Πολίτης ή μαζάνθρωπος;
Οι πολιτικές κομματικές συγκεντρώσεις δεν έχουν πια κανένα νόημα. Φανατίζουν τους πολίτες για να τους κάνουν οπαδούς. Οι περισσότεροι πολίτες έχουν χάσει την ελευθερία τους και αυτοπροσδιορίζονται ως οπαδοί κομμάτων. Το άτομο χάνει την προσωπικότητά του και μετασχηματίζεται σε μαζάνθρωπο. Γιατί άραγε; Δεν μπορεί ο πολίτης να επιλέξει κόμμα ή παράταξη, σκεπτόμενος κατά μόνας; Πρέπει να φανατιστεί για λόγους όχι ουσίας, αλλά εντυπώσεων; Για να δείξουν τα κόμματα στους πολιτικούς αντιπάλους «το πλήθος» και «το πάθος» των συγκεντρωμένων; Για να λαϊκίσουν εξακοντίζοντας ένα σωρό κατηγορίες εναντίον των αντιπάλων και υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια όταν έρθουν στην εξουσία; Και να κάνουν τα ακριβώς αντίθετα; Τα κόμματα τρέφονται από τον λαϊκισμό και την προπαγάνδα. Προφανώς η επαφή με τους πολίτες ψηφοφόρους είναι αναγκαία και απαραίτητη καθ’ όλη τη διάρκεια της τετραετίας. Οχι μόνον από τους κυβερνώντες. Απ’ όλα τα κόμματα που συμμετέχουν στις εκλογές. Ουσιαστική όμως επαφή και με εξαντλητικό διάλογο. Και διάθεση επικοινωνίας των προβλημάτων που σήμερα είναι τόσο πολύπλοκα και δύσκολο να κατανοηθούν από το ευρύ κοινό, χωρίς τη βοήθεια εξειδικευμένων τεχνοκρατών. Στη συναινετική δημοκρατία είναι αναγκαίος ο συμβιβασμός, όπως και η εξεύρεση συναινετικών ει δυνατόν λύσεων. Οι μαζικές πολιτικές συγκεντρώσεις θυμίζουν άλλες εποχές. Δεν απευθύνονται σε πολίτες, αλλά σε υπηκόους. Βεβαίως δεν εννοούμε ότι ο πολίτης πρέπει να μείνει στον καναπέ του και να ενημερώνεται από τους τηλεοπτικούς δέκτες της ολιγαρχίας. Ο πολίτης πρέπει να είναι ενεργός, να συμμετέχει σε όλα τα επίπεδα ως ενεργός πολίτης της εποχής του. Η άμεση δημοκρατία με μικρές κοινότητες με κέντρο την περιφέρεια και την ομοσπονδία θα ήταν μια κάποια λύση.
Μανούσος Γ. Δασκαλάκης
………………………………………………………
Αγένειες στο θέατρο
Διάβασα ανάλογη επιστολή πρόσφατα, σε άλλη εφημερίδα, για κρούσμα κακής συμπεριφοράς κατά θεατή καθισμένου σε αναπηρικό αμαξίδιο στο Αρχαίο Θέατρο από τον υπεύθυνο κοινού της Επιδαύρου (ή τέλος πάντων, όποια άλλη ιδιότητα κι αν έχει…). Εζησα κι εγώ τα ίδια στις 9/8 στο ίδιο Αρχαίο Θέατρο και σχολιάστηκε από πολλούς θεατές… Είδαμε, λοιπόν, τον υπεύθυνο με το… φράκο της δουλειάς να συναντά στον χώρο δίπλα απ’ τη σκηνή έναν ευγενέστατο θεατή με αναπηρία και να προσπαθεί να του επιβάλει με αγένεια πού θα κάτσει να δει την παράσταση, χωρίς να τον λαμβάνει υπόψη του όταν ο συμπολίτης τού έλεγε «έχω κινητικό πρόβλημα, είναι αδύνατον να πάω εκεί που μου λες» και «στο παρελθόν, κάθομαι σε άλλη, προσβάσιμη θέση».
Μαζέψτε τον! Αν δεν άρχιζε σε λίγο η παράσταση, θα τον είχαμε λιντσάρει!Μιχάλης Ιωάννου
Δημόσιος υπάλληλος
………………………………………….
Απάτη ναυτική
Κύριε Ιωάννη Βρούτση, «Σωτήρα των Ταμείων»! Τι έγινε με την απάτη στο ΝΑΤ; Γιατί κωφεύεις; Γιατί σιωπάς; Κανένας έλεγχος στα «φαγοπότια» του Ταμείου της απάτης; Σε ενδιαφέρουν μόνο οι εισπράξεις, άσχετα από την προέλευσή τους, ακόμη κι αν προέρχονται από την καταλήστευση των ασφαλισμένων με πλαστά στοιχεία και βεβαιώσεις; Δεν μιλάς γιατί διόρισες στο ΝΑΤ, εκτός των άλλων, και συνταξιούχους πατριωτάκια; Τι θα γίνει με την αποδεδειγμένη απάτη εις βάρος μου από το Ταμείο ΝΑΤ; Ως πότε θα σιωπάς;
Γιώργος Χουστουλάκης
Αμπελάκια Σαλαμίνας
…………………………………………..
Αφεντικά και δούλοι
Τις άλλες, υπάλληλος σε επαρχιακή ΔΟΥ, βοηθώντας ενισχυτικά και το μικρό εισόδημά της, στις αργίες στο συγγενικό της μαγαζί, μου «εκμυστηρευόταν»: «Δεν είναι τώρα εποχές για το Οικονομικών, τις εφορείες, μας έχουν τρελάνει!».
Διαβάζω σήμερα στον Τύπο: Ηρθαν… αδιάβαστοι – «Ξεσπάθωσαν χθες τα στελέχη του υπουργείου Οικονομικών στην τηλεδιάσκεψη που είχαν με τα τεχνικά κλιμάκια της τρόικας. Τους τα έψαλαν για τα καλά».
Οπως μαθαίνουμε, το υπουργείο είχε αποστείλει από τα τέλη Ιουλίου στους τροϊκανούς αναλυτικά στοιχεία για 20 δράσεις που πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του έτους. Στη χθεσινή συνάντηση, τα τεχνικά κλιμάκια είχαν άποψη μόνο για 2 από τις 20 δράσεις και για τις υπόλοιπες ανέφεραν ότι δεν έχουν προλάβει να τις διαβάσουν! Η τοποθέτηση αυτή εξόργισε όλα τα στελέχη του υπουργείου, που όλο το καλοκαίρι είχαν μείνει στην Αθήνα για να ολοκληρώσουν τις σχετικές δράσεις». Τα σχόλια περιττεύουν φυσικά αλλά πώς να ξεχάσεις έναν μακαρίτη προϊστάμενο, νομομαθή και δουλευταρά, που διηγείτο στους νεότερους συναδέλφους: άμα ακούς υπουργούς να σου ζητάνε πολλά και σύντομα, τότε «κουμπούσου»! Ασε την όποια εμπειρία των ικανών με τη δουλειά τους στο καλάθι των αχρήστων!
Και με την ευκαιρία τα λόγια του άξιου χρονογράφου μας Πέτρου Μανταίου, με το πρόσφατο δημοσίευμά του να καταλήγει για την τιμιότητα (επιτέλους να της αναγνωριστεί η τιμή!), που καταλήγει εχθρική όταν ανατρέπει το σάπιο σύστημα! Ψιλά γράμματα θα μου πείτε, αλλά εκείνο που μένει είναι η κατάντια μας με τόση εξάρτηση και υποτέλεια!
Γιάννης Κορδής
Κιάτο
