παπαρήγα κρατούσε στο σπίτι της την αμαρτωλή «λίστα Λαγκάρντ» κι όχι -όπως ξέραμε- ο αντιπρόεδρος Βαγγελάκης; Μήπως τα 'χουμε παίξει τελείως; Μήπως είμαστε ούφο και δεν το ξέραμε;