Του Ν. Ασημακόπουλου

Πέρα απ’ την πλάκα που γίνεται μεταξύ οπαδών, και ανεξάρτητα από το αν αδικήθηκε ή όχι ο Ολυμπιακός, καταντάει γελοίος ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται η δημόσια τηλεόραση τέτοια ματς.

Προχθές τη νύχτα, τρεις άνθρωποι προσπαθούσαν με ένα… υποδεκάμετρο στο χέρι να βγάλουν κανονικό το γκολ του Ολυμπιακού που δεν μέτρησε! Πάγωναν την εικόνα, την άφηναν να κυλήσει, την ξαναπάγωναν, από δω, από κει, από παραπέρα.

Και, βέβαια, έβγαλαν «ομόφωνα» πέναλτι αυτό που δεν έδωσε στον Ολυμπιακό ο διαιτητής, δείχνοντας 15 ριπλέι για να αποδείξουν ότι ήταν… κλασική περίπτωση!

Φυσικά, ελάχιστα ασχολήθηκαν με το ίδιο το ματς. Δεν τους ενδιέφερε. Το θέμα τους ήταν η διαιτησία που απασχόλησε το 80% της συζήτησης και του προβληματισμού τους.

Δεν αντέχω να μην κάνω μια αφελή ερώτηση: Αν από τις αποφάσεις του ίδιου διαιτητή είχε ευνοηθεί ο Ολυμπιακός, θα έκαναν την ίδια κουβέντα ή θα το περνούσαν ξώφαλτσα;

Η ίδια παράνοια με τη διαιτησία και στα άλλα ματς. Πιο πολύ τους απασχολούσαν οι «αμφισβητούμενες φάσεις» παρά τα παιχνίδια.

Ποτισμένοι μέχρι το μεδούλι στη διαιτητολαγνεία και ανίκανοι να δουν ποδόσφαιρο για να είναι σε θέση να ανακαλύψουν και να εμβαθύνουν στα μυστικά του κάθε αγώνα, βρίσκουν την εύκολη και πιασάρικη λύση της ενασχόλησης με τα κατορθώματα του διαιτητή.

Συγγνώμη, αλλά δεν είναι τηλεόραση αυτό. Δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη. Εχω δει εκπομπές Champions League, Euro και Mudial σε αρκετές χώρες. Πουθενά δεν αφήνουν στην άκρη το ματς, για να ασχοληθούν με τη διαιτησία. Πρώτα είναι το ποδόσφαιρο και η προσέγγιση του αγώνα από σοβαρούς ποδοσφαιρικούς αναλυτές (όχι από Μίχους ή Κωνσταντίνου) και μετά όλα τα άλλα υπάρχουν ως υποσημειώσεις.