Η πλειονότητα των ηλικιωμένων δεν έχουν καμία εισοδηματική ασφάλεια, ούτε πιθανότητα να πάρουν σύνταξη και είναι αναγκασμένοι να συνεχίζουν να εργάζονται υπό όρους αβεβαιότητας, με γλίσχρες αμοιβές, σύμφωνα με την έρευνα της ΔΟΕ σε 178 χώρες σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πάνω από 45 χώρες έχουν φτάσει σε επίπεδο ασφαλιστικής κάλυψης 90% και πάνω από 20 αναπτυσσόμενες χώρες έχουν επιτύχει να φτάσουν σε ένα ασφαλιστικό καθεστώς καθολικής ισχύοςή σχεδόν.

«Πολυάριθμες αναπτυσσόμενες χώρες επεκτείνουν σθεναρά τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα, τάση πολύ θετική», διαπιστώνει η Ισαβέλ Ορτίθ, επικεφαλής της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πρόνοιας της ΔΟΕ.

«Αλλά η εξασφάλιση επαρκούς κάλυψης από τις παρεχόμενες συντάξεις είναι εξίσου σημαντική με τη διεύρυνση της κάλυψης. Οι ηλικιωμένοι και οι ηλικιωμένες  έχουν το δικαίωμα να βγαίνουν στη σύνταξη με αξιοπρέπεια, χωρίς να βουλιάζουν στη φτώχεια. Αυτό είναι ένα πρόβλημα που αφορά τον κόσμο ολόκληρο», τόνισε η ίδια.

Στην Ευρώπη, η μείωση των κοινωνικών επιδομάτων και των συντάξεων στο πλαίσιο της πολιτικής δημοσιονομικής προσαρμογής και περικοπής των δημοσίων δαπανών «έχει συμβάλει στην αύξηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού», τονίζεται στην έκθεση. Επισημαίνεται επίσης ότι τουλάχιστον 123 εκατ. πρόσωπα στην Ε.Ε. πλήττονται από την κατάσταση αυτή, δηλαδή το 24% του πληθυσμού.
«Οι πρόοδοι που είχαν επιτευχθεί από το ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο (…) υπονομεύονται από τις μεταρρυθμίσεις δημοσιονομικής προσαρμογής μεσοπρόθεσμα», σημειώνεται στην έκθεση. Από την άλλη πλευρά επισημαίνεται η πρόοδος που έχει σημειωθεί στην Κίνα, όπου η ασφαλιστική κάλυψη έχει φτάσει από το 25% που ήταν το 2000 στο 70% και πλέον το 2012.

Το ποσοστό των δημοσίων δαπανών για τις συντάξεις κυμαίνεται από το 0 έως το 2% του ΑΕΠ στις χώρες με χαμηλά εισοδήματα, ενώ στις χώρες της δυτικής Ευρώπης το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 11% κατά μέσον όρο, σύμφωνα με την έκθεση της ΔΟΕ.

efsyn.gr