Υπάρχουν σκύλοι που μαθαίνουν περίεργα «κόλπα» και εντυπωσιάζουν μ' αυτά τους δικούς τους και τους φίλους τους. Υπάρχουν σκύλοι που μαθαίνουν να υπακούνε, να «κάθονται-και-να μένουν», να ορμάνε όταν τους λες «όρμα». Γενικά, οι σκύλοι μαθαίνουν εύκολα να κάνουν αυτά που τους ζητάμε, αρκεί να ξέρουμε πώς να τους τα ζητήσουμε.
Ο Ταρζάν, ο ημίαιμος «λυκάκος» που μου άφησαν πεσκέσι, τον Φεβρουάριο, έξω απ' το σπίτι, και τον οποίο υιοθέτησα -κλείνοντας μ' αυτόν την καριέρα μου ως αναδόχου εγκαταλειμμένων σκύλων-, δεν κάνει τίποτα απ' όλα αυτά, για τον απλούστατο λόγο ότι ποτέ δεν του ζήτησα να μάθει τίποτα. Και όμως, επινόησε από μόνος του μια κίνηση, πολύ απλή, η οποία όμως τον απάλλαξε από ένα καθημερινό πρόβλημα: Οταν του γεμίζω το μπολάκι του με ξηρά τροφή (κροκετίτσες) και λίγο γάλα από πάνω, πέφτει με τα μούτρα και τρώει, όπως όλοι οι σκύλοι. Οταν το μπολάκι του αδειάσει και θέλει να γλείψει το λίγο γάλα που έχει απομείνει, τότε το μπολάκι, ελαφρύ και πλαστικό καθώς είναι, αρχίζει και φεύγει. Μπρος το μπολάκι, πίσω ο Ταρζάν! Αυτό το πρόβλημα -να πηγαίνουν βόλτα τα μπολάκια σ' όλη την αυλή- το αντιμετώπισαν κατά καιρούς όλα μου τα σκυλιά, απ' τον Αρη κιόλας. Κι όμως, ο Ταρζάν είναι ο μόνος που το έλυσε, με μια κίνηση που θυμίζει το αυγό του Κολόμβου: βάζει μέσα στο άδειο μπολάκι το ένα του «χεράκι», το ακινητοποιεί και γλείφει έτσι το εναπομείναν γάλα μέχρι την τελευταία του σταγόνα!
Είναι ένα κόλπο που δεν του το έμαθα εγώ -ούτε καν μου είχε περάσει απ' το μυαλό. Πρόκειται για καθαρά δική του πατέντα, που δείχνει ότι το ζωάκι έχει μυαλό κοφτερό σαν μαχαίρι: είδε το πρόβλημα, σκέφτηκε και βρήκε την ιδανική λύση!
Καταλαβαίνετε τώρα πόσο ανόητοι είναι κάποιοι άνθρωποι που, θέλοντας να βρίσουν έναν συνάνθρωπό τους που τον θεωρούν ανίκανο, τον αποκαλούν «ζώο»! Τρομάρα τους…
Να επισημάνω, ακόμα, ότι ο Ταρζανάκος μου είναι μόλις 9-10 μηνών, εντελώς άπειρος και γενικά χαζοχαρούμενος, συγκρινόμενος με την Αλλοπάρ (8 ετών), τον Σούρτα (6-7 ετών) και την Κάρμεν (6 ετών). Και όμως, είναι ο πιο έξυπνος σ' όλη την αγέλη μας! Διότι η ευφυΐα χρόνια δεν κοιτά. Μπορεί αυτό να στεναχωρήσει την Αλλοπάρ, αλλά είναι η (πικρή) αλήθεια…
Τέλος, πρέπει να σας θυμίσω ότι οι πρώτοι-πρώτοι «άνθρωποι» (πριν 2.500.000 χρόνια) χρειάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια για να μετατρέψουν, χτυπώντας την κατάλληλα, την πέτρα σε αιχμηρό εργαλείο, προκειμένου να τεμαχίζουν την τροφή τους αλλά και τα δέρματα των ζώων για να φτιάχνουν κάπες για το κρύο. Αντίθετα, ο Ταρζανάκος μου βρήκε την πατέντα του σε 2-3 μήνες! Γουάου!
