Του Μάκη Παπαζήση*
ΙΝΤΙΜΕ
Πέρσι ο Παναθηναϊκός έκανε ένα σημαντικό βήμα, άλμα θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω, για την ολική επαναφορά του στα υψηλότερα επίπεδα της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, βάζοντας ταυτόχρονα τις βάσεις για την αξιόπιστη επιστροφή του και στον ευρωπαϊκό χώρο στον οποίο, όπως είναι γνωστό, έχει πλουσιότατο παρελθόν. Ο κ. Αλαφούζος στον ιδιοκτησιακό τομέα και ο Γιάννης Αναστασίου στο αγωνιστικό-δημιουργικό μέρος πήραν τη «μερίδα του λέοντος» από τα εύσημα που μοιράστηκαν αφειδώς για την αίσια έκβαση ενός τόσο παράτολμου εγχειρήματος.
Κι επειδή η κάθε αρχή είναι και δύσκολη, δικαιολογημένα ανέβηκε ο πήχης των προσδοκιών των φίλων του ΠΑΟ, που άρχισαν να πιστεύουν σε πιο σύντομη επιστροφή της ομάδας τους στις παλιές, καλές ημέρες. Αλλωστε, οι ίδιοι δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με τις κατά καιρούς… χαμηλές πτήσεις της και την υποτίμηση της πραγματικής της αξίας ακόμη και σε δυσκολότερες εποχές από τη σημερινή. Ολοι πίστεψαν ότι με την προσθήκη ενός ή δύο ακόμη ποιοτικών ποδοσφαιριστών θα ήταν σε θέση να ανταποκριθεί στις αυξημένες φέτος υποχρεώσεις της λόγω και της συμμετοχής της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Δυστυχώς όμως για τους θερμούς υποστηρικτές του «τριφυλλιού» προτιμήθηκαν οι εντελώς ανέξοδες λύσεις που όχι μόνο δεν αποτελούν εγγύηση συνέχισης της περσινής πετυχημένης συνταγής, αλλά εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους να υπάρξουν ανεπιθύμητα πισωγυρίσματα και επιστροφή στην πεπατημένη όλων των τελευταίων χρόνων. Οι «πράσινοι» έχασαν ήδη την ευκαιρία να προχωρήσουν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και ταυτόχρονα να ενισχύσουν το ταμείο τους μετά τον άδοξο αποκλεισμό από τη μετριότατη Σταντάρ Λιέγης, ενώ στις τρεις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος… τρικλίζουν κι έχουν χάσει ήδη πέντε βαθμούς, που ενδεχομένως να γίνουν και περισσότεροι αν δεν κερδίσουν τον Πλατανιά.
Ο Αναστασίου χάνει το στοίχημα…
Ο Αναστασίου πήρε την ευθύνη επάνω του για τις μετεγγραφές που έγιναν ή καλύτερα δεν έγιναν αφού αποκτήθηκαν, και μάλιστα με δανεισμό, κάποιοι νεαροί που όχι μόνο δεν μπορούν να βοηθήσουν, αλλά μάλλον θα πρέπει να… ζηλεύουν αρκετούς από το «φυτώριο» του ΠΑΟ για το πλούσιο ταλέντο τους. Ο Μπούρμπος προτιμήθηκε από τον Γκάλο του Παναιτωλικού, ένα μπακ υψηλών προδιαγραφών που θα μπορούσε να καταλήξει στους «πράσινους» με λίγα χρήματα, τα οποία μάλιστα ίσως και να είχε αποσβέσει με τις πρώτες του κιόλας εμφανίσεις, μια και το εμπόδιο της βελγικής ομάδας για την είσοδο του ΠΑΟ στους ομίλους της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης κάθε άλλο παρά ανυπέρβλητο αποδείχτηκε.
Κανείς φυσικά δεν παραγνωρίζει τη δυσχερή οικονομική κατάσταση της «πράσινης» ΠΑΕ, αλλά τα «φουσκωμένα» πορτοφόλια δεν αποτελούν τη μοναδική προϋπόθεση πετυχημένων μεταγραφών. Εχουν άραγε πιο ανθηρά οικονομικά άλλες μικρομεσαίες ΠΑΕ που απέκτησαν ποδοσφαιριστές εξαιρετικών δυνατοτήτων, πολλοί από τους οποίους κυριολεκτικά εντυπωσιάζουν;
Ο προπονητής του «τριφυλλιού» ανέλαβε το βάρος της ευθύνης, τονίζοντας ότι δεν χρειάζονται μεταγραφές αν δεν πρόκειται για κάτι σπουδαίο και «στήριξε» το ρόστερ που έχει στη διάθεσή του. Πρόκειται ασφαλώς για μια πολύ σωστή κίνηση, αφού σε αντίθετη περίπτωση θα έβαζε μεγάλους μπελάδες στο κεφάλι του! Ομως θα έπρεπε να τον είχε προβληματίσει το γεγονός ότι η ομάδα του ξεκίνησε πολύ χαλαρά το φετινό πρωτάθλημα, δείχνοντας ότι έχει χάσει πολύ από την περσινή της φρεσκάδα, το σφρίγος και τη μαχητικότητα που τη διέκριναν σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της περασμένης σεζόν και που της επέτρεψαν τελικά να έχει την απόλυτα πετυχημένη και πολύ ενθαρρυντική για το μέλλον αγωνιστική συμπεριφορά.
Το χαμένο όνειρο της επιστροφής στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και σε συνδυασμό με την οδυνηρή για τον ΠΑΟ απώλεια του Μπεργκ για ένα μεγάλο, όπως προβλέπεται, χρονικό διάστημα «μούδιασαν» ασφαλώς το τεχνικό επιτελείο των «πρασίνων», που ήταν πλέον υποχρεωμένο να ανασχεδιάσει τη στρατηγική του, ρίχνοντας ίσως μεγαλύτερο βάρος στις εσωτερικές διοργανώσεις. Στη Μυτιλήνη, όπως είδαμε και σ’ ένα παιχνίδι που μύριζε μπαρούτι, έμειναν στον πάγκο παίκτες που κατά τη διάρκεια της περασμένης αγωνιστικής περιόδου είχαν προσφέρει πολλά και με υψηλό δείκτη ανθεκτικότητας σε σκληρές κόντρες, όπως οι νεαροί και πολλά υποσχόμενοι για το μέλλον Λαγός, Τριανταφυλλόπουλος και Καρέλης, για να προτιμηθούν άλλοι, ανέτοιμοι ίσως για τέτοιες αναμετρήσεις. Ούτε ο Μπαϊράμι, που βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της αποκατάστασης μετά τον τραυματισμό του και την πολύμηνη απουσία του, ούτε ο Πέτριτς, που αποφεύγει να βάζει τα πόδια του… στη φωτιά, περιμένοντας μήπως του «κάτσει» η φάση που θα δικαιολογούσε την παρουσία του, και πολύ περισσότερο ο «άβγαλτος» Μπούι, που ίσως να μη γνωρίζει ακόμη πού βρίσκεται, ήσαν έτοιμοι να υποστούν τέτοια δοκιμασία…
Διαβάζω στα ρεπορτάζ συναδέλφων εντεταλμένων με την κάλυψη της «πράσινης» επικαιρότητας ότι ο Αναστασίου αισιοδοξεί πως θα «φτιάξει» τους παίκτες αυτούς όπως έφτιαξε και τον Μπεργκ. Το θέμα όμως είναι πόσος χρόνος και πόσες θυσίες θα χρειαστούν για να κερδίσει το στοίχημα ο προπονητής, χωρίς η ομάδα του να έχει ξεφύγει τελείως από τους στόχους της.
Η «δίκη» δεν λύνει το πρόβλημα!
Η αλήθεια είναι ότι οι «πράσινοι» έχουν υποστεί σοβαρά διαιτητικά πλήγματα με την έναρξη του νέου πρωταθλήματος κι αν θεωρούνται υπερβολικές οι θεωρίες για «σχέδιο» εξόντωσής τους πριν καλά καλά ξεκινήσει ο φετινός μαραθώνιος, δεν είναι καθόλου υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι χωρίς τις διαιτητικές «αβλεψίες» που καταγγέλλουν, θα είχαν διαφορετική βαθμολογική συγκομιδή. Ο Αναστασίου έχει δίκιο να υποστηρίζει ότι μια διαιτητική απόφαση μπορεί να επηρεάσει άμεσα την εξέλιξη ενός αγώνα, όπως έγινε με το «γκρέμισμα» του Μπεργκ (στο ματς με τον Λεβαδειακό) και το «κλάδεμα» του Κλωναρίδη στη Μυτιλήνη και μάλιστα μόλις στο 8′ της συνάντησης, με τις δύο περιπτώσεις να μένουν ατιμώρητες από τους διαιτητές και να στερούν πιθανότατα τον Παναθηναϊκό από τους πέντε πρώτους (χαμένους) βαθμούς, που θα μπορούσαν ίσως να είναι και περισσότεροι αν δεν έπεφτε… το μάννα εξ ουρανού με την επική ανατροπή στον αγώνα «γκραν γκινιόλ» με τον Πανιώνιο.
Αποτελεί αρμοδιότητα της διοίκησης ή καλύτερα της ιδιοκτησίας κι όχι του προπονητή ο τρόπος αντίδρασης και «προστασίας» της ομάδας όταν στους κόλπους της διαχέεται η εντύπωση της άνισης μεταχείρισης από τα θεσμοθετημένα όργανα. Ο κ. Αλαφούζος από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στο τιμόνι της «πράσινης» ΠΑΕ επέλεξε την κατά μέτωπο επίθεση στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και ύψωσε τη σημαία της «εξυγίανσης», πιστεύοντας προφανώς ότι έτσι θα προστατέψει και τα συμφέροντα της ομάδας του. Αναζήτησε μάλιστα συμπαίκτες για κοινή δράση, αλλά με κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις συνάντησε απροθυμία και κατάλαβε γρήγορα πως μόνον εύκολη υπόθεση δεν είναι το «γκρέμισμα» του ποδοσφαιρικού μας κατεστημένου, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος είναι κάτοχος ενός τηλεοπτικού καναλιού, με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση στα αθλητικά δρώμενα της χώρας. Οι συνεχείς καταγγελτικές αναφορές από την εκπομπή «Η δίκη της Δευτέρας» και η προβολή θέσεων και απόψεων που άπτονται των δικών του προσεγγίσεων δεν έφεραν μέχρι στιγμής κανένα αποτέλεσμα και δεν φαίνεται να λύνουν, προς το παρόν τουλάχιστον, το πρόβλημα του Παναθηναϊκού, που έρημος, βαρύς και μόνος ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά και ο μόνος που του έχει απομείνει πιστός είναι ο ηρωικός κόσμος του, ο οποίος υπομένει καρτερικά τις σταγόνες του μαρτυρίου, προσδοκώντας ότι δεν θ’ αργήσει η νεκρανάσταση της ιστορικής ομάδας.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
* Ο Μάκης Παπαζήσης υπήρξε για πολλά χρόνια ρεπόρτερ σε θέματα του Παναθηναϊκού
