Της Ελλης Πάνου

Με «υπονοούμενα» προς τους ψηφοφόρους των Ευρωσκεπτικιστών ο Ντέιβιντ Κάμερον προσπαθεί να «κλειδώσει» τις πόρτες του κόμματος για να προλάβει νέες… μεταγραφές
REUTERS/Luke MacGregor

Ούριος άνεμος έπνεε στα πανιά του Ντέιβιντ Κάμερον, μέχρι χθες, που κατά κακή του τύχη άρχιζε στο Μπέρμιγχαμ το τελευταίο συνέδριο του κόμματός του πριν από τις εκλογές του Μαΐου. Με εξαίρεση τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή, όλα κυλούσαν ομαλά στην πολιτική σκηνή της Βρετανίας. Οι Συντηρητικοί υπερηφανεύονταν ότι μπάλωσαν τα προβλήματα της οικονομίας, ότι η ανεργία έχει πάρει την κατιούσα, ότι ύστερα από τέσσερα χρόνια λιτότητας άρχισε να διακρίνεται η ανάπτυξη. Ακόμα και οι Εργατικοί άρχισαν να πέφτουν στις δημοσκοπήσεις. Μετά όμως, σαν να άνοιξαν οι ουρανοί.

Πριν από λίγες εβδομάδες ο Συντηρητικός βουλευτής Ντάγκλας Κάρσγουελ ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει τους Τόρις για να ενταχθεί στις τάξεις των Ευρωσκεπτικιστών ξενόφοβων του Νάιτζελ Φάρατζ, με τους οποίους θα είναι υποψήφιος στην επόμενη κρίσιμη αναμέτρηση. Παρ’ ότι ο Κάρσγουελ είναι δυνατό χαρτί στην περιφέρειά του και αναμένεται να χαρίσει την έδρα στο Ukip, ο πανικός που κατέλαβε τότε το κυβερνών κόμμα άρχισε να υποχωρεί σιγά σιγά, με τη βοήθεια και των «καλών» δεδομένων για την οικονομία κι αποκαταστάθηκε κάπως η ηρεμία. Ακόμα και ο ίδιος ο Φάρατζ είπε ότι δεν περιμένει άλλο… δώρο από τους Τόρις.

«Ξεγελάστηκαν»

Μέχρι που ήρθε άλλη μια δραματική ανακοίνωση. Ο βουλευτής Μαρκ Ρέκλες κατάφερε μόνος του να φέρει την καταστροφή, παραμονή του πανηγυρικού συνεδρίου, δηλώνοντας ότι «αποστατεί» και αυτός, προς τα δεξιά των Συντηρητικών. Αποδίδοντας την απόφασή του απευθείας στον Κάμερον, ο Ρέκλες υποστήριξε ότι η ηγεσία των Συντηρητικών είναι «μέρος του προβλήματος που δεν αφήνει τη χώρα να προχωρήσει μπροστά» και διακήρυξε ότι οι ψηφοφόροι «εξαπατήθηκαν και ξεγελάστηκαν» τόσο για τη θέση της Βρετανίας στην Ευρώπη όσο και για τη μετανάστευση.

Η απόφασή του να ακολουθήσει τον Κάρσγουελ σημαίνει ότι οι Συντηρητικοί βρίσκονται αντιμέτωποι τώρα με δύο συμπληρωτικές εκλογές στις αντίστοιχες περιφέρειες, που είναι πλέον πάρα πολύ πιθανόν να χάσουν από το Ukip και μάλιστα την ώρα που ετοιμάζονται να παρουσιάσουν το μανιφέστο τους για μια δεύτερη θητεία στη εξουσία, με επίκεντρο τις επιθέσεις εναντίον των Εργατικών, που θεωρούσαν τον βασικό αντίπαλό τους.

Και πριν προλάβει το κόμμα και η ηγεσία του να συνέλθουν από το σοκ της αποστασίας, το μαρτύριο για τον Κάμερον συνεχίστηκε όταν στέλεχος της κυβέρνησης- ο Μπρουκς Νιούμαρκ, πατέρας πέντε παιδιών, «ακτιβιστής» υπέρ του ενισχυμένου ρόλου των γυναικών στην πολιτική και μέλος του υπουργικού συμβουλίου- παραιτήθηκε λόγω σκανδάλου… προσωπικής φύσεως. Οπως έγινε γνωστό, η εφημερίδα Sunday Mirror του έστησε την κλασική παγίδα κι ο Νιούμαρκ «τσίμπησε» και έστειλε «αποκαλυπτικές» φωτογραφίες του εαυτού του σε δημοσιογράφο που παρίστανε το μέλος του κόμματος, μέσω του Διαδικτύου. Η παραίτηση, όπως ήταν φυσικό, έγινε αμέσως δεκτή.

Μετά την υπόθεση αυτή και τις δύο «αναχωρήσεις» η κατάσταση περιπλέκεται για το κυβερνών κόμμα στη Βρετανία. «Πρέπει να παραδεχθώ ότι δεν είναι το ιδανικό ξεκίνημα για το συνέδριο», ομολόγησε ο Ντ. Κάμερον, που άφησε να εννοηθεί ότι είναι έτοιμος να παροτρύνει τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ της εξόδου της χώρας από την Ε.Ε., εφόσον δεν καταφέρει να εξασφαλίσει τις μεγάλες παραχωρήσεις που ζητάει από τις Βρυξέλλες. Ηταν σαφέστατα ένα «υπονοούμενο» προς τους ψηφοφόρους των Ευρωσκεπτικιστών, αλλά δεν γλίτωσε τον πρωθυπουργό και από την εσωκομματική κριτική. «Είναι ώρα να καταλάβουμε ότι η απειλή του Ukip δεν είναι αστεία υπόθεση», τον προειδοποίησε ο Ντέιβιντ Ντέιβις, αντίπαλος του Κάμερον για την αρχηγία του κόμματος το 2005. «Η ηγεσία των Τόρις θεωρείται πολύ πιο αριστερή απ’ ό,τι είναι η εκλογική της βάση».

Ο Κάμερον, από την πλευρά του, παρότρυνε χθες τους Βρετανούς να επικεντρωθούν στην οικονομία, παρ’ ότι τα προβλήματα σε κόμμα και κυβέρνηση επισκίασαν δύο σημαντικές προεκλογικές του υποσχέσεις: να χτίσει 100.000 νέα σπίτια και να τα προσφέρει σε νέους αγοραστές με έκπτωση 20% και να περικόψει τα κοινωνικά επιδόματα, θέτοντας όρια και για τους νέους 18-21 ετών.

«Κάνουμε συζητήσεις»

Γελώντας κάτω από τα μουστάκια του και ενθαρρυμένος από τις απρόσμενες αποστασίες, ο ηγέτης του Ukip Νάιτζελ Φάρατζ φάνηκε να το διασκεδάζει. Οταν ρωτήθηκε εάν προβλέπει ότι κι άλλοι Συντηρητικοί βουλευτές θα πάρουν τον δρόμο για το κόμμα του, απάντησε: «Κάνουμε συζητήσεις. Φυσικά και υπάρχουν Συντηρητικοί με τους οποίους μιλάω, αλλά υπάρχουν και Εργατικοί… που είναι βαθιά απογοητευμένοι με την ηγεσία του Εντ Μίλιμπαντ». Και απορρίπτοντας τις υποσχέσεις του Κάμερον σχετικά με το δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ε.Ε. εξέφρασε τη γνώμη που έχουν πολλοί μέσα στο κυβερνών κόμμα: «Εχει ήδη προδιαγράψει το επιθυμητό γι’ αυτόν αποτέλεσμα που είναι η παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση, πάνω-κάτω με τους ίδιους όρους. Ολα τα άλλα είναι λόγια του αέρα. Αυτό που έχει ο πρωθυπουργός στο μυαλό του -και δεν είναι μυστικό ούτε στην κυβέρνηση- είναι να κάνει ό,τι έκανε ο Χάρολντ Γουίλσον το 1975: μια ψεύτικη διαπραγμάτευση και μετά ένα φορτωμένο δημοψήφισμα».