Του Πέτρου Μανταίου

«ΟΣΥΡΙΖΑ βαθαίνει τη σχέση με ό,τι αποκαλούσε βαθύ κατεστημένο». Γ. Κουμουτσάκος, επικεφαλής της επιτροπής στρατηγικού σχεδιασμού της Ν.Δ., μετά τη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάπα Φραγκίσκο. Το ερώτημα τίθεται αφ’ εαυτού: Βαθαίνοντας ο ΣΥΡΙΖΑ τη σχέση του «με ό,τι αποκαλούσε βαθύ κατεστημένο» κάνει καλά, άσχημα, αντιφάσκει, υποκρίνεται, καραδοκεί, νοθεύει τις αρχές του, βάζει νερό στο κρασί της Αριστεράς, ευνουχίζει τον επαναστατισμό του, κουβαλάει νερό στο μύλο του κατεστημένου, καιροσκοπεί; Τι απ’ όλα κάνει; – και βάζω ελάχιστα και επί τροχάδην.

Δεν θέλω να πω το… αγοραίο: Αυτό πονάει τη Ν.Δ. και την κυβέρνηση; Οτι «ο ΣΥΡΙΖΑ βαθαίνει τη σχέση» του «με ό,τι αποκαλούσε βαθύ κατεστημένο»; Λέω όμως, χωρίς περιστροφές, ότι με τέτοιες «εξυπνάδες», δεν ξέρω πώς το βλέπει ο «επικεφαλής της επιτροπής», (αλλά) «στρατηγικός σχεδιασμός» αποκλείεται να υπάρξει.

Σε συνθήκες ρευστές και ολοένα διαφοροποιούμενες, όπως οι σημερινές, στρατηγικοί σχεδιασμοί… αφορισμών, όπως του κ. Κουμουτσάκου ή προγενέστεροι, όπως του κ. Βενιζέλου, ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ «η χώρα θα οδηγηθεί σε κατάσταση “πίσω από το μηδέν”» (άραγε «σημείο μηδέν», μήπως εννοεί την απαρχή μνημονίων με κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου;) ή το ανεκδιήγητο του πρωθυπουργού, από το περιστύλιο της Βουλής (μια φορά βρέθηκε στη Βουλή τα τελευταία… 117 χρόνια, κι αυτή στάθηκε απέξω!), ότι αν δοθεί στον ΣΥΡΙΖΑ η ευκαιρία να κυβερνήσει, «τότε στις τράπεζες δεν θα μείνει ούτε ένα ευρώ» (δήλωση για την οποία προβλέπεται δίωξη από τον Ποινικό Κώδικα… σχολιάζει ο συνάδελφος Φώτης Παπούλιας, «Εφ. Συν.», 18/9). Τέτοιοι αφορισμοί, όχι μόνο δεν συνιστούν στρατηγικούς σχεδιασμούς. Αλλά, με την απερίγραπτη ασυναρτησία τους, χαλούν τη δημοκρατική τάξη και αφήνουν «ελεύθερο το έδαφος» στον αντίπαλο (ΣΥΡΙΖΑ) να μπει στην τελική ευθεία των εκλογών μόνος! Αντε μετά να βρεις… (γ)κουμούτσα (μεγάλο, άχαρο αντικείμενο), κ. Κουμουτσάκο, να τον μαζέψεις!