Του Γιάννη Ντεντόπουλου

Να λοιπόν πώς η μουρμούρα γίνεται αποθέωση…

Ο νέος Ολυμπιακός, με ενδεκάδα στην οποία συναντούσε κανείς επτά πρόσωπα που δεν υπήρχαν στο περσινό ρόστερ, έκανε ιδανικό ξεκίνημα στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ, δίνοντας τέλος στο σερί με τις φαρμακωμένες πρεμιέρες.

Η έξαψη που προκαλούσε το μεγάλο ευρωπαϊκό παιχνίδι, αλλά κυρίως το ηχηρό 3-2 επί της «τρομερής» πρωταθλήτριας Ισπανίας, Ατλέτικο Μαδρίτης, έβαλε πλέον σε διαφορετικές βάσεις και τις «ερυθρόλευκες» προσδοκίες από τη φετινή διοργάνωση, δίνοντας έναν άλλο, πιο θερμό τόνο στις σχέσεις του κοινού με την ομάδα.

Δεν ήταν εύκολο να βάλεις με πλάτη στο χορτάρι μια καλοδουλεμένη ποδοσφαιρική μηχανή που πέρυσι έφτασε μέχρι τον τελικό της Λισαβόνας χωρίς ήττα κι έχασε το τρόπαιο μέσα από τα χέρια της, στην παράταση από τη Ρεάλ Μ., την οποία τρεις μέρες πριν αιχμαλώτισε μέσα στο «Μπερναμπέου» της. Τα κατάφερε όμως γιατί την πολέμησε με τα «όπλα» της και μπόρεσε να της βάλει τρία γκολ – το ένα πιο καίριο από το άλλο.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι πως της χάλασε το μυαλό, επειδή της άφησε την κατοχή και τη χτύπησε με γρήγορες επιθέσεις, με την μπάλα χαμηλά στο χορτάρι και με την τακτική που χρησιμοποιεί η κόμπρα όταν έρχεται η ώρα να εκτελέσει το θύμα της.

Οσο για την Ατλέτικο Μαδρίτης, με ή χωρίς τον «Τσόλο» Σιμεόνε να βρυχάται σαν λιοντάρι δίπλα στις γραμμές, αν μη τι άλλο δεν είναι συνηθισμένη να κάνει τρεις φορές σέντρα στο ίδιο παιχνίδι.

Στην ουσία, όλο το ματς παίχτηκε στον τρόπο που η κάθε ομάδα θα έβγαζε την μπάλα στην αντίπαλη εστία, αποφεύγοντας τον συνωστισμό της μεσαίας γραμμής.

Ο Ολυμπιακός έμοιαζε με το Πεζικό. Με άξονα τον μπαλαδόρο Ντομίνγκες ώς το 58’ και τον Κασάμι στο διάστημα που έμεινε μέσα, με μετρημένες προσπάθειες και με την μπάλα κάτω, πήρε το μάξιμουμ που θα μπορούσε. Ο Τσόρι πεταγόταν ξαφνικά σαν βέλος και δημιουργούσε φάσεις που μύριζαν γκολ και κάπως έτσι ήρθε το 2-0.

Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Κασάμι στο 73’. Διεμβόλισε από τα δεξιά, σημάδεψε τον Μήτρογλου ο οποίος έβγαλε ξανά τα πιστόλια του κι έκανε το 3-1. Ηταν μια καθοριστική στιγμή, γιατί οι αντοχές της άμυνας και των χαφ του Ολυμπιακού εκείνη την ώρα είχαν φτάσει στα όριά τους, σε μια στιγμή που το 2-2 έμοιαζε το πιθανότερο σενάριο.

Η Ατλέτικο Μαδρίτης ήταν η Αεροπορία. Εβγαζε την μπάλα πλάγια και με σέντρες έψαχνε να βρει το κεφάλι του θηριώδους Μάντζουκιτς, ο οποίος έμοιαζε με χορευτή μέσα στην «ερυθρόλευκη» ζώνη. Τρεις φορές πήρε τις κεφαλιές και φλέρταρε με το γκολ, πριν έρθει το 38’ που τα κατάφερε. Στην μπαλιά που του έκανε από τα αριστερά ο Ανσάλντι, ένα βήμα πίσω, απελευθερώθηκε από το μαρκάρισμα του Αμπιντάλ και με ψυχραιμία έστειλε την μπάλα στη δεξιά γωνία του Ρομπέρτο. Ο Ισπανός πορτιέρο του Ολυμπιακού ευχαρίστησε την ομάδα που του έμαθε τα πρώτα βήματα, κατεβάζοντας τα ρολά στο τρίλεπτο της αναστάτωσης που προκάλεσε η είσοδος του Γκριεσμάν ο οποίος πήγε να φέρει τα πάνω κάτω.