Του Σπύρου Τσάμη
Η προσεκτική παρακολούθηση του ραντεβού της Μαδρίτης οδηγεί σε όσο γίνεται περισσότερο ασφαλή συμπεράσματα… Η κοσμοπολίτισσα κυρία της Μαδρίτης, η Ρεάλ, με τη συμπολίτισσα, την «ατίθαση φωτιά» – Ατλέτικο, κλήθηκαν το Σάββατο «στα δύσκολα» να βγάλουν προτερήματα και ελαττώματα. Οσα δύσκολα κρύβονται δηλαδή στην αρχή κάθε περιόδου, γιατί τότε οι ομάδες δεν έχουν μεστώσει όπως στη διάρκεια της διαδρομής, οπότε μπορούν ακόμη και να ξεγελάσουν με προπονητικά τερτίπια… Στην αυγή της φετινής προσπάθειας, αναπόφευκτα, βγαίνει ατόφια ενώπιόν μας η πρώτη ύλη χαρισμάτων και αδυναμιών…
Ε, λοιπόν, Ολυμπιακέ, σήμερα στο «Καραϊσκάκη», αν θέλεις να ελπίζεις και να πας κόντρα σε προγνωστικά και λογική, μην αφήσεις στιγμή απ’ τα μάτια σου τη Λερναία Υδρα! Με τη διαφορά ότι δεν χρειάζεται να της κόψεις εσύ ένα από τα… εννέα κεφάλια (όπου κεφάλι η αγωνιστική απαίτηση κάθε στιγμής του παιχνιδιού…) ώστε ακαριαία να βγουν άλλα δυο κεφάλια, όπως στο ομηρικό ερπετό της λίμνης Λέρνα…
Για να εξηγούμαι… «Δύο κεφάλια», η δυνατότητα της Ατλέτικο Μ. να αναπροσαρμόζει εν ριπή οφθαλμού τον συντηρητικό τρόπο σκέψης της σε παιχνίδι πρωτοβουλίας, ικανό να σε αποσυντονίσει και να σε αιφνιδιάσει! Ετσι την έπαθε το Σάββατο η Ρεάλ Μ. μέσα στο σπίτι της… Για την ακρίβεια, και η Ρεάλ Μ. γιατί η φετινή Ατλέτικο τείνει να τελειοποιήσει την αγωνιστική φιλοσοφία που έθρεφε τα δύο προηγούμενα χρόνια, αλλά κυρίως πέρυσι. Κατά το κοινώς λεγόμενο, είναι ύπουλο το παιχνίδι της…
Μπαίνει στο γήπεδο με αρχική βλέψη να φιμώσει τον αντίπαλό της! Κι αφού στείλει μήνυμα, όπως αυτό που πήρε ο αντίπαλός της μόλις άρχισε το τοπικό ντέρμπι το Σάββατο, δηλαδή ότι «με λένε Ατλέτικο και δεν μπορείς να με κάνεις ό,τι θέλεις», μετά έβγαινε μπροστά, με περισσότερα από ένα… κεφάλια! Φάνηκε δηλαδή και πάλι ότι οι στημένες φάσεις παραμένουν το δυνατό όπλο της, αλλά όχι μόνο… Ειδικά στα κόρνερ που κερδίζει, αν παρατηρήσετε κινήσεις και σχεδιασμό εντός κι εκτός αντίπαλης περιοχής όταν ο συμπαίκτης είναι έτοιμος να στείλει την μπάλα απ’ το σημαιάκι στην περιοχή, θα δείτε πως υπάρχει αυτοματισμός. Τα πέντε από τα 12 τελευταία γκολ που έχει πετύχει στο ισπανικό πρωτάθλημα τα γέννησαν στημένες φάσεις και 11 από τα 15 τελευταία τα πέτυχε με κεφαλιά, είτε από στημένη, είτε όχι!
Πέρυσι, επίσης στην πρεμιέρα του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, η Παρί Σεν Ζερμέν πέτυχε και τα τρία γκολ στο «Καραϊσκάκη» από κόρνερ! Αλλαξε ο Ολυμπιακός; Θα φανεί στο γήπεδο…
Στημένες φάσεις, λοιπόν, αλλά όχι μόνο. Το δεύτερο γκολ απέναντι στη Ρεάλ Μ. με σκόρερ τον Αρντά στο 76΄ δεν ήταν πετυχημένη έκρηξη στιγμής αλλά αποτέλεσμα διαρκούς κίνησης, πίεσης λες και ήταν παιχνίδι που γινόταν στο «Βιθέντε Καλντερόν» και όχι στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Αναγκαία διευκρίνιση, ορατή διά γυμνού οφθαλμού: Οταν είδαμε την Ατλέτικο Μ. να ξεθαρρεύεται στην επίθεση, είχε φροντίσει στις αμέσως προηγούμενες φάσεις να κλείσει με αλληλοκάλυψη ανοιχτούς διαδρόμους προς την άμυνά της, αν και υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο εκεί…
Να η αχίλλειος πτέρνα λοιπόν! Η αριστερή πλευρά της άμυνας ειδικότερα, της αμυντικής λειτουργίας γενικότερα. Αριστερά στην άμυνα, ο Γκιγέρμε Σιγκέιρα, αν όχι πηγή κινδύνων, έδινε συχνά το κλειδί στα χέρια των παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης…
