Του Φιλίππου Δ. Δρακονταειδή
Πέρασαν και αυτά: ο ψιλικατζής μπαρμπα-Φώτης (προ-υποψήφιος για την Προεδρία του πολιτεύματος), το διπλό μνημόσυνο του ΠΑΣΟΚ, ο θίασος σκιών στη ΔΕΘ, η στομαχική διαταραχή του ΝΑΤΟ στην Ουαλία. Υπάρχουν και άλλα. Οποια και αν είναι, ετούτα και εκείνα, όλα μαζί δείχνουν πως εξακολουθούμε να κατηφορίζουμε, να πηγαίνουμε ακόμα πιο κάτω. Αν ανηφορίζαμε εσωτερικώς, θα μπορούσαμε να «κουλαντρίσουμε» κάπως τη συμμετοχή μας στην κατηφόρα της Δύσης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της Υπερατλαντικής Συμμαχίας, σε αυτά τα εξαμβλώματα, στα οποία ανήκουμε. Ομως…
Από την εμφάνιση της πατσαβούρας της «προεδρολογίας» ώς ετούτη τη μέρα, αφήνοντας στην άκρη τις γνωστές μέχρις αηδίας αερολογίες κάθε «δημόσιου προσώπου», οι λιγότερο ή περισσότερο ειλικρινείς επισημάνσεις της παρακμής του προεδρικού αξιώματος, όπου ισχύει ο κανόνας «όσο πιο κοινωνικά και πολιτικά άχρηστος είσαι τόσο καλύτερος είσαι», καταλήγουν στην εκτίμηση πως ο κανόνας δεν πρόκειται να δεχτεί εξαίρεση. Εξάλλου, ποια εξαίρεση; Ας χαλάσουμε φαιά ουσία για να σκεφτούμε ποιος μπορεί να είναι η εξαίρεση. Σε ποιο βαθμό θα αποτελέσει την εξαίρεση κατά την παραμονή του στον θώκο; Για να μη βασανίζουμε το μυαλό μας, η κατάληξη μπορεί να είναι: «κάλλιο ο μπαρμπα-Φώτης, μην έρθει κάποιος χειρότερος». Κάλλιο ο ψιλικατζής λοιπόν (ο τίτλος έχει απονεμηθεί στον μπαρμπα-Φώτη από γνωστό επιφυλλιδογράφο και είναι ακριβής) παρά κάτι ακόμα πιο κάτω.
Το διπλό μνημόσυνο του ΠΑΣΟΚ έγινε όπως θα το ήθελε ο ιδρυτής του Κινήματος: από εδώ η γυναίκα μου, από εκεί η άλλη μου. Η οικογένεια –αυτή είναι η γυναίκα- εμφανίστηκε ως η «προδομένη». Κουβαλώντας τα χαϊμαλιά της, τριγυρισμένη από φίλους και γνωστούς που έχουν κρατήσει τα γνήσια και επιμένουν πως τα κάλπικα είναι τα καλά, έφερε την αποφορά της πτωμαΐνης του Κινήματος στην αίθουσα του Ζαππείου, ξεχνώντας πως από τον ιδρυτή δεν έχει μείνει πια ίχνος σάρκας. Δύο μέρες αργότερα, ο τελευταίος των Μοϊκανών, που δοκίμασε τους «58», που δάγκωσε την «Ελιά», που άλλαξε –εικαστική παρέμβαση- τον «πράσινο ήλιο», που ως άλλος Σαμψών ωρύεται στηριγμένος στις κολόνες του ναού του Κινήματος «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφίλων», καθάρισε τον λάρυγγά του μασουλίζοντας μερικές ελιές «θρούμπες» και, χωρίς «σαρδάμ», είπε το ποίημά του αποκλειστικά για την πάρτη του. Είχε αφήσει τα «σαρδάμ» στον έτερο ομιλητή, που –μια στο καρφί και μια στο πέταλο- απήγγειλε το δικό του «πιστεύω» ως αναμάρτητος, λες και δεν υπήρξε πρωθυπουργός. Υπάρχει πιθανότητα να μην πάει ακόμα πιο κάτω το επόμενο μνημόσυνο;
Ο θίασος σκιών στη ΔΕΘ έκανε σύντομη παράσταση. Το κακό είναι πως, σε τόσο περιορισμένο χρόνο, έπαιξε αρκετές από τις ατάκες του Καραγκιόζη. Μπορεί να βεβαιώσει κανείς πως ακούστηκε η φράση «θα φάμε και θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε». Είναι βέβαιο πως ο Καραγκιόζης –ως Μέγας Αλέξανδρος- απείλησε το καταραμένο φίδι, λέγοντας «Βγες, αλλιώς θα σε βγάλω… Παναγίτσα μου, το φίδι!». Και οι ακόλουθοι του Καραγκιόζη ψιθύρισαν «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου», πράγμα που εξόργισε κάποιον Σταύρακα μάγκα, στον οποίο η μαγκιά τού πήγε γάντι. Λέγεται πως υπήρξε και σπρώξιμο μεταξύ των καραγκιοζοπαικτών για πρώτη θέση στις ατάκες, αλλά αυτό είναι παράδοση της ΔΕΘ. Πόσο πιο κάτω να πάει…
Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, η ελληνική πλευρά δεν πρέπει να διαφώνησε με την άμεση δημιουργία μονάδων άμεσης στρατιωτικής επέμβασης σε ανατολικά εδάφη της Ευρώπης. Οι ειδικοί έχουν επί του προκειμένου να κάνουν λόγο –τόσο ειλικρινά όσο και υστερόβουλα- περί της πιθανότητας χρήσης τέτοιων μονάδων. Το βέβαιο είναι πως περισσεύουν οι ενδιαφερόμενοι που θα πολεμήσουν για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και των χωρών της Βαλτικής. «Οχι, εγώ», θα πει ο Αφελής του Βολταίρου. Αυτός δεν θέλει να πάει πιο κάτω, ας είναι αρκετά κάτω. Και ας μη γράψει άλλη φορά τέτοιο άρθρο, ας σπρώχνεται πιο κάτω.
