Του Πέτρου Μανταίου
Αν ζεις από και με τις λέξεις, κυριολεκτικά και μεταφορικά, όπως ο επιγραφόμενος, έρχονται φορές που οι λέξεις, τα φορτία τους και οι σημασίες τους καθορίζουν το γραφτό σου∙ με την έννοια ότι πάνω σ’ αυτές, τις συγκεκριμένες, λέξεις το τοποθετείς και, αναλόγως, το στρέφεις προς τη σημασία ή τον συμβολισμό που επιθυμείς. Αν η στρέψη είναι πετυχημένη, κάτι καταφέρνεις, αλλιώτικα… τρέχα γύρευε, αγαπητέ αναγνώστη…
Αλίευσα τη σημερινή «οριακή ισορροπία» του τίτλου από τις επίκαιρες (έχουν συνταράξει το πανελλήνιο, ρίχνουν και λάδι στη φωτιά, εξ ιδίων λόγων, πολλά μέσα ενημέρωσης, ιδίως ιδιωτικά κανάλια, κάνουν και στην κυβέρνηση τα «επικοινωνιακά» τους παιχνίδια…) ανασκαφές στην Αμφίπολη και τα «μυστικά» που κρύβει το περίφημο πια μνημείο στον λόφο Καστά. Εκεί λοιπόν, περνώντας η διεπιστημονική ανασκαφική ομάδα (τεχνικών και αρχαιολόγων) στον τρίτο χώρο (θάλαμο), διαπίστωσε («Εφ.Συν.» 15/9) «σοβαρά προβλήματα φθοράς». Η δε θόλος «δείχνει να βρίσκεται σε κατάσταση οριακής ισορροπίας».
Ιδού λέξεις με φορτία που, ενίοτε, κάνουν τον χρονογράφο «του χεριού τους»∙ στη συγκεκριμένη περίπτωση: «προβλήματα φθοράς», «οριακή ισορροπία». Εδώ… απομακρύνομαι από την Αμφίπολη και την επίζηλη/επίμαχη, ανασκαφή. Ν’ αφήσουμε τους ανθρώπους, τους επιστήμονες, να κάνουν τη δουλειά τους εκεί πάνω, όσο καλύτερα –και απερίσπαστα– μπορούν. Εδώ, η προϊσταμένη της αρμόδιας Εφορείας Αρχαιοτήτων (ΚΗ΄ ΕΠΚΑ) «ευχαριστεί τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων για το ενδιαφέρον του, αλλά αντιτίθεται στις απόψεις του» («Καθημερινή» 14/9), εμείς, δημοσιογράφοι και λοιποί… ανευθυνο-υπεύθυνοι, δεν έχουμε κανένα λόγο να «χώνουμε την ουρά μας» για να… ξετρυπώσουμε «λαγό»… αβάφτιστο.
Μένω όθεν… οριακά και μεταφορικά στα «σοβαρά προβλήματα φθοράς» και στην «κατάσταση οριακής ισορροπίας», που αναδύονται μεν, ως όροι τεχνικοί, από τις ανασκαφές στην Αμφίπολη, αλλά… αμφιπλεύρως «φωτογραφίζουν», πιστεύω, τη σημερινή Ελλάδα με τα πάμπολλα προβλήματα φθοράς και τις συνεχείς οριακές ισορροπίες∙ εξαιρώ, ευνοήτως, τις… ανισορροπίες∙ θα πάμε μακριά…
